Als pomponnetjes gevulde, eetbare bloemetjes.
De naam zeepkruid zag ik in een heemtuinen dramatisch gedemonstreerd: met het gekneusde blad kun je inderdaad je handen wassen. Dat komt door door de rijkelijk aanwezige saponinen. Een bijzonder sterke plant met een enorme expansiedrift. Geef ze de ruimte anders loopt ze alles onder de voet.
Eenvoudig en supersterk, 'absolute beginner proof'.

Vast bonenkruid is zeker zo aromatisch als eenjarig bonenkruid en heel veel handiger voor incidenteel keuken gebruik. Als mediterrane tuinplant wordt ze tijdens de rijke bloei ook altijd bewonderd. Ze groeit min of meer plat over de grond maar niet zo plat als Satureja alternipilosa. Een makkelijke prima winterharde plant. Makkelijk snoeien ook omdat ze elk voorjaar in het hart opnieuw uitloopt.

Een pittig prachtig kruid.

Een bijzondere onbekende vorm van bonenkruid met een verfijnd zoutig citroen-aroma. Geweldig als keukenkruid bij wat zwaardere gerechten zoals peulvruchten. Leg er ook een voorraadje gedroogd van aan want gedroogd is de smaak bijna nog beter.

Zeer rijk en lang sierlijk bloeiend in witte wolken.

Heerlijk en sierlijk in een.

Wat mij betreft vooral een plant die gewoon erg goed is in wat veel mensen van planten verwachten; het produceren van opvallende bloemen over een lange periode.

Gewoon een leuk ding dat niet zonder begeleidende planten kan maar het geheel wel op zekere momenten behoorlijk omhoog trekt.

De bloem past amper op de foto.

Ik heb Scabiosa lang onderschat. En misschien neig ik nu wel naar het andere uiterste en overdrijf een beetje als ik zeg dat geen plant zo makkelijk en zo lang bloeit en zo standvastig is.

Ik hoef geen reclame te maken, ze zijn erg geliefd.

Zet er wel iets heel anders naast, zoals een Veronica met haar spitse aartjes.

Flamboyante hoeden op stevige stelen.

Uit de koude Kaukasus deze ideale snijbloem en statige cottage plant.

De bloemen zijn tot 7 cm in doorsnede en blijven maar komen.

Makkelijk.

Net als 'Butterfly Blue' een makkelijke leuke plant met speldenkussentjes bloemen die zeer geliefd is bij bijen en vlinders.

Zonder haperen bloeiend tot de herfst.

De bloemen zijn zo'n 3,5 cm breed.

Speldenkussentje heten ze in het Engels.

Purper, zilver, blauw, kastanjebruin en groen stijf rechtop groeiend gras.

Terwijl dat van de buurman alleen maar nog een klein beetje groener is.

In de zomer kleurt dit echte prairiegras al zilver blauw met purper. In de herfst wordt het spectaculair rood en oranje.

Schizachyrium zijn strak rechtopstaande goed winterharde grassen met vaak prachtige herfstkleuren.
Deze vondst van Cassian Schmidt is met haar rode stengels en behaarde grijs-blauwe blad de meest opmerkelijke van het geslacht.
Toen ik haar jaren geleden voor het eerst zag was ik meteen dolenthousiast.
De grote grap van 'Ha Ha Tonka' is dat het blad zo fijn behaard is.

Stoer en lollig tegelijk.

Zo leuk die naam, alleen daarom al moest ik deze hebben.

Maar bovendien zeer geschikt in een droge border met een wat mediterrane uitstraling uit Siberië.

Donker olijfgroen blad en citroen- of kruisbes-, zo men wil, gele bloemen aan rode stelen.

Sterk en makkelijk.

Nooit gedacht dat we deze misschien wel allergewoonste plant ter wereld ooit nog zouden gaan vermeerderen.

Maar misschien is ze toch wat ondergewaardeerd. Rotsvast, zeer bijvriendelijk en vooral heel gemakkelijk

Mocht je daar aan denken, knip ze dan in mei nog een keer terug voor nog meer bloemen.

Voor mij gaat het misschien toch vooral om het heerlijk aubergine-rode blad maar voor vlinders en andere lieftallige schepsels zijn de bloemen ook heel aantrekkelijk

Van dezelfde vriendelijke postbode die 'Postmans Pride' selecteerde uit een enorme hoeveelheid zaailingen.
Ik kreeg er een van hem toen hij hem net had gevonden in zijn proeftuin.

Alweer bedankt José.

Eigenlijk ben ik niet zo'n fan van vetplanten. Het is misschien een 'acquired taste' waardoor ik ze stilaan ben gaan waarderen. Verwacht echter nog steeds niets anders dan de allerbeste in ons sortiment.

