Dit sterretje, of spinnetje (spider) zoals je dat bij Hemerocallis en Echinacea zou noemen heeft bloemen met smalle bloemblaadjes als een sterretje. Het donkergroene blad is ook smal en stervormig.

De bloemstengels buigen wat door en zorgen zo voor een elegante uitstraling.

Makkelijk en rijk bloeiend.

Een van de vroegste bloeiers, de bloemen verschijnen al in december waarmee deze nog vrij nieuwe kruising ook de naam kerstroos waar maakt.

Je mag ze als dat perse moet de eerste winter een poosje binnen laten bloeien. Zet ze daarna in de tuin op een warm zonnig en kalkrijk plekje.

Grote witte, naar roze en later groen verkleurende bloemen.

'American Revolution' is zo donkerbruin dat het op een afstand zwart lijkt.

Daglelies zijn over het algemeen zeer makkelijke planten. Leuk om te weten is dat de bloemen en de knoppen eetbaar zijn behalve die van de dubbelbloemige vormen.

Mooi kleurmonument.

We dachten al vaker dat we de aller aller donkerste hadden gevonden.
Maar toen we deze zagen waren we toch weer echt onder de indruk.
Gevonden door Dirk Scheys en geïntroduceerd in 2010.

Het blad heeft een antraciet matte glans.

Of hoe noem je dat? Je moet hem zien.

Even makkelijk als de rest.

En weer een nieuwe donkerste van allemaal.

Het blad is glanzend diep donker, bijna zwart van boven en purper van onder, met een golvende rand.

De fijne kleine witte bloemetjes zijn geliefd bij insecten.

Uitstekend winterhard, hoewel oorspronkelijk uit Mezico.

Alweer een nogal nieuwe, maar nu met de vreemdste bladkleur ooit gezien.

Wel heel leuk dit. Daar kan je vast van alles mee in frisse combinaties.

De bloemen zijn onbeduidend, in tegenstelling tot het opvallende blad.

Veelkleurig purperklokje. Het blad kan tegelkijk roze, geel, oranje en rood zijn. In de loop van het seizoen kan de plant er door de veranderende temperaturen heel verschillend uitzien.

Sterke, bijna bladhoudende planten met slechts een natuurlijke vijand; de taxuskever.

Zoet spul.

Het blad van deze is donker, bijna bruin in de winter en wordt in herfst en voorjaar helderder van kleur. In de zomer dat kenmerkende abrikoos oranje.

Brandend blad.

Hop sterft elke winter volledig af. In het voorjaar loopt ze weer uit. Ze kan dan 12 cm per dag groeien. Als houvast gebruikt ze de dorre stengels, knip die dus niet allemaal weg. Maximale hoogte is 10 meter, maar dat haalt ze alleen met steun. Aan een rek of in een boom van 3 meter wordt ze niet hoger dan dat.
Hop is tweehuizig, alleen vrouwelijke planten maken bellen. Bierrassen zijn daarom altijd gestekte vrouwelijke plantten.

Ze komt laat op en lijkt eerst een gewoon, wat traag gras met fel rode punten.

In de zomer wordt de hele plant al snel lichtgevend rood.

In groepen maakt het strijklicht van het najaar haar fenomenaal.

Voor niet te droge rijke liefst licht zure grond.

Een vroege indianenzomer.

Zoete aardappel is net als de bij iedereen bekende aardappel een niet winterhard gewas.
Je moet je uitgangsmateriaal dus vorstvrij overwinteren.
Ze woekeren en kruipen. Je kunt er in een zomer makkelijk kilo's van maken.
We kozen soorten die bovendien mooi blad hebben. Maar bedenk; hoe groener het bad hoe beter de productie.

Super leuk in pot of een hangmand.

Hoewel deze tropische verwant van de heggerank gezonde eetbare knollen produceert koesteren we deze toch vooral om haar sierlijke blad.

Je moet ze vorstvrij overwinteren.

Groente voor potten dus.

Zoete aardappel is een tropisch gewas, de knollen moeten binnen worden overwinterd.

In bloei komen ze bij ons niet. We vinden ze vooral leuk in pot vanwege hun blad samen met andere bladplanten zoals Pennisetum x advena 'Rubrum'.

Ze gaan heerlijk overhangen en produceren een bladwaterval en als het meezit ook nog een eetbare knol.

De knol van deze amusant sierlijke potwoekeraar ontleend haar zoetheid aan inuline. De zelfde suiker al we in aardpeer aantreffen. Inuline wordt snel afgebroken, is niet dik makend en verdraaglijk voor suikerpatiënten.

En dat bronzen blad? Heel aardig toch in pot.

