Wij trekken de bloemblaadjes uit de bloembodem en strooien deze over de sla. Zo is Calendula een uitstekend aperitief, het helpt de spijsvertering op gang.
Er wordt ook helende zalf van gemaakt.
Dit is een sierlijke citroen gele gevulde vorm.
Evengoed eetbaar en heilzaam.
De plant kan in een warm klimaat jaarrond bloeien. Daaraan ontleent Calendula haar naam.
Het is onze meest gebruikte eetbare bloem.
Wij trekken de bloem blaadjes uit de bloembodem en strooien ze over salades. Ze maakt salades feestelijk en helpt bovendien de spijsverterig op gang.
Deze dikke goudsbloemen hebben een roze zweem over hun oranje.
Lekker gek en even eetbaar en heilzaam.
Ook deze zaait zich uit, mocht je daar baat bij hebben.
Een fijne nieuwe kleur in het klokjesspectrum is deze met haar blad goed bodem bedekkende lage soort.
Bloemen in volle trossen met veel kleurdiepte en op uiterste randje waar kunst en kitsch hun beider hoogtepunt bereiken.
Makkelijk en dankbaar.
Een klassieke prijswinnaar waar de Engelsen hun tuinen mee vullen.
Geschikt voor de beginnende tuinier.
Hier kan weinig mis mee gaan. Alleen niet al te droog zetten.
Ze beginnen nu zo ouderwets te worden dat ze weer hip zijn.
Datzelfde oranje uit de jaren 70 maar dan in paars.
Nieuw en bijzonder vanwege de diepblauwe kleur met een zilveren glans en dat dan bovendien dubbel.
Mochten ze wat roestig worden na de bloei; knip ze dan tot de grond terug en je hebt nergens last van.
Zeer geschikt als snijbloem ook.
De bloemen van dit gevulde persikbladklokje verkleuren van heel zacht violet naar bijna puur wit. Het zijn heerlijke dotjes, watjes bijna.
Prima winterhard en makkelijk natuurlijk, voor jarenlang plezier.
Dit inheems klokje groeit van nature graag op kalkhoudende zandige leem langs de rivieren en in Zuid Limburg.
Het blad kan rauw worden gegeten in salades, de wortel, die een beetje op radijs lijkt, kan vanaf oktober de hele winter worden geoogst.
Als bron van voedsel heeft de perzikkruiduil (Melanchra persicariae) de oudste rechten.
Een oud ras uit Bulgarije / Hongarije, ook wel bekend als 'Shipkas'.
De planten blijven klein en kunnen dus goed in pot worden gekweekt. De glimmende fel oranje pepers zijn zo'n 10 cm lang. Ze zijn niet extreem scherp maar wel aangenaam aromatisch en zoet.
Vroeg rijpend.
Uit Mexico of de VS, dat is niet helemaal duidelijk en best behoorlijk scherp voor een gele.
Vruchten ongeveer 15 cm lang.
Een sierlijk en rijk dragend pepertje met ongeveer 4 cm grote bolronde vruchten.
Ze zien er heerlijk uit als ze rijp zijn met hun chocolade bruine rood.
Ze zijn best heel behoorlijk scherp en hebben ook aardig wat vlees.
Met een volle, een beetje rokerige smaak.
'Chiluacle Negro' is een zeer oud ras met onregelmatige vruchten. Zelfs de Azteken zouden ze al hebben gekweekt.
Ze smaken zoals ze er uitzien; naar chocola, zoet, fruitig, met een vleugje tabak.
Ze zijn niet erg scherp. De capsaïcine zit vooral in de zaadlijsten.
Het ras dreigt verloren te gaan. Dus verzamel zo veel mogelijk zaad.
Zo zagen de eerste paprika's in Europa er in de 18e eeuw allemaal uit.
Ze zijn zo heerlijk als ze er uitzien.
Eigenlijk zijn die blokpaprika's de ijsbergsla (waterballen) onder de zoete pepers.
Een forse plant met dito vruchten tot ongeveer 400 gram.
Traditioneel geel geblokt (dus vrij vierkant) ras.
Ze geeft een goede oogst van zoete, zacht smakende vruchten. De wand is niet erg dik, vruchten midden groot.
Ze rijpen uiteindelijk zeer zoet in een oranje-gele kleur.
Deze Amerikaanse blokpaprika kan buiten op een beschutte plek, of in de kas.
Het is een gezond ras dat ook buiten nog een redelijk opbrengst geeft.
De dikvlezige vruchten zijn groot (10 x 18 cm) en kunnen tot 350 gram per stuk worden.
De smaak is aangenaam zoet en sappig.
Een milde Jalapeño, ontwikkeld door een Texaanse universiteit. (TAM)
Blinkt uit in ziekteresistentie, vroege en hoge productie en compacte groei.
