Onze liefde voor Cistus kent geen grenzen. Dit schatje uit zuid Spanje houdt het midden tussen Helianthemum en Cistus met haar talloze 2 tot 3 cm grote bloemetjes in het voorjaar.

Ze is goed winterhard, zeer kalk tolerant en verdraagt ook wat schaduw.

Bijzonder aansprekend met talrijke relatief kleine diep donker rode bloemen met een kastanjebruin hart.

Een nieuwe relatief lage cultivar die explosief, soms wat snel verbloeit.

Makkelijk, onverwoestbaar zelfs.

Een prairieparel.

En eindelijk ook dwergjes onder de zonnekruiden.

Dit is echt een kleintje. Je gelooft je ogen niet.

Nog steeds niets voor potten omdat ze daarvoor te laat bloeien. Maar zoveel te meer voor de border waar ze nu pas in het najaar echt op de voorgrond mag staan.

Net zo makkelijk.

Heleniums zijn heel makkelijk en bijzonder vrolijkmakend. En deze al helemaal.
De achterkant van de bloemblaadjes (eigenlijk heten die lintbloemen) is rood, de voorkant oranje. Voor de lol krullen ze overlangs om.

Je mag ze eind mei nog een keer toppen, dan maken ze meer bloemen en wordt de plant bossiger.

Gevonden door Thierry Delabroye.

Echt rood is schaars bij vaste planten, dit is officieel dan ook een bladhoudend heestertje dat we voor het gemak vaste plant noemen.
Je kunt hier randjes mee beplanten of hoogteverschil maken in een zonnige border.
Het blad is aangenaam zilver grijs.

Een vuurtje voor je warm en zonnig randje.

Aan de voet van lavendel of andere zonaanbidders zijn deze bodembedekkers heel geschikt.

Deze heeft donkergroen blad.

Het is vrolijk ouderwets bruikbaar tuinspul.

De combinatie van romig zacht roze met grijs blad is heel bruikbaar tussen je lavendel of met andere droogte minnende planten.
Lieve bloemetjes voor er tussen.
Ze zijn sterk en makkelijk en ze dragen met hun vrolijkheid echt iets bij.

Na hun rijke bloei mag je ze graag eens stevig terugknippen. Soms krijg je dan nog een vlucht maar in ieder geval zorg je zo voor vers blad en een volle plant.

Dit is wellicht de meest grijsbladige en de witste die we hebben. En de ook de meest geliefde waar we nooit genoeg van hebben.

Knip ze voor of na de bloei. Vroeg snoeien doet ze later bloeien maar tegelijk de plant goed.

Zilver en wit; altijd heerlijk samen.

Ik ben verliefd, je komt haar dus ook regelmatig tegen in onze tuin.

Makkelijk, sterk, groot, maar niet omvallend, snelgroeiend, laatbloeiend, betrouwbaar en niet woekerend. Het is toch niet weer die geelvrees die je tegenhoudt?

Deze is citroen geel, moet kunnen. Een vaste zonnebloem met heel veel kleine bloemen.

Wat zet je ernaast? Probeer eens Eupatorium en Miscanthus.

Heel soms bloeit deze met kleine gele bloemen op het randje van de winter na een warme zomer. Laat je door foto's van de bloemen dus niet misleiden.

Het gaat hier vooral om het fijne smalle blad dat structuur brengt in de border.
Professioneel tuinieren heet dat als je dit soort trucs toepast, zeer effectvol.

Een zonnebloem zonder bloemen.

De smalle grijze blaadjes verspreiden een warme kerrie-achtige geur in de weide omtrek.
Echte kerrie is een kruidenmengsel dat hier niets mee te maken heeft, puur toeval dus die geur. Maar je kunt kerrie plant wel als vervanging inzetten. (Pas aan het eind toevoegen.)
Het zeer zilveren blad maakt mooie bolletjes als je een beetje helpt met snoeien.

Geurig bolletje zilver zomer en winter.

Helleborus argutifolius of H. lividus subsp. corsicus is een grote plant met schotelvormige groen-gele bloemen en getand blad. De meest heesterachtige, dus vertakkende, in het geslacht staat graag zonnig en droog.

