Sinds een aantal jaren zijn er een aantal selecties in omloop van deze leuke lange wapper uit Zuid Amerika. Dit is een dwergje met diezelfde witte vlekjes in het hart van de bloem.
De winterhardheid van de soort is 'besproken' maar lijkt de laatste jaren geen thema meer.
Gevonden door onze lieve bondgenoot Ewald Hügin uit Freiburg, dan weet je dat het een goeie is.
De bekende 'Schneehügel' moet volgens de Duitsers eigenlijk 'Adrian' heten en dat stimmt uiteraard. Maar het blijft even aangenaam zuiver wit.
Tot de grond terugknippen voor je op vakantie gaat, voor herbloei bij terugkomst.
Voor een toefje wit.
'Blauhügel' is de meest helderblauwe van het hele gezelschap. Erg geschikt voor langdurig blauw in de border
Lager en veel lichter van kleur dan Salvia nemorosa 'Caradonna'.
Makkelijke plant. Knip ze net als Salvia nemorosa na de eerste bloei diep terug voor herbloei.
Deze luchtige reus is kleinbloemig, violet blauw met een witte onderlip aan purperen stengels,
Botanisch dichter bij Salvia pratensis dan bij nemorosa wat zich uit in de natuurlijke onschuldige groeiwijze en weelderige bloei.
Anja heet Oudolf van achteren.
Verwarring alom, want het geeft me wat Salvia's 'Serenade's.
Dit is die ultieme nog niet zo bekende veldsalie die Piet Oudolf mij vele jaren geleden toonde.
Donkere rechte stelen luchtig roze bloemen.
Goed herbloeiend als je haar knipt na de eerste bloei.
Voorbij verrukkelijk.
Lijkt op 'Ostfriesland' maar dan veel hoger met roze kelkblaadjes en elegante lange aren, zoals de naam al doet vermoeden.
Knippen voor herbloei.
Een van de beste winterharde Salvia.
Een tamelijk vroeg bloeiende pimpernel uit Alaska met zeer donker bruinrode aren.
Het is de beste rode en mijn favoriete pimpernel.
Eigenlijk wil ik ze liever niet kwijt.
Ze staan in onze prairie border waar ze geweldig combineren met Salvia en Echinacea.
Als pomponnetjes gevulde, eetbare bloemetjes.
De naam zeepkruid zag ik in een heemtuinen dramatisch gedemonstreerd: met het gekneusde blad kun je inderdaad je handen wassen. Dat komt door door de rijkelijk aanwezige saponinen. Een bijzonder sterke plant met een enorme expansiedrift. Geef ze de ruimte anders loopt ze alles onder de voet.
Eenvoudig en supersterk, 'absolute beginner proof'.
Wat mij betreft vooral een plant die gewoon erg goed is in wat veel mensen van planten verwachten; het produceren van opvallende bloemen over een lange periode.
Gewoon een leuk ding dat niet zonder begeleidende planten kan maar het geheel wel op zekere momenten behoorlijk omhoog trekt.
De bloem past amper op de foto.
Ik heb Scabiosa lang onderschat. En misschien neig ik nu wel naar het andere uiterste en overdrijf een beetje als ik zeg dat geen plant zo makkelijk en zo lang bloeit en zo standvastig is.
Ik hoef geen reclame te maken, ze zijn erg geliefd.
Zet er wel iets heel anders naast, zoals een Veronica met haar spitse aartjes.
Een fijne eenvoudige plant met z'n speldenkussentjes bloemen en zeer lange bloei.
Voor niemand te hoog gegrepen. of te moeilijk.
Na de winter een beetje bijknippen is alle verzorging die ze vraagt. Voor je het weet bloeit ze alweer.
Geschikt voor beginners. Vergeten door gevorderden.
Net als 'Butterfly Blue' een makkelijke leuke plant met speldenkussentjes bloemen die zeer geliefd is bij bijen en vlinders.
Zonder haperen bloeiend tot de herfst.
De bloemen zijn zo'n 3,5 cm breed.
Speldenkussentje heten ze in het Engels.
Dit is de compacte rijk bloeiende dwergvorm van kleine plathoofd die normaal zo'n 80 cm wordt en daarmee nog niet half zo hoog als de grote plathoofd; Cephalaria gigantea. Hans Kramer vermoedt dat dit eigenlijk Scabiosa ochroleuca var. webbiana moet heten. Misschien moeten we er dan meteen maar Scabiosa columbaria subsp. ochroleuca var. webbiana 'Moon Dance' van maken.
