Een wat zoetere, gezaaide, roodstelige rabarber.

Gezaaide planten hebben het voordeel dat ze vitaler zijn dan gedeelde planten.

Een rabarberplant kan tot 15 jaar productief zijn.

Grote trossen met dikke bessen.
De bessen hebben een zachte cassis smaak en vallen niet van de steel.

Handelbaar dus en zachtaardig van smaak.

Een heel goede zwarte, zo simpel is het.

Dit is geen zinkend schip maar een beste bes.

Sappige geel witte bessen in gevulde trossen. Zoeter dan rode aalbes.
Begin juli rijpen ze.

Aan de tros zijn aalbessen wekenlang bewaarbaar.

Ze kan prima als losse struik geteeld maar produceert nog beter in rijen aan draad, plant afstand is dan: 50 tot 100 cm.

Voor de gouden eeuw van de eetbare tuin.

Een snelgroeiende nieuwe cultivar.

Lekker dik blad, bossige plant.

Robuust in de tuin, productief genoeg voor de zware gebruiker.

Wij noemen dit dennenrozemarijn vanwege de heerlijk frisse dennengeur en het smalle naaldvormig blad dat zelfs plakt van de hars.
In tegenstelling tot dennen geen groot liefhebber van nattigheid.
'Benenden Blue' heeft als synoniem 'Collingwood Ingram' naar de vinder, die ook wel 'Cherry' werd genoemd vanwege zijn passie voor kersenrassen.
Het verhaal over de aanrijding op Corsica past hier helaas niet. Vraag er naar als je ons bezoekt.

Een heerlijke diep blauwe kleur heeft deze plat groeiende vorm met licht gebogen takken.

De kruipende vormen, zoals daze bloeien veel rijker en ook vaak al voor de winter.

Daar staat tegenover dat ze misschien iets vorstgevoeliger lijken te zijn.

Ideaal voor een hoge pot waarin ze elegant over kunnen hangen.

Een van mijn favoriete kruipende rozemarijnen omdat we er lang geleden zo'n heerlijke pot vol van hadden.

Zo'n pot overwinter je het beste in de koude kas.

De geurige takken worden zo'n 30 tot 40 cm lang en staan breed uit tot ze gaan hangen.

Het dauw van de zee dat als blauwe regen over de rand van je pot stroomt.

'Boule' was een van mijn eerste kruipende rozemarijnen, zo'n 25 jaar geleden gevonden in Zuid Frankrijk.

Lijkt qua diep blauwe kleur sterk op 'Corsican Blue' maar met een iets andere groeiwijze.

Haar takken zijn gebogen en het jonge hout is grijzig wit waardoor ze een regelmatige grijze bol vormt.

Kruipende vorm die tot een meter lang en breed kan worden.

Zeer volle bossige plant met fijne naalden die snel een pot vult.

Fantastisch die enorme watervallen van rozemarijn zoals je ze in zuid Frankrijk ziet. Bij ons doe je dat beter in pot.

Jaren geleden vonden we deze wit bloeiende sterk opgaand groeiende rozemarijn op 1100 meter hoogte in de Sierra de Segur. De plant stond met haar voeten in de 'rode beek' en een beetje tussen het struikgewas. Niet echt een plek voor rozemarijn, dus interessant.

Ze bloeit hier elke winter rijk. De bloemen zijn wit met een paarsblauw honingmerkje.

Deze is geweldig, niet alleen vanwege de herinneringen aan die prachtige plek.

Nog een kruipende vorm met fijn krullende takjes, korte naalden en metaal blauwe bloemen.

Prima voor de keuken en zeer leuk in pot.

Kruipende vormen zijn, ik zeg het nog maar een keer, wat minder winterhard dan opgaande. Maar je kunt het altijd proberen ze buiten te laten overwinteren.

De bekende schrijver van plantenboeken E.A. Bowles kreeg deze rozemarijn als stekje van zijn buurvrouw Euphemia en heeft de kloon naar haar vernoemd. Ze ruilden wel vaker zaden en stekken.
Het blad is grijzig groen en ze heeft kleine metaalblauwe bloemen.
Iets winterharder dan de meeste.
Een terecht bekroonde cultivar voor tuin en keuken.

Moraal: Koester je buuv.

'Severn Sea' is goed te herkennen aan de elegant breed uitstaande takken die eerst omhoog groeien uiteindelijk doorbuigen tot ze plat liggen en de rijke en intensief hemelsblauwe bloei. Prima in pot, ietwat vorstbestendig (-10oC). Gevonden door Norman Hadden in West Porlock, Somerset. Het is volgens hem een zaailing van 'Corsicus Prostratus' maar die naam is niet meer goed aan een bepaalde plant te koppelen.

