Dit geschenk van de goden uit Chili is mijn kampioen citroengeur.
Het blad ruikt meer naar citroen dan citroen zelf naar citroen geurt. In Frankrijk heet ze Verveine, Italianen noemen haar Limoncello.
Zet ze ergens waar je in het voorbijgaan een blaadje kunt meepakken. De minuscule witte bloemetjes in schermen zijn net wolkjes. Knip naar hartenlust, dit schatje groeit en bloeit maar door.
Ze mag dan ook veel meer water en voeding dan je zou denken.

Chocolade Cosmos wordt in Mexico, waar ze oorspronkelijk vandaan komt niet meer in het wild gevonden. De plant die tot nu toe vegetaties vermeerderd werd zet geen zaad.
Keith Hammett vond er een die dat wel doet en ontwikkelde daaruit enkele nieuwe rassen waaronder 'Eclipse'. Deze heeft een wat nettere habitus en tot 5 cm grote bloemen die goed geuren.
In de winter sterft ze af en overleeft ze prima in onze koude kas waar het regelmatig -10 wordt.

De sterkst naar chocolade geurende heeft amper nog chocolade bruin nodig. Deze rijke rode scoort 3 uit 3 voor chocolade geur en 1 uit 3 voor chocoladekleur.

Het is een heerlijk geurige potplant die een egaal bolrond boeket bloemen op je pot zet.

Ze overleven wel eens met wat afdekken in de volle grond. Maar beter houd je ze in pot en zet je ze in de winter donker en beschut in een schuurtje of garage.

Diep donker zwart blad en enkele witte bloemen met een zachte roze zweem.

Erg leuk in pot of om gaten te vullen in je border.

Overwinteren boven - 6, dus afdekken is net niet voldoende. Een hoekje in de garage meestal wel.

Gewoon voor de bloemen, of toch om het blad?

Siertuin en moestuin ontmoeten elkaar in het midden zonder concessies te doen. Ze kan zo in je border of je vrolijkt er je moestuin mee op.

De bloemen van deze bodembedekker zijn geweldig als het je kleur is en de vruchten smaken fantastisch als je van aardbei houdt.

Het is een win-win plant, ook erg leuk in potten.

Dit is een in Nederland ontwikkeld zaadvast zaairas.

De bloemen zitten aan lange stelen die hoog boven het blad uitsteken en hebben een heerlijke appelbloesem kleur.
Pas als de vruchten gaan rijpen gaan ze hangen.
De vruchten hebben een bijzonder aromatische smaak.

Een heerlijke plant ook in pot.

Bijna niemand kan deze pakkende combinatie weerstaan van bruinrood blad en donker-roze bloemen. Tot diep in het najaar blijven de bloemen komen. Maar dan zou je ze eigenlijk beter niet planten. Weer en wind kan hun levenskaars danig doen dansen. Het geheim is: winterklaar maken in de zomer. Je moet ze een of meer keren in de zomer terugknippen om ze steviger te maken. Ze gaan dan snel weer bloeien.
De eerste, dus originele, spectaculair donkerbladige introductie van de jaren negentig.

Een zeer compacte, lage witte vorm van de eindeloos brandende kaars van Lindheimer.

Ook geschikt voor potten en bakken.

Knip de vleugels van deze duif tijdig even terug als ze je lief is. Ze bloeit binnen een paar weken weer verder.

Je zou er spontaan trouwplannen van krijgen.

Als kleur is het een spectaculaire doorbraak, deze picotee onder de Gaura. Het feestelijke roze-rode randje maakt het voor mij een beetje bont. Maar de donker purperen knoppen en rijke bloei maken meer goed dan je lief is.
Gevonden door Hardy's en in 2008 op Chelsea geïntroduceerd.
Knip Gaura allemaal regelmatig terug ook al zijn nog niet helemaal uitgebloeid. Daarvan worden ze voller en gaan ze nog rijker bloeien.

Een Chinees kruid met een mythische reputatie; nog heilzamer dan ginseng.
Levensverlengend dus.
Je kunt er een van nature zeer zoete thee van zetten of het blad in salades gebruiken. De smaak lijkt op die van zoethout.
Een net niet, of nipt winterharde tweehuizige plant. Zet ze dus in pot en overwinter beschut.
In Japan bekend als amachazuru.

Een eeuwig zoet potje thee.

Zoete aardappel is een tropisch gewas, de knollen moeten binnen worden overwinterd.

In bloei komen ze bij ons niet. We vinden ze vooral leuk in pot vanwege hun blad samen met andere bladplanten zoals Pennisetum x advena 'Rubrum'.

Ze gaan heerlijk overhangen en produceren een bladwaterval en als het meezit ook nog een eetbare knol.

De knol van deze amusant sierlijke potwoekeraar ontleend haar zoetheid aan inuline. De zelfde suiker al we in aardpeer aantreffen. Inuline wordt snel afgebroken, is niet dik makend en verdraaglijk voor suikerpatiënten.

En dat bronzen blad? Heel aardig toch in pot.