Het is een heerlijk ding voor je tuin, maar ook voor insecten en andere nuttige beestjes.
Een zeer elegante schermbloem uit de Himalaya met fijn geveerd blad.
De witte schermen steken af tegen de hoge rode stengels.
Ze stoelt uit aan de basis en vormt zo na enkele jaren een statige pol.
Zeer geliefd bij bijen, gaasvliegen en serieuze tuiniers.
Een klassieker met een goede staat van dienst. De zachtroze kroonbladeren zijn subtiel gewimperd wat een zacht, complex effect geeft.
Op onze doorlatende grond doen ze het voortreffelijk.
Alleen leven ze niet altijd even lang.
Een geweldige snijbloem en als zodanig ook professioneel geteeld. Maar natuurlijk ook zeer geschikt voor je border.
Nu eens niet dat harde geel waar de meeste guldenroedes last van hebben.
Voor grote wattige groepen en royale boeketten.
Deze orchidee is geschikt voor verwildering in grasland. Ze zaait zich uit maar kan ook gedeeld worden
Bloeit laat en lang. De bloemen zitten in een spiraal om de stengels en geuren naar vanille met een ondertoon van anijs.
Ze gaat in de zomer in rust.
Komt wild voor in heel Europa en in het ZO van de VS. Zowel in vochtige bossen als schraal grasland. In Nederland is ze sterk afgenomen en nu zeer zeldzaam.
Heerlijk fijn zacht gras met geurende bloemen in augustus en september.
De geur houdt het midden tussen koriander en in boter gebakken popcorn.
In de herfst kleurt het oranje rood.
Vooral mooi in grote groepen.
Echt uit Noord Amerika, dus perfect voor je privé prairie tussen de Echinacea's.
Eindelijk vonden we het reuzenpopcorngras en hebben ons voorgenomen daar veel en lang van te gaan genieten.
Sporobolus heterolepis kennen we als dat bescheiden onopvallende gras dat in bloei onmisbaar wordt en dan stiekem de geur van popcorn met vanille verspreidt. Sacaton is meer een woestijnplant dan een prairieplant maar ze verdraagt vocht en vorst uitstekend.
Pampasgras is intussen bijna verjaagd, heeft Miscanthus nu ook haar langste tijd gehad?
Deze compacte selectie met tweekleurige bloemen is 2003 gevonden als open bestoven zaailing door Richard Hawke van Chicago Botanic Garden.
Ze heeft een wat zachtere kleur dan 'Hummelo', groeit als een stevige volle pol met aantrekkelijk blad en bloeit zeer rijk.
Ze kan na terugknippen in het najaar herbloeien.
Verguld zilver wollig blad.
Edel geel-groen in het voorjaar, later alleen nog zwaar grijsviltig behaard.
De bloemstengels zijn zo zwaar behaard dat de bloemen nauwelijks opvallen.
Iets tussen klassiek en een hommel.
Ranke, strak rechtopstaande bloeistengels met donker-roze bloemen.
Alweer een selectie van Ernst Pagels.
Net niet precies mijn kleur, die heeft 'Pinky' maar het is misschien net jouw kleur.
Een rechtgeaarde, betrouwbare, makkelijke plant.
De gigantische.
Een bijzonder goede solitair die met name in het najaar zeer indrukwekkend is, tenminste, als je er plaats voor hebt.
Je kunt hier heel creatief leuke gekke dingen mee doen.
Een wolk van een reus.
Nu ik lees dat ze door Christopher Loyd en Fergus Garrett in het wild werd gevonden in Turkije begrijp ik waarom ik meteen zo enthousiast werd toen ik haar voor het eerst zag.
Ze bloeit explosief en lang en is sterk vertakkend vanuit dikke stengels. Bovendien is ze goed vast.
Opnieuw een uitstekend medicijn tegen geelvrees.
Niet echt helemaal mijn ding, maar om een of andere reden denk ik deze blauwe reuzin te moeten aanbieden.
Een makkelijke eenvoudige betrouwbare plant met paars-blauwe bloeiaren.
Voor schattige, niet zo stoere tuinen.
Eine liebliche Riesin.