Makkelijk te herkennen aan het dik vlezig donkergroen recht afstaande blad en de streng opgaande groeiwijze. Wellicht de hoogste die er is. Maar je kunt ze natuurlijk op elke gewenste hoogte terugsnoeien. Bloemen heerlijk helder metaal blauw.

Net als de rest niet echt volledig winterhard -12oC levert duidelijk problemen op. 'Tuscan Blue' werd voor 1948 door W. Arnold Foster uit Toscane geïntroduceerd.

Met nog fijnere naalden zelfs dan 'Benenden Blue' uit dezelfde Angustifolia Group, doorbuigend zacht van groei.

Ze is sterk aromatisch met een vleugje dennengeur en plakkerig van de hars.

Een heel zacht en teer schatje, de fijnste van onze rozemarijnen.

We hebben er meer dan 20 jaar over gedaan om de teleurstelling te verwerken veroorzaakt door de smaak van onze eerste doornloze braam 'Himalaya'. In de tussentijd hebben we het gevecht met de verrukkelijke gedoornde bramen opgegeven. Dit is ook een wat ouder ras, maar de smaak is veel aromatischer, fris zoet zuur, zoals het hoort.

Snoei in het voorjaar de takken die hebben gedragen weg en bind nieuwe jonge scheuten aan draad.

De naam van dit nieuwe Amerikaanse ras duidt op drie deugden:

- zeer goed van smaak
- zeer productief met grote vruchten
- sterke stengels en ziekte bestendig

Oh ja; en doornloos.

De vruchten rijpen snel, dus oogst regelmatig.

Een gezond productief ras dat vanwege haar ziekteresistentie ook zeer geschikt is voor professionele biologische teelt.
Als je veel last hebt van wormtjes in de vrucht dan kun je beter herfstframbozen kiezen.

Tamelijk grote ronde, diep rode vruchten rijp in juni-juli.

Frambozen teel je het beste aan draad. Snoei steeds overjarige scheuten weg.

Een vroeg ras met vrij grote donkerrode vruchten.

Zeer goed aangenaam friszuur van smaak.

Dit is weer zo'n spectaculaire doorbraak uit Zwitserland. Net als herfstframbozen draagt deze zowel op eenjarig als tweejarig hout maar de vruchten rijpen al in juli ongeveer gelijk met de zomerrassen zoals 'Tulameen'.. Maar dat doet ze ook als je haar in het vroege voorjaar diep terug knipt (op 5 cm). Ze is zo compact dat ze ook prima in pot kan.

Letterlijk laaghangend fruit.

Miraculeus wat je allemaal kunt kruisen, deze ontstond in 1979 in Schotland als kruising van framboos met loganbes (R. x loganobaccus).

Ze is zoeter dan loganbes en heeft een sterke aromatisch smaak.

Groeit als een braam, met kleine pijnloze doorntjes.

Een framboos mag je dit misschien officieel niet noemen. Maar ze zijn nauw verwant, groeien hetzelfde en vragen dezelfde verzorging als zomerframbozen. Vruchten komen aan het tweejarig hout. Je snoeit dus afgedragen oude takken tot de grond weg.

'Black Jewel' is zeer ziekteresitent en geeft een grote opbrengst aromatische vruchten.

Bijna een onkruid dat zich in onze vuurborder verplaatst via doorgebogen takken die steeds weer aanwortelen.
Je kunt ze natuurlijk ook netjes aanbinden en in toom houden.
Helemaal probleemloos.
Maar vooral heerlijk en prachtig met fijne rode haartjes op de stengels en de wit viltige onderkant van het blad. De bloemen en vruchten zijn net bloemstukjes.
Heerlijke sierstruik.

Een klasse apart; de kruising van Californische braam (R. ursinus), framboos en loganbes. Rudolph Boysen maakte deze kruising in 1923.

Zachtzure bijna zwarte vruchten.

Ze groeit als een braam, maar dan doornloos en smaakt als een braamboos.

Aanbinden.

Hier gaat het alleen om de bloembodem want bloemblaadjes ontbreken. De schutbladen nemen die rol over in het groen. Wat overblijft is de conische zwarte bloembodem met een groen kransje en dat wordt in onze borders meestal heel leuk gevonden.

Bloemschikkers worden hier heel hebberig van.

Subtiel, maar dus niets mis mee.