Ze heet onsterfelijk omdat ze nog een paar extra bloemen kan maken na de eerste vlucht. Daar is ze best heel goed in en dat is ook opmerkelijk. Maar de ervaring van Iris is altijd zeer groots en eindig en daarom extra indrukwekkend.

De bloemen geuren bovendien.

Onsterfelijk schoon wit.

In 1998 vond Bob Hollingworth deze zaailing. Omdat hij al te veel witte had wilde hij deze weggooien. De blauwe ernaast werd naar het proefveld verplaatst, daarbij kwam per ongeluk een stukje van de witte mee. De blauwe werd afgekeurd maar de witte bleek rijk te bloeien met gigantische bloemen op stevige stengels. Sindsdien won ze alle prijzen inclusief De RHS Award of Garden Merrit.

Perongelukke pracht.

Een heerlijke kleur om verspreid tussen wolkige grijze bladplanten te zetten zoals Artemisia absinthium 'Lambrook Mist' of Lupinus chamissonis.

Iris sibirica is sterk en houdt van licht zure wat vochtige grond maar doet het overal prima.

'Broadview' is al op jonge leeftijd vruchtbaar en maakt veel kort vruchtlot waardoor de boom een volle bolle kroon vormt en ook compacter blijft. Ze is zelfbestuivend (apomictisch) en geeft veel, goed smakende, langwerpige, vrij grote noten. ' Een ander ras in de buurt kan zorgen voor nog betere opbrengst. 'Broadview' is ziekte resistent en een van de beste rassen.

Gezaaid omstreeks 1919 in Canada uit een partij noten uit Odessa.

'Buccaneer' is een sterke groeier met lange opgaande takken en daardoor wat later vruchtbaar. De kenmerkende tot 6 cm grote ronde vruchten zijn zeer aromatisch, ze rijpen vanaf eind september.
'Buccaneer' is zelfbestuivend en een goede bron van stuifmeel voor andere rassen. Een ander ras, zoals 'Broadview' binnen 100 meter zorgt voor een nog grotere opbrengst.

Walnoten bevatten veel gezonde omega-3 vetten.

Laatbloeier, uit de familie van de Hortensia met grote bellen als bloemen en blad dat lijkt op dat van Plataan. De bloemen zijn donkergeel en dik vlezig.

Moet absoluut in de schaduw staan op rijke grond. Verder is het een makkelijke plant. Soms maken ze een valse start wanneer een late nachtvorst het jonge blad aantast. Dat is geen probleem, ze komen altijd terug.

Aanvankelijk waren we wat terughouden met deze feestplanten omdat ze niet altijd goed bloeiden en beschadigd uit de winter kwamen. Tegenwoordig is alles beter. TerraNova Nurseries is een Salvia specialist uit Oregon. Bij wijze van uitzondering hebben ze een serie fantastische vuurpijlen geselecteerd. Ze zijn goed winterhard en betrouwbaar bloeiend. Deze zou in Oregon zelfs tot januari hebben gebloeid terwijl het rozet onder een pak sneeuw zat.

Van deze fantastische schermbloem heb ik enorm genoten in de Franse Vooralpen. Ze maakt tot 25 cm grote bolle schermen en heeft heerlijk diep gelobd blauw-groen loof.

De zaden werden in het verleden wel als geneeskruid en ook als kruid toegepast. Ze zijn nogal bitter. Ze is goed lang levend en staat ook al jaren heerlijk uit te dijen in een van onze mediterrane borders. Als je 5 jaar geduld hebt is 1 per m2 voldoende.

'Borealis' is een kruising van 'Kiev #8' x 'Tomichka' gemaakt door de Universiteit van Saskatchewan.
Het is een vroeg, gezond en vitaal ras. De 1,5 cm grote geblokte vruchten rijpen vanaf begin juni. Van een volwassen plant haal je in 2 weken zo'n 2 kg oogst.
Ze is niet goed zelfbestuivend, combineren met een of meerdere andere rassen is daarom nodig.

Deze Poolse variëteit bloeit bijzonder vroeg en groeit fors opgaand. De bessen zijn aangenaam zoet-zuur van smaak. Ze rijpen vanaf half mei.

Honingbessen komen van nature zeer noordelijk voor en zijn dus ook uitstekend winterhard. Voor een goede bestuiving is het aan te raden een aantal verschillende rassen bij elkaar te planten. 'Zojka' kan het wat dat betreft goed vinden met 'Wojtek'.

Blauwe honingbes bloeit in april en de vruchten rijpen in juni.
Rijp zijn ze ook van binnen paars-blauw, onrijp smaken ze bitter. Bij twijfel dus even proeven, ze horen fris-zoet te zijn.

Ze zijn zelfbestuivend maar als je verschillende rassen bij elkaar plant dragen ze beter.

'Wojtjek' is een professioneel Pools ras.