Zacht blauw met donker violette meeldraden en tot 14 cm brede trossen van wel 50 bloemen.

Een hybride van Eric Smith. Bobs score: 9,5 (zet hem spontaan aan het zingen).

Bladverliezend, dus met wat winterdek geschikt voor de volle grond en redelijk winterhard.

Een dwergvorm met halfgevulde bloemen aan korte stelen.

Een van de allerlaagste Afrikaanse lelies die ik ken. In pot kan dat heel handig zijn hoewel ik die hoge toch het meest indrukwekkend vind.

Deze is bladverliezend wat de kans dat ze in de volle grond overleeft aanzienlijk maakt.

Wel een beetje bedekken deze juweeltjes.

Overwegend wit voor het oog maar tegelijk elegant tweekleurig van violet naar wit verlopend, wat diepte geeft aan de grote volle bloemschermen op stevige stengels.

Bladhoudend, dus misschien het best in pot en in koude kas of beschut overwinteren.

Wonderlijk wit.

Zeer diep blauw met donkere stelen, ontstaan op de kwekerij van Bob Brown; 'Cotswolds Garden plants'. (Je hoort verderop nog vaak van hem.)

Blad verliezend, dus beter winterhard dan bladhoudende Agapanthus.
In de volle grond wel misschien wat afdekken met stro of dennentakken.

Natuurlijk ook zeer gemakkelijk in pot te houden. Dat staat zo klassiek.

Deze Afrikaanse lelie heeft een bijzonder intensieve kleur.

Agapanthus is een statige plant voor gevorderde liefhebbers.
Zeer mediterraan van uitstraling, afkomstig uit Zuid Afrika waar de rijkste mediterrane vegetatie ter wereld te vinden is.

Blad houdend, dus best in pot en niet volledig donker koel overwinteren.

Een hoge witte met zeer grote bloemen op stevige stengels.
Kandidaat allerbeste witte, gevonden in een Hollands snijbloemen veld van blauwe Agapanthus.

Bladverliezend, dus met wat bescherming ook in de vollegrond mogelijk.

Hemelhoog helderwit.

Een best redelijk vorstbestendige, bladverliezende en zeer hoge vorm met een bijzondere aristocratische kleur. De bloemen zijn bij warm weer wit met een roze zweem. Als het kouder wordt worden ze meer roze.

Strenge winters evenwel toch iets dekken.

Ook mooi in potten, dan in de garage te overwinteren.

De donkerste ooit gezien.
Vooral de knoppen zijn heel donker.
Lekker hoog ook.

Bladhoudend, dus wel in pot en in de garage overwinteren. Milde vorst verdragen ze daar prima.

De bloemen zijn steriel, zodat er geen zaad wordt gevormd en ze dus lang bloeien.

Plant een panter in je pot.

Dit geschenk van de goden uit Chili is mijn kampioen citroengeur.
Het blad ruikt meer naar citroen dan citroen zelf naar citroen geurt. In Frankrijk heet ze Verveine, Italianen noemen haar Limoncello.
Zet ze ergens waar je in het voorbijgaan een blaadje kunt meepakken. De minuscule witte bloemetjes in schermen zijn net wolkjes. Knip naar hartenlust, dit schatje groeit en bloeit maar door.
Ze mag dan ook veel meer water en voeding dan je zou denken.

De geur van chocolade cosmos wordt voornamelijk met de ogen waargenomen blijkt telkens weer. Wat dat betreft zit deze diep pure chocolade bruine goed.
Maar op een schaal van 1 tot 3 voor chocoladegeur scoort ze niet perse het best.

Dit is een nieuwe tussenvorm met bloemen op lange stelen.

Chcocosmos verdraagt tot -6 dus wel in koude kas of garage overwinteren.

Chocolade Cosmos wordt in Mexico, waar ze oorspronkelijk vandaan komt niet meer in het wild gevonden. De plant die tot nu toe vegetaties vermeerderd werd zet geen zaad.
Keith Hammett vond er een die dat wel doet en ontwikkelde daaruit enkele nieuwe rassen waaronder 'Eclipse'. Deze heeft een wat nettere habitus en tot 5 cm grote bloemen die goed geuren.
In de winter sterft ze af en overleeft ze prima in onze koude kas waar het regelmatig -10 wordt.

De sterkst naar chocolade geurende heeft amper nog chocolade bruin nodig. Deze rijke rode scoort 3 uit 3 voor chocolade geur en 1 uit 3 voor chocoladekleur.

Het is een heerlijk geurige potplant die een egaal bolrond boeket bloemen op je pot zet.

Ze overleven wel eens met wat afdekken in de volle grond. Maar beter houd je ze in pot en zet je ze in de winter donker en beschut in een schuurtje of garage.

Is dit kunst of kitsch? In ieder geval feestelijk en frivool dit diep donkerbladig schatje.
Het is een van de vroegste Dahlia die we kennen en ze bloeit net zo goed door als de rest. Uitgebloeide bloemen wegknippen helpt daarbij. Zet ze in pot of graaf de knollen na de eerste vorst op om binnen te overwinteren.
Onlangs niet geheel toevallig 'gevonden' door Keith Hammett in Nieuw Zeeland.