Ze zijn natuurlijk ook onverwoestbaar makkelijk.

Dit is een kleurkampioen met donker blad en, leuke, bijna oranje bloemen.

Wij kennen de lieve postbode en grote plantenvriend die deze als zaailing in zijn proefveld aantrof en er terecht trots op was, want het is al jarenlang de aller donkerste. En geloof me hij besteedt er al zijn vrije tijd aan, moeder keek beteuterd toe hoe hij alle mislukte zaailingen weggooide. Wij genieten.
José de Buck is ons helaas ontvallen, laten we hem blijven eren met deze geweldige vondst.

Veel dank José.

Nog steeds de donkerste.
We zijn er het eerste jaar dat we hem hadden ingevoerd uit Engeland om plat gevraagd. Voor wie hem nog niet zag; zelfs in de schaduw is 'Purple Emperor' bijna zwart. De donker rode schermen steken zelfs nog af tegen het vrij smalle blad.
Een vondst van Graham Gough die op de helaas opgeheven kwekerij Washfield werkte.

We kregen haar daar.

Had ik al gezegd dat je Sedum nog voller en steviger maakt als je ze in het voorjaar nog een keer terug knipt?

Afkomstig van Bob Brown, die hem eerst 'White Mountain' wilde noemen, maar er bij nader inzien toch liever een verwarrende naam aan gaf.

Enorme bloemhoofden grijs-groen blad.

Sedum vond ik vroeger maar stom.

Tot Ewald kwam met zijn 'Matrona', toen ben ik er beter naar gaan kijken.

'Hab Grey' is sindsdien een van mijn favorieten.

Heerlijk grijs blad en citroengele bloemen.

Geen gedoe; de soort komt uit Siberie.

Een zeer elegante schermbloem uit de Himalaya met fijn geveerd blad.

De witte schermen steken af tegen de hoge rode stengels.
Ze stoelt uit aan de basis en vormt zo na enkele jaren een statige pol.

Zeer geliefd bij bijen, gaasvliegen en serieuze tuiniers.

Nog een schermbloem dan maar. Dit keer met dikvlezig blauwgrijs blad dat wat heeft van het blad van Ruta graveolens. Het is een goede snijbloem.

Geniet het eerste jaar van het wintergroen rozet want de plant sterft na de bloei.

Zaait zich natuurlijk wel weer uit.

Een heerlijke thee die je dagelijks kunt drinken en die dan toch nog steeds goed voor je is. Die 'thee' zou zelfs griep genezen.

Bij ons wordt ze vaak aangezien voor een Salie.

Uit Turkije maar uitstekend winterhard hier bleek tijdens de strengste winters.

Zeer lang aantrekkelijk met groen-gele bloemen en heerlijk grijs viltig blad.

De hele zomer bloeiend in crème-geel met een donker geel hart. Grote pollen rechtopstaande plat blad in waaiers als bij de verwante irisachtigen. Het is een pastelgeel dat borders een onopvallende warmte injectie geeft. Dat noemen wij ook mediterrane uitstraling. En het biedt ook voor combinaties in die sfeer veel perspectief.

Maar, oorspronkelijk uit Argentinië.

Vooral toch een siervrucht hoewel anders beweerd wordt.

Afschuwelijk bitter. Zijn er Ethiopiërs in de zaal die kunnen uitleggen wat we met die bitterheid moeten?

Bijzonder en mooi mini auberginetje. De vruchtjes zijn 8 cm lang en groen gestreept. Helemaal rijp wordt de groene streep donker oranje.

Ze zijn nogal bitter, niet wat we gewend zijn.

Zullen we het een siervrucht noemen? Je kunt ze in ieder geval lang bewaren.

Antruwa is een uit Oost-Afrika afkomstige soort die nauw verwant is aan aubergine. Wij vinden ze veel te bitter, maar in de Surinaamse keuken en in Afrika schijnt ze graag (onrijp) te worden gegeten.

Wij vinden de rijpe vrucht vooral heel prachtig en bijna onwerkelijk. De glimmende bruine schil wordt hard en vormt craquelé. Ze heeft minimaal 30 graden nodig om te groeien, dus zonder kas weinig kans.

Witte aubergine heeft vaak last van een overmaat aan zaad. Dat betekent dat ze te rijp worden geoogst, maar die rassen zijn ook een tikkeltje wild nog.

Dit is een verbeterde professionele versie met minder zaad. Oogst ze ook niet te rijp, dus wanneer zo zo'n 10 cm lang en 3 cm dik zijn, nog vrij klein dus.

Een compacte gezonde plant die het ook buiten goed doet.