Een mooi glanzende dikvlezige vrucht met bartjes. Volgens mij ideaal voor Salsa's en sauzen, maar dat moet ik nog uitproberen.
Giuseppe en Angella Nardiello immigreerden in 1887 met hun dochtertje Anna vanuit het Zuid Italiaanse Ruoti naar Naugatuck, Connecticut en brachten deze kostbaarheid mee.
Deze 25 cm lange bakpaprika is zeer rijk van smaak, vruchtbaar en ook uitstekend geschikt om te drogen.
Iedereen weet hoe compromisloos Italianen zijn als het om kwaliteit gaat en gelijk hebben ze.
Een tot 35 cm lange peper oorspronkelijk uit Italië door immigranten naar Canada meegenomen.
Joe Sestito uit New York is de naamgever en Dr. Carolyn Male bracht het ras in 1996 binnen bereik van een breder publiek.
Het is een aangenaam milde, zeer productieve peper.
Deze paprika is ontwikkeld voor de professionele bio-teelt.
Ze is ziekte resistent en geeft een uniforme opbrengst.
De vruchten wegen ongeveer 180 gram en zijn goed van smaak.
Vanaf half april uitplanten, liefst in de kas, geeft opbrengst van juli tot oktober.
Een fantastisch oud Italiaans landras met reusachtige vruchten.
De purperen punt is voor mij een indicatie voor rijk aroma en dat maakt ze ook waar.
Groen zijn ze eetbaar maar wel een beetje bitter.
De vruchten zijn tot 25 cm lang.
'Olly' is speciaal ontwikkeld voor de professionele biologische teelt.
Ze is zeer groeikrachtig en productief.
De vruchten van ongeveer 180 gram hebben een fijne zoete smaak en zijn zo'n 7,5 cm hoog.
Ze kleuren snel en goed door en rijpen van juli tot oktober..
Plant ze op ongeveer 50 x 50 cm, liefst in de kas.
Een kleine hartvormige peper.
Veel scherper dan je in sommige beschrijvingen tegenkomt, dus pas even op voor je er in hapt.
Echte peperfans vullen ze en eten ze in twee happen op. Ze zijn zoet en best heel pittig dus wat ons betreft zijn ze daarvoor wat te scherp. Wel goed bevleesd ook.
Ze worden buiten goed rijp, liefst op een warme plek. In de kas doen ze het nog beter. Een meter tussen de rijen, 50 cm in de rij.
Zeer bijzonder, deze kousenband onder de pepers met een rijke milde smaak. Ze zijn met 50.000-100.000 Scoville dus niet heel scherp.
De kronkelende vruchten kunnen wel 40 cm lang worden.
Een chinees ras uit Guizhou.
Prachtig toch.
Deze paprika met het uiterlijk van een vleestomaat is heerlijk kruidig, zoet van smaak en knapperig. Ze is zeer geschikt om rauw te eten in salades.
De vruchten zijn tot 10 cm groot en dikvlezig. Ze draagt rijk, dus aanbinden of ondersteunen is aan te bevelen.
De gele liefdesappel.
Een bijzonder dikvlezige, bolronde en glanzende minipaprika
Lukt altijd en maakt makkelijk veel vruchtjes. De vruchten zijn lekker zoet en knapperig, het schilletje is wat taai.
De planten blijven vrij klein, dus ze zijn in pot te houden. Zeer geschikt ook om te vullen.
Omstreeks het midden van de 19e eeuw ontstond deze soort uit de matig hete pimento peper.
Gotta love it.
Een lekker zoete langwerpige paprika. Je snijdt er van de heerlijke dunne rondjes van voor je salade.
Ze worden tot wel 25 cm lang, zijn groenrijp te eten maar rood natuurlijk veel zoeter.
Stierenhoorn paprika, eat your heart out Torero.
De 3,5 tot 5 cm grote vruchtjes van deze prachtig diep donkerbladige peper rijpen relatief vroeg.
Ze verkleuren van heel donker paars naar donkerrood en zijn zeer aromatisch, zoet en mild scherp.
De plant blijft relatief compact zodat ze ook prima in pot kan worden gehouden.
Pepers geven de beste opbrengst in een koude kas, maar kunnen ook in de volle grond. Als je ze binnen vorstvrij overwintert kun je ze overhouden.
Met 100.000 tot 150.000 Scoville is dit geen super hete peper. Ik vind dat wel prettig hoewel de scherpste meestal ook het fruitigst zijn. Deze heeft een uitstekende smaak, een leuke oranje kleur en geeft een goede opbrengst. Het is een van de vele soorten die we graag toevoegen aan onze huisgemaakte piri-piri saus.
