Mijn liefde voor Teucrium flavum ontstond bij onze eerste ontmoeting in een rotsige berm in de Ardèche. Deze voor ons nieuwe grootbloemige vorm met haar bolle glimmend groene blad komt onze relatie alleen maar ten goede.
Ze is bladhoudend, ook bij ons en vormt flinke, tamelijk strakke bolronde pollen. Het blad heeft een subtiele kamfer eucalyptus geur.

Een glimmend schone, opgeruimde plant.

Sinds ik haar voor het eerst zag ben ik verliefd. In het grijze schaduwtuintje van Margery Fish zag ik haar met twee meter lange slappe stengels. De gemeente Malaga knipt ze in strakke bolletjes. Zo moet het dus niet. Volle zon op een warme beschutte plek en af en toe uitgebloeide stengels wegknippen is mijn advies voor deze zilverbladige schoonheid dan kan ze bijna het hele jaar bloeien.
'Azureum' heeft extra grote diep donkere bloemen.

Deze akeleiruit blinkt uit vanwege de lange bijna zwarte stengels die de roze pluimen boven het blad dragen.

Van Thierry Delabroye en nog vrij recent.

Zeer makkelijk en bijzonder vast.

Een strak getekende donkere verticale lijn met een luchtig roze wolkje.

Iets grotere plant en dito bloemen dan bij de 'gewone' Thalictrum delavayi.

Ik ben nog niet overtuigd van de meerwaarde van deze.

Koop ze snel, misschien maken we er niet meer.

En weer een nog best nieuwe.

Sterk en makkelijk in ieder geval.

Thalictrum delavayi heb ik altijd al geweldig gevonden, nu er zo veel selecties en kruisingen zijn begint het kiezen lastig te worden.

Ook hier belletjes bloemen op lange donkere dunne stengels.

Heerlijk lichtgevend geel uitlopend blad in het vroege voorjaar. Het ziet er kwetsbaar uit maar loopt bij weer en wind krachtig uit. De plant stoelt snel uit en kan op den duur gedeeld worden en natuurlijk wilt u her en der deze lekker gele voorjaars toef. De bloemen komen in wolkachtige pluimen als het haar van de componist waar altijd bij wilde haren aan gerefereerd wordt. Een favoriet van Roger.

Een door onze lieve vriendin Margaret Easter, aka 'Mrs. Thyme' en Engelse NCCPG collectie houdster voor Thymus, als zaailing in haar tuin gevonden en door haar geïntroduceerde kruiptijm.
Zacht roze bloemetjes met een karmijnrood honingmerk.
Fijntjes, matvormend.

Door Margaret aanbevolen tussen stenen langs een pad.

Geen citroentijm, maar wel een zeker zo sterk naar citroen geurende bonte siertijm. Dus ook prima voor keukengebruik.
Fris geel-groen glanzend blad dat in de winter zelfs een beetje rood kleurt.

Geelbont, zodat je ogen je neus kunnen waarschuwen; citroen recht vooruit!

Best heel lekker ondanks de roddel over de tuinman en overspel als opmaat naar haar vondst.

Van deze heerlijk en krachtig geurende tijm was zelfs Tony Hall, de baas van de rotstuin en woodlandplants in Kew onder de indruk toen ik haar lang geleden meenam op een bezoek. Tony publiceerde onlangs een flora van zuid Spanje waar ze als Portugese soort helaas net niet in voorkomt.
Ze heeft kenmerkend driehoekkig blad aan een opgeruimde plant. De geur is meer citrus dan kamfer. De jonge blaadjes zijn glanzend en donkergroen.

Eindelijk weer eens een niet bonte maar aangenaam frisgroene citroentijm.

De beste citroentijm voor de keuken. Zuiver en fris van geur en smaak. De geur en de vorm van de plant zijn identiek aan 'Silver Queen'. Ze groeit als een bolrond struikje.

Deze kwam heel lang geleden naamloos tot ons. We hebben de naam samen met onze tijmvriendin en Engels collectiehoudster Margaret Easter bedacht.

Tja, waar zou deze nu vandaan komen? Het geslacht tijm is nog volop in beweging dit is als het ware de Franse vorm van Thymus serpyllum. Ze is van noord tot zuid en vooral ten noorden van de Pyreneeën te vinden. Een Spaanse botanicus vertelde me ooit dat hij in sommige gebieden bij elke stap een nieuwe soort ontdekt. "We geven ze daarom vaak alleen maar een nummer, geen naam." Maar dit is een geaccepteerde soort die het bij ons ook prima doet. Ze is dun behaard en kan breed uitgroeien.

Heel verrassend, die sterke karwijgeur van deze. De plant groeit plat en bouwt zich een beetje op als een heuveltje.

De naam herba-baronne komt van the baron of the beef, vrij vertaald 'het lendestuk van het rund' verwijzend naar de traditionele toepassing van dit kruid. 'Caraway' is een toevoeging die niet echt nodig is, dit is de originele vorm en de geur is overduidelijk.

Makkelijk, pittig, heerlijk en ook geschikt voor vegetariërs.

Groot opvallend crème gevlekt, rond blad met soms een vleugje roze.

