De bloemen van deze bijzondere nieuwe kruising lijken wat op die van Salvia buchananii. Het is een spontane kruising als zaailing gevonden in Australië, in de tuin van Wendy Smith onder een plant van Salvia mexicana 'Lolly'.

Het blad is glanzend donkergroen, ze groeit snel en bloeit de hele zomer.

Ze verdraagt maar een beetje vorst, dus wel in pot en in de koude kas overwinteren.

Deze Californische soort wordt door indianen gebruikt bij zuiverende ceremonies, als een soort wierook. Daarvoor worden er zogenaamde 'smudgesticks', bundeltjes gedroogd blad, van gemaakt. Ze kan ook als kruidige thee worden gedronken.
Het is bovendien een aantrekkelijke potplant met leerachtig, bijna wit, zilver blad en een aangename harsige geur. Ze verdraagt in onze koude tunnelkas gemakkelijk temperaturen tot -10. Dus misschien lukt het ook buiten. Ze houdt niet van nattigheid.

De belangrijkste sierwaarde vormen de prachtige grote zwaar grijs-behaarde rozetten. Het tweede jaar wordt het blad wat minder grijs en verschijnen er stengels met grote witte bloemen. Gertrud Jekyll adviseerde de bloeistengel weg te knippen om het grijze rozet te houden. Maar dat is onzin. De bloemen zijn al even fabuleus als het blad
Ze gedraagt zich bij ons meestal als tweejarige, maar kan volgens sommigen tot 30 jaar oud worden.

Het blauw van deze late bloeier is van ongekende schoonheid. Het grijs-groene smalle blad draagt daar aan bij. Een van mijn favorieten vanwege de aangename kleurstelling. De plant heeft tegen het einde van het seizoen soms wat steun nodig en moet absoluut in de volle zon staan om rijk te kunnen bloeien. Salvia azurea lijkt een beetje op de nog hogere Salvia uliginosa. Het blad van Salvia azurea is smaller, bijna lijnvormig met een grijze waas. Winterhard, voor een droge zonnige plek.

Nu we toch in het geurende blad zitten; dit is een van de verschillende vormen van de fruitige ananassalie.

De voordelen van deze: rijk en vroeg bloeiend, sierlijk hartvormig blad en de bloemen zijn evengoed eetbaar, voortreffelijk in salade of vruchtendrank. Een minpuntje is dat de geur iets minder sterk is dan van die van kampioen ananassalie, 'Scarlet Pineapple' dit wordt door extra vroege bloei ruimschoots gecompenseerd.

De ware ananassalie. Het blad ruikt meer naar ananas dan ananas naar ananas ruikt. De bloemen hebben een zachte ananassmaak met een druppel zoete nectar onderin. Het zijn de lekkerste bloemen die ik ken. Ze bloeit laat in het jaar of heel vroeg in het voorjaar, want dit is een kortedagplant.
De wortel is winterhard tot -15oC en overleeft de meeste winters in de vollegrond.
Een heerlijk geurende kuipplant, met creatieve culinaire toepassingen.

Lijkt op 'Honey Dew Melon' maar heeft donkerder blad en een vleug mandarijn in de geur. Net als 'Honey Dew Melon', rijker en veel eerder bloeiend en maar een klein beetje minder ananas geur dan 'Scarlet Pineapple'.

Een van de beste eetbare bloemen die bestaan.

Ananas Salie voor de bloemen.

Het kleine zusje van de te reusachtige en te laat bloeiende 'Indigo Spires'. Ze heeft wat meer het uiterlijk van Salvia farinacea (meelsalie) waarvan niemand weet dat dat ook een vaste plant is. Ze overleven beide soms buiten maar zijn dus net niet winterhard en je kunt ze natuurlijk als eenjarigen beschouwen maar in een koude kas overleven ze gemakkelijk.

Indrukwekkend van kleur en zeer lang bloeiend.

De nieuwe dwergvorm van 'Mystic Spires' die al sinds 2014 deel uitmaakt van ons sortiment. In 2018 onderscheiden als beste innovatie van de vakbeurs 'IPM' en in 2019 geïntroduceerd.
Behalve het verschil in hoogte zien we verder weinig verschil tussen deze kruisingen van de ouderwetse meelsalie met de reusachtige longispicata. Beide zijn net niet winterhard. In pot mag je ze koud overwinteren ze verdragen op een beschutte plek wel tot -10 graden vorst.

Deze opmerkelijke recente introductie met geveerd blad is in omloop als Salvia nemorosa. Het blad verraadt echter dat dit gekruist is met de Joegoslavische Salvia jurisicii. En dat was een bijzonder goed idee van de vinder, Jan Kraan. Haar habitus is wat compacter, minder los, dan Salvia jurisicii. Salvia nemorosa bloed lijkt qua textuur dominant. Ze bloeit vroeg en kan herbloeien wanneer je haar na de eerste bloei terug knipt.
Leuke nieuwigheid.

Deze opmerkelijke recente introductie met geveerd blad is net als haar zusje flamingo in omloop als Salvia nemorosa. Het blad verraadt echter dat dit gekruist is met de Joegoslavische Salvia jurisicii. En dat was een bijzonder goed idee van de vinder, Jan Kraan. Haar habitus is wat compacter, minder los, dan Salvia jurisicii. Salvia nemorosa bloed lijkt qua textuur dominant. Ze bloeit vroeg en kan herbloeien wanneer je haar na de eerste bloei terug knipt.
Leuke nieuwigheid.