Niets mysterieus aan, gewoon een feestje.

We worden verwend tegenwoordig op Dahlia gebied. 'The Bishop' wordt elk jaar opnieuw enorm verbeterd onder andere dankzei Dr. Keith Hammett.
Ook deze heeft bijna zwart blad en nu echt brandweerwagen rode bloemen.

Wij vinden het vooral potplanten. Maar je kunt ze natuurlijk ook in je border planten en in de winter als kluit naar binnen halen.

Compact en rijk bloeiend.

Siertuin en moestuin ontmoeten elkaar in het midden zonder concessies te doen. Ze kan zo in je border of je vrolijkt er je moestuin mee op.

De bloemen van deze bodembedekker zijn geweldig als het je kleur is en de vruchten smaken fantastisch als je van aardbei houdt.

Het is een win-win plant, ook erg leuk in potten.

Dit is een in Nederland ontwikkeld zaadvast zaairas.

De bloemen zitten aan lange stelen die hoog boven het blad uitsteken en hebben een heerlijke appelbloesem kleur.
Pas als de vruchten gaan rijpen gaan ze hangen.
De vruchten hebben een bijzonder aromatische smaak.

Een heerlijke plant ook in pot.

Compact met diep donker blad.

Alweer een nieuwe cultivar die we uit moeten proberen. Reken er op dat dit geen erg standvastige plant is behalve op zeer droge warme plekjes.

Weelderig maar wispelturig.
Eindeloos lang bloeiend.

Knippen doet ze altijd goed Ze gaan daarna weer snel nog rijker bloeien.

DIep donkerrood blad en donker roze bloemen. Wat compacter dan 'Whirling Butterflies'.

Een beetje knippen maakt de plant voller en stimuleert de vorming van nieuwe bloemen.

Ze maken na een knipbeurt snel weer een vlucht nieuwe bloemen.

Tere schoonheid.

Bijna niemand kan deze pakkende combinatie weerstaan van bruinrood blad en donker-roze bloemen. Tot diep in het najaar blijven de bloemen komen. Maar dan zou je ze eigenlijk beter niet planten. Weer en wind kan hun levenskaars danig doen dansen. Het geheim is: winterklaar maken in de zomer. Je moet ze een of meer keren in de zomer terugknippen om ze steviger te maken. Ze gaan dan snel weer bloeien.
De eerste, dus originele, spectaculair donkerbladige introductie van de jaren negentig.

Uit het veredelingsprogramma van Neil Anderson van de Universiteit van Minnesota stamt deze compacte zeer rijk en lang bloeiende vorm.

Knip uitgebloeide bloeistengels regelmatig weg voor meer bloei. Je mag ook alle stengels tussendoor een keer wegknippen, dat versterkt de plant.

Zomersneeuw.

Een zeer compacte, lage witte vorm van de eindeloos brandende kaars van Lindheimer.

Ook geschikt voor potten en bakken.

Knip de vleugels van deze duif tijdig even terug als ze je lief is. Ze bloeit binnen een paar weken weer verder.

Je zou er spontaan trouwplannen van krijgen.

Als kleur is het een spectaculaire doorbraak, deze picotee onder de Gaura. Het feestelijke roze-rode randje maakt het voor mij een beetje bont. Maar de donker purperen knoppen en rijke bloei maken meer goed dan je lief is.
Gevonden door Hardy's en in 2008 op Chelsea geïntroduceerd.
Knip Gaura allemaal regelmatig terug ook al zijn nog niet helemaal uitgebloeid. Daarvan worden ze voller en gaan ze nog rijker bloeien.

De bloemen van deze bladhoudende cultivar beginnen zacht roze en verkleuren over oud-roze via purper uiteindelijk naar groen. Ze staan fier overeind op stevige donkerpuperen stelen.
Heerlijk zilver blad, ook in de winter.

Een introductie van Blackthorn Nurseries.

Helleborus x ericsmithii is de complexe kruising van Helleborus niger, argutifolius en lividus.

'Papillon' is een rechtopgroeiende kloon van Lavandula pedunculata met lange licht roze vlaggen en sterk aromatisch dun smal blad. Het was de eerste kuiflavendel die Ntederland bereikte. De moderne kruisingen bevatten bloed van deze, L. stoechas en L. viridis.
Best een klein beetje winterhard vooral op zure zandgrond en elders soms in milde winters. Maar plant ze niet in grote groepen en zet ze als als je er erg aan hecht in een pot.

Deze snelgroeiende halfwinterharde hybride lavendel heeft bloemen die lijken op die van echte lavendel (Lavandula angustifolia). Het gekartelde blad lijkt wat op dat van tandlavendel maar dan veel groter. De geur is fantastisch; aangenaam zoet-zuur, heel bijzonder.
Als ze eenmaal bloeit blijft ze doorbloeien tot de winter.

Zet ze in een ruime pot die je overwintert op een beschutte plek of koude kas.