Een vrij onbekende, bonte cultivar van deze inheemse tijm. De wilde vorm komt voor op kalkrijke grond in de duinen, Zuid Limburg en het rivierengebied. Zoals valt te verwachten doet deze het prima in ons klimaat. Ook schaduw wordt nog redelijk goed verdragen.

Bloeirijke, donkere in Joegoslavië wild gevonden selectie van onze inheemse grote wilde tijm.

Bossig kruipend met groot glanzend, donkergroen blad en lange bloeiaartjes.

Als inheemse soort op zijn plek en vanzelfsprekend heel makkelijk, ze verdraagt zelfs wat schaduw.

Tijm zonder kapsones.

Wollig, diep olijfkleurig blad en een feestelijke hoos van opvallende fris roze bloemen in juni.
Probleem kan zijn; de overdreven rijke bloei. Bij ongunstig (nat) weer willen ze zich nog wel eens bijna kapot bloeien.

Maar meestal herstellen ze zich prima na een regen opdoffer.

Bloemenfeest dus.

Als deze bloeit is het blad onder de bloemen niet meer te zien. De sneeuwwitte bloemen hebben liever niet te veel regen, dat is logisch.

Gelukkig voor de naar nectar zoekende insecten is deze schoonheid goed vast.

Als het weer een klein beetje meevalt is dit rijkelijk sneeuw voor de de zon.

In de verte op lavendel lijkende geur. Vandaar de volksnaam.

Compacte groei in een klein hoekig bolletje dat mooi vol blijft in het hart
Driehoekig blad als bij T. carnosus en T. camphoratus maar dan wat fijner.
Kan net als citroentijm wat last hebben van strenge vorst.

Bijzonder zeldzaam en geurig.

'Elsbeth' ontmoetten we voor het eerst in 1996 bij Idencroft Herbs waar ze sinds 1989 als Thymus rotundifolius werd aangeboden. Ze vormt fijne volle bolletjes en is nogal frigide. Ze neigt dus wat minder tot bloei waardoor ze meer blad en dus kruid maakt. Haar smaak is mild, als plant is ze geweldig.
In 2001 vonden we haar opnieuw in Marktheidenfeld bij Werner Simon die haar datzelfde jaar had vernoemd naar Elsbeth Frei, echtgenote van Hans Frei.

Deze heerlijke bijzondere geur ben ik wel vaker in het wild tegengekomen in zuid Frankrijk: sinaasappel met een vleugje badedas kun je het noemen.

Wel meer iets voor heilzame verkwikkende thee met wat honing, dan in gerechten.
Het blad is grijs-groen.

Fris en fruitig in ieder geval.

Heerlijk en rijk bloeiend.

Bijzonder geschikt voor keukengebruik.

Sterk lijkend op Thymus vulgaris 'Compactus' maar met een iets mooiere uniform ronde compacte habitus en wellicht ook wat welriekender.

Voor de professionele tijm kweker en tijm gebruiker.

Dit is je professionele keukentijm.

Deze kwam uit Spanje verbasterd tot ons als; Thymus faustini en bleek volledig winterhard.
Het is de recent ontdekte kruising uit de streek van Murcia van waarschijnlijk T. mastichina subsp. mastichina met T. granatensis subsp. micranthus en dat is een spannende combinatie.
Vooral de matig winterharde mastichina is heerlijk en bijzonder van geur.

De geur van tomillo maakt mij gelukkig.

Een bekende permacultuurist noemde Toona Franse uiensoepboom uit China. In China worden het blad en de jongescheuten gegeten. Ik weet niet precies hoe je er uiensoep van maakt. Maar het blad schijnt een delicatesse te zijn die bovendien zeer eiwit- en vitaminerijk zijn. Het smaakt als ui en knoflook.
Hoewel nogal exotisch, bij ons uitstekend winterhard.
Oh ja, uitstekend hout en fijn blad ook heeft deze snel groeiende solitair.

Borage bloemetjes uit Oost Europa, maar dan met leuk gekrulde slipjes aan de bloemblaadjes. Gedraaid zoals de propellertjes die we als kinderen op de kermis wonnen. Bloeit vroeg voordat het grote blad verschijnt. Bloem, blad en wortel worden in Turkije gegeten als 'aci hodan'.
Ze woekert een beetje met rhizomen, dus een goede bodembedekker zelfs voor droge schaduw.
Voor een rijk onbekomkommerd schaduw plekje.

Deze 'witte boterbloem' is er weer zo een; een plant die iedereen moet hebben als ze bloeit.

Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die deze kon weerstaan, gek is dat.

Heerlijk romig wit-geel, sterk en gezond.

In Engeland wordt Tulbaghia, Society Garlic genoemd. Knoflook mag zich hierdoor vereerd voelen want we hebben het over een zeer edele plant. Het sierlijke blad met crème strepen in de lengte ruikt als knoflook. De lilaroze bloemen zijn fruitig geparfumeerd en verschijnen de hele zomer op lange stelen. Makkelijke potplant, mooi eetbaar alternatief voor Agapantus. Tulbaghia violacea komt uit Transvaal. Bij ons net niet winterhard, dus voor de zekerheid wel in de garage overwinteren.