Een dwergvorm met halfgevulde bloemen aan korte stelen.

Een van de allerlaagste Afrikaanse lelies die ik ken. In pot kan dat heel handig zijn hoewel ik die hoge toch het meest indrukwekkend vind.

Deze is bladverliezend wat de kans dat ze in de volle grond overleeft aanzienlijk maakt.

Wel een beetje bedekken deze juweeltjes.

Overwegend wit voor het oog maar tegelijk elegant tweekleurig van violet naar wit verlopend, wat diepte geeft aan de grote volle bloemschermen op stevige stengels.

Bladhoudend, dus misschien het best in pot en in koude kas of beschut overwinteren.

Wonderlijk wit.

Zeer diep blauw met donkere stelen, ontstaan op de kwekerij van Bob Brown; 'Cotswolds Garden plants'. (Je hoort verderop nog vaak van hem.)

Blad verliezend, dus beter winterhard dan bladhoudende Agapanthus.
In de volle grond wel misschien wat afdekken met stro of dennentakken.

Natuurlijk ook zeer gemakkelijk in pot te houden. Dat staat zo klassiek.

Deze Afrikaanse lelie heeft een bijzonder intensieve kleur.

Agapanthus is een statige plant voor gevorderde liefhebbers.
Zeer mediterraan van uitstraling, afkomstig uit Zuid Afrika waar de rijkste mediterrane vegetatie ter wereld te vinden is.

Blad houdend, dus best in pot en niet volledig donker koel overwinteren.

Heerlijk tweekleurig is deze compacte nieuwe bladverliezende Agapanthus. Ze bestaan in allerlei maten van dwerg tot reusachtig. Deze is met 70 cm heel fijn als potplant.
Bladverliezende cultivars zoals deze maken aanzienlijk meer kans in de volle grond te overleven. 'Twister' verdraagt tot -15 en met wat winterdek zelfs nog meer.

Een frisse wind voor je tuin.

Een best redelijk vorstbestendige, bladverliezende en zeer hoge vorm met een bijzondere aristocratische kleur. De bloemen zijn bij warm weer wit met een roze zweem. Als het kouder wordt worden ze meer roze.

Strenge winters evenwel toch iets dekken.

Ook mooi in potten, dan in de garage te overwinteren.

De donkerste ooit gezien.
Vooral de knoppen zijn heel donker.
Lekker hoog ook.

Bladhoudend, dus wel in pot en in de garage overwinteren. Milde vorst verdragen ze daar prima.

De bloemen zijn steriel, zodat er geen zaad wordt gevormd en ze dus lang bloeien.

Plant een panter in je pot.

Dit geschenk van de goden uit Chili is mijn kampioen citroengeur.
Het blad ruikt meer naar citroen dan citroen zelf naar citroen geurt. In Frankrijk heet ze Verveine, Italianen noemen haar Limoncello.
Zet ze ergens waar je in het voorbijgaan een blaadje kunt meepakken. De minuscule witte bloemetjes in schermen zijn net wolkjes. Knip naar hartenlust, dit schatje groeit en bloeit maar door.
Ze mag dan ook veel meer water en voeding dan je zou denken.

De geur van chocolade cosmos wordt voornamelijk met de ogen waargenomen blijkt telkens weer. Wat dat betreft zit deze diep pure chocolade bruine goed.
Maar op een schaal van 1 tot 3 voor chocoladegeur scoort ze niet perse het best.

Dit is een nieuwe tussenvorm met bloemen op lange stelen.

Chcocosmos verdraagt tot -6 dus wel in koude kas of garage overwinteren.

De sterkst naar chocolade geurende heeft amper nog chocolade bruin nodig. Deze rijke rode scoort 3 uit 3 voor chocolade geur en 1 uit 3 voor chocoladekleur.

Het is een heerlijk geurige potplant die een egaal bolrond boeket bloemen op je pot zet.

Ze overleven wel eens met wat afdekken in de volle grond. Maar beter houd je ze in pot en zet je ze in de winter donker en beschut in een schuurtje of garage.

Diep donker zwart blad en enkele witte bloemen met een zachte roze zweem.

Erg leuk in pot of om gaten te vullen in je border.

Overwinteren boven - 6, dus afdekken is net niet voldoende. Een hoekje in de garage meestal wel.

Gewoon voor de bloemen, of toch om het blad?

Is dit kunst of kitsch? In ieder geval feestelijk en frivool dit diep donkerbladig schatje.
Het is een van de vroegste Dahlia die we kennen en ze bloeit net zo goed door als de rest. Uitgebloeide bloemen wegknippen helpt daarbij. Zet ze in pot of graaf de knollen na de eerste vorst op om binnen te overwinteren.
Onlangs niet geheel toevallig 'gevonden' door Keith Hammett in Nieuw Zeeland.

Niets mysterieus aan, gewoon een feestje.

We worden verwend tegenwoordig op Dahlia gebied. 'The Bishop' wordt elk jaar opnieuw enorm verbeterd onder andere dankzei Dr. Keith Hammett.
Ook deze heeft bijna zwart blad en nu echt brandweerwagen rode bloemen.