Het ras is gevonden door peperfreak Chris Fowler uit Wales.
Leuke kleine milde pepertjes uit Braszilië. (Biquinho betekent snaveltje.)
Met 500 tot 1000 Scoville zeer mild dus goed eetbaar en geschikt om in te maken in olie of azijn.
De plant blijft laag maar kan breed uitgroeien. Een plant kan honderden vruchten maken die van groen naar rood rijpen.
Deze is hot, met 250.000-425.000 Scoville.
Ik ben dol op die bruine chocolade pepers en beeld me in dat ze ook wat naar chocolade smaken. Door de scherpte is dat moeilijk vast te stellen, maar ze voegen zeker een duidelijk fruitig, licht rokerig smaakje toe aan onze pepersauzen.
Ik voeg ze tijdens koken toe in volgorde van scherpte te beginnen met ui en paprika.
From Jamaica man, yes I.
Deze Habanero- of Ajoemapeper
was van 1994 tot 2006 kampioen allerscherpste peper ter wereld. Het ras werd op formaat, gewicht en scherpte ontwikkeld door Frank Garcia van GNS Spices, in Walnut, Californië.
Sinds 2011 mag het vrij worden vermeerderd.
Niet iedereen proeft die aromatische smaak boven de scherpte uit. Maar wie dat kan is hier fanatiek dol op. Je ruikt het ook.
Ze hebben echt veel warmte nodig, maar die krijg je dubbel en dwars terug.
Nederland heeft z'n boerenkool, België haar lof en Suriname deze dame.
3000 HS
Extreem hete peper van een fruitige smaak. Het is een soort wapenwedloop; hoe heter hoe beter. Met 1.000.000 Scoville scoort deze behoorlijk. Ik ben er voorzichtig mee wanneer ik sambal maak, een klein beetje van deze in je saus maakt haar voor de meeste mensen oneetbaar. Leuk die fruitige smaak, maar je zet wel tegelijk een vlammenwerper op je smaakpapillen.
'Scorpion' slaat op het stekeltje onderaan de vrucht.
In Peruaanse en Boliviaanse restaurantjes krijg je Zarsa, of Salsa Criolla bij je eten. Dat is deze peper met knoflook en fijngesneden rode ui in citroensap voor over de rijst.
Ze zijn zo groot als een erwt en staan met honderden rechtop op de plant.
De scherpte valt met 30.000 tot 50.000 Scoville mee. Ze smaken voortreffelijk.
We kregen deze kostbare zeldzaamheid van een lieve klant, tevens chef met verstand van pepers.
Lijkt op Carex comans 'Bronze Form' maar dan iets groter en met breder blad. Het doorbuigend bronsgroen blad heeft oranje punten en kleurt in de herfst naar levendig roestig oranje. Op een vochtige plek in de zon kleurt het blad het best.
Deze, zo werd mij ooit verteld, zou niet winterhard zijn, maar wij weten uit ervaring dat dit een van de betrouwbaarste bladhoudende grassen is dat hier al vele jaren met kleurig fris blad glansrijk de winter doorstaat.
'Stephi' is een recente, vrij compacte introductie die rijk bloeit in een heerlijke dromerige kleur.
Ze heeft net als Perovskia een mediterrane uitstraling en wordt ook veel in mediterrane beplantingen toegepast ook al zijn beide van oorsprong Aziatisch.
Knip ze net als Buddleja en Perovskia in het voorjaar diep terug. Verder heb je er geen omkijken naar.
Deze 'mediterrane' plant komt oorspronkelijk uit Oost Azië. (Mongolie, China, Korea, Japan). Ze is recent verhuist van de familie Verbenaceae naar Lamiaceae.
Deze van Liss Forest Nursery heeft aangenaam zilver grijs blad zodat ze als laatbloeier het hele jaar aantrekkelijk is. In 2008 op Plantarium onderscheiden met een zilveren medaille.
Je mag ze in het voorjaar diep terugknippen.
Tamme kastanje komt van nature voor in Zuid Europa, N.W. Afrika, van Marokko, tot Pakistan. Gekweekt worden ze vooral in de Ardèche en op Corsica. In Nederland zijn ze ingevoerd door de Romeinen.
Ze vormen een goede vroege bron van stuifmeel voor wilde bijen en andere insecten. De vruchten zijn rijk aan eiwit en zetmeel. We eten ze graag met spruitjes.
Het hout is zeer duurzaam en wordt speciaal gekweekt voor palen en hekwerk.
Ze groeien aanvankelijk traag maar kunnen uiteindelijk heel oud en hoog worden.
Kan vanwege de hoogte alleen op een pallet worden verzonden. Verzending in pakket is helaas niet mogelijk.