'Papillon' is een rechtopgroeiende kloon van Lavandula pedunculata met lange licht roze vlaggen en sterk aromatisch dun smal blad. Het was de eerste kuiflavendel die Ntederland bereikte. De moderne kruisingen bevatten bloed van deze, L. stoechas en L. viridis.
Best een klein beetje winterhard vooral op zure zandgrond en elders soms in milde winters. Maar plant ze niet in grote groepen en zet ze als als je er erg aan hecht in een pot.

Deze hybride lavendel is ontstaan uit de complexe kruising van Lavandula stoechas met een aantal andere soorten.

De kleur en bloemvorm zijn bijna identiek aan 'Helmsdale' de plant is veel compacter.
Ik vermoed dat het een zaailing is van 'Helmsdale'. Dat die tamelijk soortecht uitzaait was me al opgevallen.

Diep donker rode wijn met veel bouquet.

Grijsbladig, herbloeiend.
Heerlijk vanwege de bijna blauwe maar stiekum paarsblauwe bloemen en helder witte vlaggen.

Geweldig mooi, maar matig winterhard, dus maak er geen heggetjes van.

Een blonde Spaanse.

Een van de vele recente kruisingen van Lavandula viridis met stoechas en soms pedunculata die allemaal kunnen door- of herbloeien. Grijsbladig met helder violette vlaggen.

Zoet-zuur van geur.

Het is natuurlijk lastig kiezen tussen al die leuke kuifjes. Dit is al een wat oudere, bijna klassieke cultivar met de bijnaam 'Quasti'. En die houden wij natuurlijk graag in ere.

Geen kalk en een beschutte standplaats.

Een plant met een bijnaam, wat wil je nog meer?

Quasti zal ik nooit vergeten.

Een verbetering van de traditionele Thaise Basilicum. Donker groen blad met contasterende donkerrode stelen en knoppen waar weer bijna witte bloemen uitkomen. Wordt aan tafel vers toegevoegd aan curries en noodle-gerechten. Anijs-achtige smaak. All-American winnnaar van 1997.

Dit zaairas is geselecteerd op compacte groei, rijke bloei en op smaak.
Het lijkt ook iets koude bestendiger maar is als tropische plant natuurlijk absoluut niet winterhard.
Jonge planten kun je het beste proberen van de bloei af te houden door ze regelmatig te toppen. Dan gaan ze vertakken en maken meer blad. Ze bloeien dan uiteindelijk veel rijker.
Voor de keuken kiezen we liever 'Genovese' of mijn favoriet 'Marseillais' maar deze komt aardig in de buurt.

'Genovese' is het belangrijkste ras voor keukengebruik. Grote zachte bladeren, zeer geschikt voor culinair gebruik. Snelgroeiend en bijzonder goed van smaak.

Doordeweekse basilicum zeg maar.

Basilicum heeft veel warmte nodig en geen direct fel zonlicht. Water geef je ze het beste via een schoteltje onder de pot om stengelrot te voorkomen.

Marmara Beach staat bekend als het mooiste strand van Kreta en op de witte rots boven het strand is een restaurantje met een groot terras. Daar vond ik deze heerlijk, naar kaneel geurende en goed bloeiende basilicum.

In Griekenland is basilicum een heilige plant je ziet ze overal, maar ze worden niet gegeten.
Daarom mogen ze ook zo lekker lustig bloeien.

De meest originele struik basilicum met die echte zuidfranse geur en smaak.

Fijnbladig, compact en uniform.

Heerlijk en prachtig; dit is mijn allerliefste basilicum.

We maken er in de ook heerlijke thee van.

Comme chez nous en Provence.

Deze zeer fijnbladige compacte basilicum heeft een sterk geconcentreerde geur en smaak. Ze groeit in een perfect bolletje.
Op 13 juni tijdens Festas de Lisboa zie je overal dit dit type basilicum uitgestald, ze heten daar Manjerico. Lang geleden kocht ik er een en gaf ik het aan een zwerver. Die was natuurlijk in de zwevende hemel met mijn liefdesverklaring.
Al die geur en smaak samengeperst in een zo'n klein plantje. Zet een potje op je tuintafel met een schaar ernaast, voor over je tomaten.

Deze 'hop-marjolein' bloeit in prachtige roze 'hopbellen'. Ze steekt wat geur betreft, echte oregano naar de kroon. Maar een plant van dergelijke schoonheid eten we natuurlijk niet op. Prima winterhard want haar ouders komen uit de koude Turkse bergen.

Zorg dat deze beauty droog staat. Knip regelmatig terug, dat versterkt de plant en ze kan daardoor wel drie keer per jaar bloeien.

Bijna 30 jaar geleden bezochten we Rosemary Titterington's Iden Croft Herbs in Kent waar Origanum'Kent Beauty', de meest bekende hopmarjolein is ontstaan. Sindsdien hebben we variaties op dit thema verzameld. Vaak wordt gedacht dat ze in een pot moeten om binnen te overwinteren. Juist niet, ze komen uit de Turkse bergen en zijn dol op ijzige kou en lemige grond.
'Kirigami' is een in 2018 geïntroduceerd zeer compact en zeer donker zaairas. (Meestal worden ze gestekt).