Wij vinden het vooral potplanten. Maar je kunt ze natuurlijk ook in je border planten en in de winter als kluit naar binnen halen.

Compact en rijk bloeiend.

Siertuin en moestuin ontmoeten elkaar in het midden zonder concessies te doen. Ze kan zo in je border of je vrolijkt er je moestuin mee op.

De bloemen van deze bodembedekker zijn geweldig als het je kleur is en de vruchten smaken fantastisch als je van aardbei houdt.

Het is een win-win plant, ook erg leuk in potten.

Dit is een in Nederland ontwikkeld zaadvast zaairas.

De bloemen zitten aan lange stelen die hoog boven het blad uitsteken en hebben een heerlijke appelbloesem kleur.
Pas als de vruchten gaan rijpen gaan ze hangen.
De vruchten hebben een bijzonder aromatische smaak.

Een heerlijke plant ook in pot.

Bijna niemand kan deze pakkende combinatie weerstaan van bruinrood blad en donker-roze bloemen. Tot diep in het najaar blijven de bloemen komen. Maar dan zou je ze eigenlijk beter niet planten. Weer en wind kan hun levenskaars danig doen dansen. Het geheim is: winterklaar maken in de zomer. Je moet ze een of meer keren in de zomer terugknippen om ze steviger te maken. Ze gaan dan snel weer bloeien.
De eerste, dus originele, spectaculair donkerbladige introductie van de jaren negentig.

Als kleur is het een spectaculaire doorbraak, deze picotee onder de Gaura. Het feestelijke roze-rode randje maakt het voor mij een beetje bont. Maar de donker purperen knoppen en rijke bloei maken meer goed dan je lief is.
Gevonden door Hardy's en in 2008 op Chelsea geïntroduceerd.
Knip Gaura allemaal regelmatig terug ook al zijn nog niet helemaal uitgebloeid. Daarvan worden ze voller en gaan ze nog rijker bloeien.

Een Chinees kruid met een mythische reputatie; nog heilzamer dan ginseng.
Levensverlengend dus.
Je kunt er een van nature zeer zoete thee van zetten of het blad in salades gebruiken. De smaak lijkt op die van zoethout.
Een net niet, of nipt winterharde tweehuizige plant. Zet ze dus in pot en overwinter beschut.
In Japan bekend als amachazuru.

Een eeuwig zoet potje thee.

Een van de beste vondsten van de afgelopen jaren. Eindelijk heb ik er genoeg kunnen maken om er een paar af te staan. Glanzend zilver blad en dagelijks een verse lading bloemen tot de eerste vorst. Ze staat al jaren in onze tuin en verdraagt onze kalkrijke grond goed. Er is onder bondgenoten nog discussie over de naam: Halimium of Cistus. Bij mijn weten is Cistus nooit geel. Halimium is dus een inkoppertje tenzij mijn kennis recent weer achterhaald raakte.

De bloemen van deze bladhoudende cultivar beginnen zacht roze en verkleuren over oud-roze via purper uiteindelijk naar groen. Ze staan fier overeind op stevige donkerpuperen stelen.
Heerlijk zilver blad, ook in de winter.

Een introductie van Blackthorn Nurseries.

Helleborus x ericsmithii is de complexe kruising van Helleborus niger, argutifolius en lividus.

Zoete aardappel is een tropisch gewas, de knollen moeten binnen worden overwinterd.

In bloei komen ze bij ons niet. We vinden ze vooral leuk in pot vanwege hun blad samen met andere bladplanten zoals Pennisetum x advena 'Rubrum'.

Ze gaan heerlijk overhangen en produceren een bladwaterval en als het meezit ook nog een eetbare knol.

De knol van deze amusant sierlijke potwoekeraar ontleend haar zoetheid aan inuline. De zelfde suiker al we in aardpeer aantreffen. Inuline wordt snel afgebroken, is niet dik makend en verdraaglijk voor suikerpatiënten.

En dat bronzen blad? Heel aardig toch in pot.

'Papillon' is een rechtopgroeiende kloon van Lavandula pedunculata met lange licht roze vlaggen en sterk aromatisch dun smal blad. Het was de eerste kuiflavendel die Ntederland bereikte. De moderne kruisingen bevatten bloed van deze, L. stoechas en L. viridis.
Best een klein beetje winterhard vooral op zure zandgrond en elders soms in milde winters. Maar plant ze niet in grote groepen en zet ze als als je er erg aan hecht in een pot.

Deze hybride lavendel is ontstaan uit de complexe kruising van Lavandula stoechas met een aantal andere soorten.

De kleur en bloemvorm zijn bijna identiek aan 'Helmsdale' de plant is veel compacter.
Ik vermoed dat het een zaailing is van 'Helmsdale'. Dat die tamelijk soortecht uitzaait was me al opgevallen.

Diep donker rode wijn met veel bouquet.

Grijsbladig, herbloeiend.
Heerlijk vanwege de bijna blauwe maar stiekum paarsblauwe bloemen en helder witte vlaggen.

Geweldig mooi, maar matig winterhard, dus maak er geen heggetjes van.

Een blonde Spaanse.