De trend is dwergvormen sinds Salvia 'Marcus' een groot succes werd.

Wij snappen dat niet precies, maar dit is er weer een.

Ik ben zelf dol op stoere planten, maar in een kleine tuin of kleine border wil je wel eens een randje vullen met lekker laag spul.
Daarvoor is deze sensationeel perfect.

Gedroomde oplossing.

Een heerlijke potplant.

De grootste bloemen die je van Salvia mag verwachten en dan in het diepst donkerste blauw.

Ze verdragen tot 6 graden vorst en sterven in de winter af. Je kunt ze dus gemakkelijk in de kelder of garage donker overwinteren.

Voor een prachtige pot in je patio.

Het enige verschil met reguliere Salvia patens zijn de zuiver witte bloemen.

Helemaal niet lelijk en alweer de grootste Salvia bloemen die er zijn.

Te groots eigenlijk voor haar onschuld.

Ze verdraagt net als de rest maximaal 6 graden vorst.

Ik dacht heel even dat we hier met de vaste Salvia macrosiphon te maken hadden. Maar dit is toch echt een witte scharlei. Dientengevolge ook even tweejarig maar wel best goed zelf uitzaaiend.

Soms staat ie drie jaar later opeens weer te pronken, want het is een super beauty.

Die dikke knoppen alleen al.

Een forse snelgroeiende en rijk bloeiende plant. Het blad is geurig, de bloemen zijn blauw met een witte vlek. Ze houdt zich lang staande maar kan aan het eind wat steun nodig hebben. Over de winterhardheid ontstaan soms discussies, maar ik kan er kort over zijn, bij ons in een normale winter probleemloos, soms raak je ze kwijt. In het wild staan ze op vochtige plekken. Ons land voldoet kennelijk prima. Misschien is er in de achterhoek en het noorden van het land wat winterdek van bladeren nodig.

Sinds een aantal jaren zijn er een aantal selecties in omloop van deze leuke lange wapper uit Zuid Amerika. Dit is een dwergje met diezelfde witte vlekjes in het hart van de bloem.
De winterhardheid van de soort is 'besproken' maar lijkt de laatste jaren geen thema meer.
Gevonden door onze lieve bondgenoot Ewald Hügin uit Freiburg, dan weet je dat het een goeie is.

De bekende 'Schneehügel' moet volgens de Duitsers eigenlijk 'Adrian' heten en dat stimmt uiteraard. Maar het blijft even aangenaam zuiver wit.

Tot de grond terugknippen voor je op vakantie gaat, voor herbloei bij terugkomst.

Voor een toefje wit.

'Blauhügel' is de meest helderblauwe van het hele gezelschap. Erg geschikt voor langdurig blauw in de border

Lager en veel lichter van kleur dan Salvia nemorosa 'Caradonna'.

Makkelijke plant. Knip ze net als Salvia nemorosa na de eerste bloei diep terug voor herbloei.

Deze luchtige reus is kleinbloemig, violet blauw met een witte onderlip aan purperen stengels,

Botanisch dichter bij Salvia pratensis dan bij nemorosa wat zich uit in de natuurlijke onschuldige groeiwijze en weelderige bloei.

Anja heet Oudolf van achteren.

'Haidegg' is een groeikrachtig en zeer productief Oostenrijks ras voor de professionele teelt.

Ze vormt zeer grote trossen met grote bessen.

De bessen rijpen in september.

Vlier groeit als een onkruid maar mij werd ook al regelmatig verteld dat ze bliksem en andere boze krachten afweren. Bovendien is het tegenwoordig een superfood.
Als je toch al een eetbaar bossage wilde planten dan is deze Oostenrijkse selectie onmisbaar.

Wat ongelijk rijpend, maar zeer productief met grote bessen. Ook bijzonder sterk pigmenterend mocht je wol willen verven.

Grote zwarte zoete vruchten volgend op witte wolken.

Een van de beste productierassen, voor de bessen maar ook voor de bloemen. Gelijkmatig rijpende grote trossen met dikke bessen in september. Tot 25 kg per struik.

Gebruik de bessen met mate. Het sap is helder, zoet, aromatisch en mild van smaak.

Voor je limonade, beignets en sap.

Een zeer vitale plant, krachtige groeier dus, die 3 tot zelfs wel 7 meter hoog kan worden.

Maakt ook fantastisch grote schermen die ideaal zijn voor limonade en andere vlierbloessemrecepten.

De bessenoogst stelt met zo'n 25 ton per hectare ook niet teleur.

