'Pink Ardour' is een intersectionele hybride, een kruising tussen een boompioen en een kruidachtige pioen. Deze pioenen blijven vrij laag en compact en verhouten gedeeltelijk. Ze maken elk jaar meer stengels vanuit de grond en zijn zeer standvastig.
Hun kleuren zijn fenomenaal.
Kruisingen tussen boompioen en kruidachtige pioenen hebben het sierlijk donker puntige blad van de houtige en de hanteerbare hoogte en groeikracht van hun kruidachtige ouders.
Deze extra bijzondere cultivar heeft keurig boven het blad uitstekende fenomenaal diep rode bloemen. (herkomst: Anderson 1999)
Hemels vuurrood.
steeds meer zien we dat die spectaculaire kruising tussen een kruidachtige en een boompioen ook nog eens voorzien is van rockii bloed. Dat is de zien aan het donkere hart. De bloemen van deze verkleuren van zacht roze naar wat donkerder purper.
Een van de beste gevulde roze. Van roze naar donker roze in het hart op stevige stengels.
Heerlijk geurend.
Deze 'kom van schoonheid' is een half gevulde kruidachtige cultivar, vroeg en rijk bloeiend roze met een opvallend hart.
Japans type heet dat.
Het krachtige roze wordt geblust door het crème gele hart.
Halfgevulde of gevulde, grote wijdopen bloemen met zichtbare gele meeldraden. Een snelgroeiende en geurende cultivar zeer geschikt voor snijbloemen. Middenvroeg
Deze wordt veel geteeld als snijbloem, mede vanwege de stevige stelen. Voor de zekerheid liefst wel wat steun geven.
Zoet van geur.
Het is een in Nederland gevonden kruising van 'Bunker Hill' met 'Sarah Bernhardt' van voor 1950.
Een lekker rijk bloeiende en sterk geurende gevulde cultivar.
'Duchesse de Nemours' werd in 1854 geïntroduceerd en is dus met recht een klassieker te noemen. De bloemblaadjes zijn leuk gefranst.
Het is bovendien een uitstekende snijbloem.
Zeer pompeus prachtig en stevig op eigen benen.
Ook heel geschikt voor de vaas. Geur is helaas maar zwak aanwezig.
De meest geteelde rode voor de snij. Verbloeiend van rood naar roze violet, bij pioen wordt dat al paars genoemd.
Uit 1908 maar nog steeds de meest geteelde rode snijpioen.
Compact, maar toch graag een beetje steun.
Licht geurend.
Halfgevulde rozerode, afkomstig van Orville, de Amerikaanse veredelaar uit Illinois die ook veel Hemerocallis cultivars heeft geïntroduceerd.
Zeer geliefd voor de tuin en als snijbloem vanwege de diep donkere kleur.
Glanzend groen blad dat in de herfst verkleurt.
Vroeg, dubbel wit met een vleugje roze als de knoppen net open zijn. Oudere bloemen zijn volledig wit.
Relatief hoog (100 cm), goed geurend.
Stevige lange stelen, ideaal als snijbloem.
Blauw-grijs blad in het voorjaar dat in de loop van de zomer purperrood verkleurt vanaf de punten. Uiteindelijk is het bijna helemaal rood.
In de herfst komen daar oranje en geel bij.
Redelijk rechtopstaand en niet zo hoog.
Zeer standvastig net als de rest.
Mijn favoriete gras nu ook geschikt voor de kleinere tuin.
Een van mijn favoriete grassen en nu nog donkerder.
Het blad begint grijs-groen en krijgt al snel purperen punten. Uiteindelijk wordt het volledig bruin-rood.
Een nieuwe introductie die uitblinkt door vroege herfstverkleuring, namelijk in de zomer.
De rechte vorm van 'Squaw'. Steviger en strakker rechtop, bijna zo geweldige donker bruinrode herfstkleur.
Een van de meest recente en in Amerika, waar de soort inheems is, bejubelde vondsten van onze bondgenoot Dr. Hans Simon.
Als je genoeg plaats hebt plant je misschien toch liever 'Squaw'.
Breed uitgroeiende en uitwaaierende pol met roze in de bloemen en diep donker roodbruine herfstkleur. Een inmiddels wat oudere selectie van Kurt Bluemel uit de V.S.
Het feest hier is de elegante breed uitstaande groeiwijze en het diep purperen blad in het najaar.
Een van mijn favoriete grassen.
Heerlijk fris naar komkommer geurend blad en zeer kleine fel rode bloemen.
Het gaat hierbij vooral om de geur. De piepkleine bloemetjes vormen daarop een leuke aanvulling,
In de Barok was geur iets voornaams waar elk middel en zeker ook planten aan mochten bijdragen. Geurgeraniums werden in huis geplaatst waar de geur door wapperende damesrokken werd verspreid.
Voor de liefhebbers van de klassieke omaplant waarvan de geur misschien jeugd herinneringen naar boven brengt. Deze oma had een hele speciale, want bontbladig. Dat zie je niet overal. Die geur is herlijk fris citroen en licht prikkelend.
Een tikkeltje ouderwets, maar wel lekker.
Een rijk bloeiend fontijngras met dikke wollige aren.
Ze is wat meer natuurlijk van uitstraling dan de meeste voor mij wat al te strakke lampenpoetsers.
In de herfst kleurt het blad oranje, later wordt het donker geel en uiteindelijk resulterend in een beige zeer goed winterbeeld.
Fijn, strak opgeruimd en uitstekend presterend maar toch nog een beetje losjes.
Het heeft lang geduurd tot ik deze leerde waarderen. Ik vond de lampenpoetsers nogal stijfjes en begon met de wat minder gangbare vormen. In de loop der jaren viel mij op hoe mooi hun winterbeeld is. Tot de winter zijn het nette polletjes die voor siergrassen vrij vroeg bloeien met strakke pluimpjes.
Je ziet ze vaak in grote groepen in de voortuinen van strakke witgeschilderde villa's. Soms met een paar berkenboompjes en verder niets.
Deze schoonheid vormt een flinke pol met forse,. Het is een vroeg bloeiende selectie uit 'National Arboretum'. De forse, tot 6 cm dikke, aren beginnen purper-roze en verkleurem naar bruin-purper het blad krijgt een fijne gele herfstkleur.
De dikke pluimen buigen elegant door en zijn ook heel geschikt voor de vaas of als droogbloem.
Onderhoud: Je knipt ze diep terug in het voorjaar. Dat is alles.
Laag siergras dat elegant breed uitwaaiert en lang bloeit.
Lastig om niet even aan te zitten of het te aaien.
De juiste bloeitijd voor veel prairie stijl combinaties, maar ook prima als solitair.
Eleganter dan de meeste, lampenpoetsers. Ik vind ze bijna allemaal iets te stijfjes.
Uitstekend winterhard voor een Penstemon, net als 'Huskers Red' maar dan nog veel intensiever van kleur.
Donkerder blad en meer sprekende bloemen. Duidelijk een verbetering denken we.
Met dank aan Dale Lindgren van Nebraska University die er serieus werk van heeft gemaakt.
Penstemon digitalis is in ons klimaat volledig winterhard. (Veel Penstemon soorten zijn op het randje, of net niet winterhard.)
Deze introductie van Skagit Gardens heeft datzelfde bronsgroene blad als zusje 'Husker Red' maar dan misschien een nog beter daarbij passende kleur bloemen.