Een dwergvorm met halfgevulde bloemen aan korte stelen.

Een van de allerlaagste Afrikaanse lelies die ik ken. In pot kan dat heel handig zijn hoewel ik die hoge toch het meest indrukwekkend vind.

Deze is bladverliezend wat de kans dat ze in de volle grond overleeft aanzienlijk maakt.

Wel een beetje bedekken deze juweeltjes.

Overwegend wit voor het oog maar tegelijk elegant tweekleurig van violet naar wit verlopend, wat diepte geeft aan de grote volle bloemschermen op stevige stengels.

Bladhoudend, dus misschien het best in pot en in koude kas of beschut overwinteren.

Wonderlijk wit.

Deze Afrikaanse lelie heeft een bijzonder intensieve kleur.

Agapanthus is een statige plant voor gevorderde liefhebbers.
Zeer mediterraan van uitstraling, afkomstig uit Zuid Afrika waar de rijkste mediterrane vegetatie ter wereld te vinden is.

Blad houdend, dus best in pot en niet volledig donker koel overwinteren.

Een best redelijk vorstbestendige, bladverliezende en zeer hoge vorm met een bijzondere aristocratische kleur. De bloemen zijn bij warm weer wit met een roze zweem. Als het kouder wordt worden ze meer roze.

Strenge winters evenwel toch iets dekken.

Ook mooi in potten, dan in de garage te overwinteren.

Dit is een recente nieuwe selectie van een van mijn favoriete kruidenplanten.
Die goddelijke geur blijft, maar deze vorm heeft groter, vooral breder blad. Ze groeit nog sneller dan de klassieke vorm al deed en wordt iets hoger. Ik vind het nog steeds verbazingwekkend hoe zo'n houtige plant zo veel water kan verwerken en zo hard kan groeien. Voorlopig in kleine oplage.

Hoe meer er van je is hoe beter het is lieve Limoncello.

Vanwege de rangorde der zinnen heeft deze ogenschijnlijk nog meer citroengeur dan gewone verveine die al meer naar citroen geurt dan citroen zelf. De ogen gaan immers voor de neus. Deze geelbladige vorm prikkelt de zinnen nog meer dan we tot nu toe voor mogelijk hielden.
Ze proberen in de winter hun blad te houden. Meestal valt dat einde van de winter toch af. Zodra het warmer wordt lopen ze snel weer uit.
Officieel geen ijzerhard, wel ijzersterk.

Deze fijne vetplant uit Zuid-Afrika bloeit lekker door in de zomer.

In Afrika wordt staat ze bekend als geneeskrachtig met een werking vergelijkbaar met die van Aloë vera. Haar blad en ook de bloemen doen daar
aan denken maar dan veel verfijnder.

Een erg vrolijke potplant.
Ze is niet winterhard, maar je kunt haar in de winter als kamerplant houden.

Een oud ras uit Bulgarije / Hongarije, ook wel bekend als 'Shipkas'.

De planten blijven klein en kunnen dus goed in pot worden gekweekt. De glimmende fel oranje pepers zijn zo'n 10 cm lang. Ze zijn niet extreem scherp maar wel aangenaam aromatisch en zoet.

Vroeg rijpend.

Uit Mexico of de VS, dat is niet helemaal duidelijk en best behoorlijk scherp voor een gele.

Vruchten ongeveer 15 cm lang.

Een sierlijk en rijk dragend pepertje met ongeveer 4 cm grote bolronde vruchten.

Ze zien er heerlijk uit als ze rijp zijn met hun chocolade bruine rood.

Ze zijn best heel behoorlijk scherp en hebben ook aardig wat vlees.

Met een volle, een beetje rokerige smaak.

'Chiluacle Negro' is een zeer oud ras met onregelmatige vruchten. Zelfs de Azteken zouden ze al hebben gekweekt.

Ze smaken zoals ze er uitzien; naar chocola, zoet, fruitig, met een vleugje tabak.

Ze zijn niet erg scherp. De capsaïcine zit vooral in de zaadlijsten.

Het ras dreigt verloren te gaan. Dus verzamel zo veel mogelijk zaad.

Zo zagen de eerste paprika's in Europa er in de 18e eeuw allemaal uit.

Ze zijn zo heerlijk als ze er uitzien.
Eigenlijk zijn die blokpaprika's de ijsbergsla (waterballen) onder de zoete pepers.

Een forse plant met dito vruchten tot ongeveer 400 gram.

Een milde Jalapeño, ontwikkeld door een Texaanse universiteit. (TAM)

Blinkt uit in ziekteresistentie, vroege en hoge productie en compacte groei.