Dit soort Salvia uit de Microphylla groep zijn meestal half winterhard. Dat betekent dat ze een strenge winter niet overleven in de volle grond maar makkelijk een tijdje -10 verdragen. In pot zijn ze dus makkelijk te overwinteren.

Deze heeft een heerlijke kleur en bijna zwarte stelen.

Ze lijkt op 'Nachtvlinder' maar heeft iets grotere bloemen.

Dit is de sensatie van 2019, deze uitzonderlijke nieuwe tweekleurige Salvia.

Ze is recent 'gevonden' door een amateur veredelaar uit Norfolk waar we nog veel meer moois van mogen verwachten.

In een flinke pot heb je er de hele zomer plezier van. Ze verdraagt tot ongeveer -12 en maakt dus ook in de volle grond een kans.

'Hot Lips' was blijkbaar zo'n succes dat ze nu allemaal zusjes blijkt te hebben in een net even iets ander kleurtje. Ze kunnen allemaal onder invloed van de temperatuur soms helemaal wit of helemaal roze-rood worden. Dat komt vanzelf weer goed. We durven ze inmiddels ook in de volle grond te planten omdat ze tenminste -11 verdragen. Ze worden dan zo geweldig dat we het risico van een strenge winter op de koop toe nemen.
Een kersenkus.

De verbeterde 'Black & Blue' van Blooms is compacter, iets minder hoog en bloeit iets eerder.

De stelen zijn net zo zwart.

Een half winterharde plant die zeker tot -10 verdraagt. In pot overwinter je ze dus gemakkelijk in een koele donkere ruimte.

Met iets meer moed overwinter je ze ook in de volle grond misschien wel met succes.

Dit is zo'n plant waar ik wel 10 verschillende herkomsten van uitprobeerde om erachter te komen dat het steeds niet die geweldige Salvia hians in de Himalaya gefotografeerd door Chris Chadwell was. In '98 bloeide er eindelijk een die wel het 'echte' ding is. (Grote zachtblauwe bloemen met een witte onderlip.) Er zijn talloze natuurlijke variaties in omloop, allemaal met groot hartvormig blad maar vaak bruin-paarse of roze bloemen.
Hoe dan ook een betoverende soort uit de Himalaya en prima winterhard.

Deze Joegoslavische soort is een van de teerste en meest romantische in het geslacht met fijne kleine bloemetjes. (De kleinste bloemen heeft Salvia tillifolia.) Geveerd fijn grijsgroen blad, gemengde pastel kleuren, wit, roze of licht blauw, die vanzelf mooie combinaties vormen, wolken fijne bloemetjes.

Mag in de winter niet te nat staan. Winterhard, kortlevend.

'Amethyst' is heel elegant vanwege de zeer lange bloeiaren. De bloemen zijn charmant, licht roze, calyx en stelen trekken het strak met hun donker purper-rood.
Hoger dan de meeste cultivars van Salvia nemorosa en betrouwbaar genoeg voor grote groepen.

Knip ze terug voor je op vakantie gaat. Als je terugkomt bloeien ze weer.

Indrukwekkende langgerekte statigheid.

De allermooiste Salvia nemorosa aller tijden.

Met name vanwege de contrasterende donkere, bijna zwarte stengels met donker paarsblauwe bloemen.

Dank je Beate, super spul!

Ik zou deze nooit laten staan. Maar jullie hebben die keus.

Deze is opmerkelijk compact en sterk uitstoelend.

Een super dwergvorm met een felle kleur.

Kleiner kan niet, in geen 1000 jaar.

Dus hiermee zit je voorlopig goed als het kort moet zijn.

Ik vind hem vooral zo stevig.

Een tamelijk donkere jongen. Die misschien wat snel verbloeit.

Daarvoor compact en zeer rijk bloeiend, want die dingen gaan vaak samen.

Knippen zorgt wel voor herbloei.

De best verkochte vaste plant aller tijden is deze eerste van Ernst Pagels. Hierdoor kreeg hij waarschijnlijk de smaak te pakken.
Het verhaal gaat dat Karl Foerster een zakje zaad aan Pagels gaf met de mededeling: "Da, sieh mahl was drin steckt!" Ernst Pagels selecteerde 'Ostfriesland' uit de zaailingen. Niet alleen zegt dat iets over het zaad maar vooral toch ook over het selectief vermogen van Ernst Pagels.

'Ostfriesland' is een rijke bloeier.

'Plumosa' zoals ze meestal wordt genoemd heeft bloemaren die zo gevuld zijn dat de bovenkant van de plant een grote bordeauxrode dot bloemen is. Feitelijk zien we niet de bloemen maar de schut-, de kelk en de steunblaadjes.

Graag zo zonnig mogelijk en droog planten. Het zusje van deze, 'Schwellenburg', is iets meer opgaand en losser vertakkend, minder zwaar gevuld.

Het zusje van 'Pußtaflamme'. De bloemen zijn minder zwaar, wat losser waardoor ze veel beter rechtop staan. Verder lijken ze nogal op elkaar.

Een zeer fijne en bruikbare kleur.

Plezant pluizig purper uit de Oost-Europese steppes.

Een nieuwe zeer lage die enige gelijkenis vertoont met 'Marcus'.

Ze zijn rijk en goed her-bloeiend.

Het is een verbetering van een verbeterde, uit een Amerikaans proefstation.

Serieuze concurrentie voor 'Marcus'.

Een donker dieptepunt.