Beukenhouten rond borsteltje voor het schoonmaken van champignons.
Stevig, maar zacht haar dat de champignon niet beschadigd.
Omdat we borsteltjes leuk vinden.
Diameter 4,5 cm
Heel veel bloemetjes met als hoofddoel; veel sinaasappel geur verspreiden.
Iets compacter en rijker bloeiend dan 'Aztec Pearl' met wat breder blad en ook wat winterharder maar even sterk geurend.
Het blad komt meestal verrassend ongeschonden door de winter. Maar toch liefst iets beschut planten.
Geur en elegant fijn sterretjes blad zomer en winter uit Mexico.
Heel veel bloemetjes met als hoofddoel; veel geur verspreiden.
Iets ijler, compacter en rijker bloeiend dan 'Aztec Pearl' en ook wat winterharder maar even sterk geurend.
Het blad komt meestal verrassend ongeschonden door de winter. Maar toch liefst iets beschut planten.
Elegant fijn sterretjes blad zomer en winter.
Andijvie voor de snij, hoe handig.
Gewoon snijden naar behoefte in plaats van per krop en als je niet te diep snijdt ook nog hergroei.
De smaak heeft een aangenaam bittertje geweldig om je sla mee te verrijken. Maar natuurlijk ook uitstekend te stampen.
Heerlijk, maak me er voor wakker.
De meeste Cistus soorten komen van nature voor op zure grond. Deze troffen regelmatig aan in kalkvegetaties onder andere in Zuid Frankrijk en Noord en Zuid Spanje. Dat is goed nieuws omdat onze bodems over het algemeen kalkrijk zijn, zeker hier in Zuid Limburg.
Ze heeft een compacte groeiwijze, heerlijk beige-grijs blad en bloemen van feestelijk roze crêpe-papier.
Cistusrozen zijn ideale kustplanten, ze verdragen wind uitstekend en hebben het liever niet al te koud in de winter. Ze hebben een voorkeur voor zure grond. In ons sortiment alleen de wat winterhardere soorten die kalk verdragen.
CIstus creticus blijft laag en heeft licht grijs-goen blad met een golvende rand en intens roze bloemen vroeg in het voorjaar. Winterhard tot ongeveer -12oC.
Snoeien; niet of meteen na de bloei.
Een kreukelig lief eendagsbloemetje dat strak trekt in de loop van de dag en tegen de avond uitvalt. En dan de volgende dag weer nieuwe kreukels. Elke dag een verse vlucht bloemen, dat is Cistus.
Dit is een van de soorten waar de hars traditioneel van gewonnen wordt. De laudanum waar een van de drie koningen mee bij kindeke Jezus op kraamvisite ging.
Groengrijs blad, zomer en winter.
Ten noorden van de Seine alom geprezen als de meest winterharde Cistus. Groot, aromatisch donkergroen glimmend blad. Bloemen wit met een geel hart.
Het is een wat rommelige struik met bloemen luchtig op lange stengels.
Veel van de andere redelijk winterharde cultivars zijn kruisingen met C. laurifolius.
Snoeien; niet, of lichtjes meteen na de bloei.
Over deze en andere Cistus bestaat veel verwarring. Ze worden vaak veel groter dan wordt beweerd en je kunt ze niet kort houden met snoei, want dan bloeien ze niet. Ook wordt vaak onterecht beweerd dat ze van kalk houden, want dat doen mediterrane planten nu eenmaal.
Dit is met 1,5 tot 2 meter een forse bladhoudende struik voor een beschutte standplaats. Het blad is groot en gerimpeld.
Hoewel we de plant die we 20 jaar geleden kregen inmiddels kwijt zijn voordat we er veel ervaring mee konden opdoen proberen we het nog een keer met deze zeer diverse soort. Het is niet de meest winterharde in ons sortiment. Geef haar dus een beschutte standplaats. Een beetje schaduw zou ze verdragen, maar in de zon bloeit ze nog rijker.
Salieblaadjescistus.
Een grote struik vooral bewonderd om de tot 8,5 cm grote bloemen.
Wordt gewoon hoog, niet snoeien!
Je moet er plaats voor hebben, maar dan heb je ook wat. Zo lang de winters het toelaten.
De kruising van C. ladanifer x C. populifolius.
Zuurminnend.
Deze kruising van C. x canescens met vermoedelijk C. laurifolius gevonden door J. E. Sammons lijkt sterk op C. argenteus 'Peggy Sammons' maar heeft kleiner blad. De bloemen zijn zacht zalmroze en 5 tot 6 cm groot. Ze verdraagt tot -15oC en neutrale of licht kalkhoudende grond hoewel ze liever wat zuur staat.
Erg rijke bloeier met een lichte neiging tot zichzelf quasi dood bloeien.