Schaduwplant worden ze ten onrechte vaak genoemd.
De meeste Helleborus soorten nemen dankbaar genoegen weinig zon. Maar deze staat toch echt veel liever in de zon.

Het roodbewaasde donkere blad en de rode stengels zorgen voor een nog groter contrast met de helder groene bloemen. Helleborus foetidus is tijdens de bloei als het ware gedeeld. Van onder diep donkergroen en van boven fris groen.

Dit Nieskruid heeft ook graag een beetje zon en wil liefst via zaailingen wat wandelen in je tuin.
Bloeit de hele winter ongeacht het weer.

'Chayenne' is een laatste toevoeging aan de geweldige serie kruisingen van Rodney Davey.

Qua kleur steekt ze de eerste en meest succesvolle uit de reeks, 'Anna's Red', naar de kroon. De stelen zijn iets korter en ze bloeit wat later.

Wat wil je nog meer en hoe is het toch mogelijk; zo'n warme kleur in de winterkoude tuin.

Ze zijn geweldig de uitblinkers in deze nieuwe klasse apart.

Aankijkende bloemen, donker abrikoos-rood en warm van kleur.

Zon en kalk natuurlijk.

Ik ben hier erg enthousiast over omdat in deze kruising ook bloed van de kleurrijke Helleborus orientalis zit; een doorbraak. Vandaar ook dit levendige roze van deze in 2013 geintroduceerde kruising ook wel bekend als Rodney Davey Marbled Group.

Het geaderde blad komt van een ander van de vele voorouders. In het voorjaar zijn die aderen diep roze, in de zomer zilver.

Spannend blad en bloedmooi.

Dit was een paar jaar geleden de eerste vegetatief vermeerderde zwarte Helleborus.

En het is nog steeds een van de allerbeste.

Gezond, groeikrachtig en vrij laat bloeiend met diep diep diep donkere bloemen.

Het blad is in het voorjaar bruin-groen.

Freaky bloem.

Zwarte bloemen bij Helleborus zijn zeer zeldzaam en zeer gewild. Nog wilder worden we als ze gevuld zijn. De voorraad is nog steeds beperkt.
De genen voor deze indrukwekkend purper zwarte kleur komen van subspecies abchasicus en die is laat en vrij kort van steel.
Relatief lage en vrij late planten dus met spectaculair donkere gevulde bloemen.

Helleborus was altijd specialisten werk; generatie na generatie met de hand bestuiven om steeds betere mooie zuiver kleuren en vormen te kweken.

Dit is een van de eerste Helleborus orientalis die vegetatief vermeerderd werden. Elke plant is dus volkomen identiek aan de foto.

Het is een zeer rijk bloeiende, prachtig gespotte driedubbele witte.

Een donker roze, bijna rode dubbele met purperen stippen.

Tamelijk vroeg bloeiend met grote gevulde bloemen.

Een zeer subtiel, fijn klein Picoteetje met ronde schotelvormige bloemen aan vertakkende stelen.

De kleine bloemen zijn helder wit met een vleugje groen en een heel fijn dun rood randje.

'Larissa' is een 2018 introductie.

Ze heeft heerlijk zachtroze bloemen met een wat donkerdere buitenkant.

Vegetatief vermeerderd, dus volkomen identiek aan de foto, maar dan iets scherper.

Dit zusje van 'Black Petticoat' is de meest zwarte dubbele van allemaal.

Nog een vleugje donkerder dus, bijna matzwart.

Bloei van zwarte Helleborus is meestal iets later dan de rest.

Ook deze cultivar wordt in-vitro vermeerderd. De planten zijn volkomen identiek, je hoeft ze dus niet langer bloeiend uit te kiezen en kunt ze jaarrond planten, zolang het niet vriest.

Goed gevulde oudroze bloem met purperrode vlekken die 'spots' heten.

Helleborus orientalis heeft liever wat meer zon dan vaak wordt gedacht. In het najaar alle blad knippen.

Picotees hebben scherp gesneden aders in de bloem en langs de rand van de bloemblaadjes. De achterkant van de bloem is net zo donker als het randje. Ze worden vaak gezaaid. Dit is een van de eerste vegetatief vermeerderde picotees ooit.

De grote aankijkende schotelvromige wit-roze bloem staat op een stevige steel en is donkerder roze aan de achterkant.