Een weinig spectaculaire plant maar extra leuk als vergeten keukenkruid vanwege de nootachtige smaak van het fijne blad.
Ze blijft bloeien met kleine borstelige bolletjes indien tijdens de bloei terug gesneden.

Het decoratieve blad bevat veel vit. C en kan ook worden gebruikt als sjabloon om poedersuiker op bijvoorbeeld een cake te strooien.

Als pomponnetjes gevulde, eetbare bloemetjes.
De naam zeepkruid zag ik in een heemtuinen dramatisch gedemonstreerd: met het gekneusde blad kun je inderdaad je handen wassen. Dat komt door door de rijkelijk aanwezige saponinen. Een bijzonder sterke plant met een enorme expansiedrift. Geef ze de ruimte anders loopt ze alles onder de voet.
Eenvoudig en supersterk, 'absolute beginner proof'.

Schizachyrium is het ultieme prairiegras. Het is sterk lijnvormig.
Deze nieuwe vorm gevonden door North Creek heeft een felrode herfstkleur en wat breder blad.
Ze staat goed strak overeind, vandaar de naam.
De bloemen vallen nauwelijks op maar je ziet als je goed oplet de eruit hangende meeldraden.
Het blad begint grijs-blauw en eindigt onder uitbundig applaus vurig rood.

Zo leuk die naam, alleen daarom al moest ik deze hebben.

Maar bovendien zeer geschikt in een droge border met een wat mediterrane uitstraling uit Siberië.

Donker olijfgroen blad en citroen- of kruisbes-, zo men wil, gele bloemen aan rode stelen.

Sterk en makkelijk.

Voor mij gaat het misschien toch vooral om het heerlijk aubergine-rode blad maar voor vlinders en andere lieftallige schepsels zijn de bloemen ook heel aantrekkelijk

Van dezelfde vriendelijke postbode die 'Postmans Pride' selecteerde uit een enorme hoeveelheid zaailingen.
Ik kreeg er een van hem toen hij hem net had gevonden in zijn proeftuin.

Alweer bedankt José.

Eigenlijk ben ik niet zo'n fan van vetplanten. Het is misschien een 'acquired taste' waardoor ik ze stilaan ben gaan waarderen. Verwacht echter nog steeds niets anders dan de allerbeste in ons sortiment.

Ze zijn natuurlijk ook onverwoestbaar makkelijk.

Dit is een kleurkampioen met donker blad en, leuke, bijna oranje bloemen.

Wij kennen de lieve postbode en grote plantenvriend die deze als zaailing in zijn proefveld aantrof en er terecht trots op was, want het is al jarenlang de aller donkerste. En geloof me hij besteedt er al zijn vrije tijd aan, moeder keek beteuterd toe hoe hij alle mislukte zaailingen weggooide. Wij genieten.
José de Buck is ons helaas ontvallen, laten we hem blijven eren met deze geweldige vondst.
Ik weet nog hoe hij zijn zaailing met een glans in zijn ogen persoonlijk introduceerde.
Veel dank José.

Had ik al gezegd dat je Sedum nog voller en steviger maakt als je ze in het voorjaar nog een keer terug knipt?

Afkomstig van Bob Brown, die hem eerst 'White Mountain' wilde noemen, maar er bij nader inzien toch liever een verwarrende naam aan gaf.

Enorme bloemhoofden grijs-groen blad.

Een zeer elegante schermbloem uit de Himalaya met fijn geveerd blad.

De witte schermen steken af tegen de hoge rode stengels.
Ze stoelt uit aan de basis en vormt zo na enkele jaren een statige pol.

Zeer geliefd bij bijen, gaasvliegen en serieuze tuiniers.

Een geweldige snijbloem en als zodanig ook professioneel geteeld. Maar natuurlijk ook zeer geschikt voor je border.

Nu eens niet dat harde geel waar de meeste guldenroedes last van hebben.

Voor grote wattige groepen en royale boeketten.

Heerlijk fijn zacht gras met geurende bloemen in augustus en september.

De geur houdt het midden tussen koriander en in boter gebakken popcorn.

In de herfst kleurt het oranje rood.

Vooral mooi in grote groepen.

Echt uit Noord Amerika, dus perfect voor je privé prairie tussen de Echinacea's.

Deze compacte selectie met tweekleurige bloemen is 2003 gevonden als open bestoven zaailing door Richard Hawke van Chicago Botanic Garden.

Ze heeft een wat zachtere kleur dan 'Hummelo', groeit als een stevige volle pol met aantrekkelijk blad en bloeit zeer rijk.

Ze kan na terugknippen in het najaar herbloeien.