Een mooi glanzende dikvlezige vrucht met bartjes. Volgens mij ideaal voor Salsa's en sauzen, maar dat moet ik nog uitproberen.

Giuseppe en Angella Nardiello immigreerden in 1887 met hun dochtertje Anna vanuit het Zuid Italiaanse Ruoti naar Naugatuck, Connecticut en brachten deze kostbaarheid mee.
Deze 25 cm lange bakpaprika is zeer rijk van smaak, vruchtbaar en ook uitstekend geschikt om te drogen.

Iedereen weet hoe compromisloos Italianen zijn als het om kwaliteit gaat en gelijk hebben ze.

Een tot 35 cm lange peper oorspronkelijk uit Italië door immigranten naar Canada meegenomen.

Joe Sestito uit New York is de naamgever en Dr. Carolyn Male bracht het ras in 1996 binnen bereik van een breder publiek.

Het is een aangenaam milde, zeer productieve peper.

Een kleine hartvormige peper.
Veel scherper dan je in sommige beschrijvingen tegenkomt, dus pas even op voor je er in hapt.

Echte peperfans vullen ze en eten ze in twee happen op. Ze zijn zoet en best heel pittig dus wat ons betreft zijn ze daarvoor wat te scherp. Wel goed bevleesd ook.

Ze worden buiten goed rijp, liefst op een warme plek. Ik de kas doen ze het nog beter. Een meter tussen de rijen, 50 cm in de rij.

Een bijzonder dikvlezige, bolronde en glanzende minipaprika
Lukt altijd en maakt makkelijk veel vruchtjes. De vruchten zijn lekker zoet en knapperig, het schilletje is wat taai.
De planten blijven vrij klein, dus ze zijn in pot te houden. Zeer geschikt ook om te vullen.
Omstreeks het midden van de 19e eeuw ontstond deze soort uit de matig hete pimento peper.

Gotta love it.

Een lekker zoete langwerpige paprika. Je snijdt er van de heerlijke dunne rondjes van voor je salade.

Ze worden tot wel 25 cm lang, zijn groenrijp te eten maar rood natuurlijk veel zoeter.

Stierenhoorn paprika, eat your heart out Torero.

Niet iedereen proeft die aromatische smaak boven de scherpte uit. Maar wie dat kan is hier fanatiek dol op. Je ruikt het ook.

Ze hebben echt veel warmte nodig, maar die krijg je dubbel en dwars terug.

Nederland heeft z'n boerenkool, België haar lof en Suriname deze dame.

3000 HS

Omdat in de supermarkt altijd zo gemeen de worteltjes er af zijn gesneden: Het echte citroengras uit de Aziatische keuken als plant.

Citrus geur met een vleugje roos.

In Thailand is het bijna een onkruid maar ze moet bij ons als potplant worden gehouden
Vochtig en zo warm mogelijk in de zomer, droog overwinteren rondom 00C.

Een Chinees kruid met een mythische reputatie; nog heilzamer dan ginseng.
Levensverlengend dus.
Je kunt er een van nature zeer zoete thee van zetten of het blad in salades gebruiken. De smaak lijkt op die van zoethout.
Een net niet, of nipt winterharde tweehuizige plant. Zet ze dus in pot en overwinter beschut.
In Japan bekend als amachazuru.

Een eeuwig zoet potje thee.

Hoewel deze tropische verwant van de heggerank gezonde eetbare knollen produceert koesteren we deze toch vooral om haar sierlijke blad.

Je moet ze vorstvrij overwinteren.

Groente voor potten dus.

Zoete aardappel is een tropisch gewas, de knollen moeten binnen worden overwinterd.

In bloei komen ze bij ons niet. We vinden ze vooral leuk in pot vanwege hun blad samen met andere bladplanten zoals Pennisetum x advena 'Rubrum'.

Ze gaan heerlijk overhangen en produceren een bladwaterval en als het meezit ook nog een eetbare knol.

De knol van deze amusant sierlijke potwoekeraar ontleend haar zoetheid aan inuline. De zelfde suiker al we in aardpeer aantreffen. Inuline wordt snel afgebroken, is niet dik makend en verdraaglijk voor suikerpatiënten.

En dat bronzen blad? Heel aardig toch in pot.

Grijs filigrein, varenachtig blad waarboven op lange stelen de hele zomer en zelfs in de winter nog, donker paarse bloemen verschijnen. Het is de charmante kruising van Lavandula pinnata x L. canariensis.

Net niet winterhard, maar makkelijk binnen te overwinteren. Zelfs dan maakt ze nog bloemen.

Super-de-luxe potplant. Heerlijk blad, alsmaar bloemen.