Er zijn veel geweldige witte zonnehoeden.

Maar dit is nog steeds de allerbeste:
Compact, rijk bloeiend, platte wijdopen bloemen, sterk geurend en een volle rand lintbloemen.

Een betere witte is er niet.

Maagdelijk wit met een maagdelijk van groen naar oranje verkleurend hart.

Dit is een oud en ervaren zaairas, daarom zijn de planten redelijk, maar niet perfect uniform, met name in hoogte kunnen ze wat verschillen.
Zaailingen zijn meestal wel iets standvastiger dan gestekte zonnehoeden,
De witte bloemen met hun geeloranje hart hebben gegarandeerd dezelfde sterke uitstraling. Het is een goed oud ras.
Zeker zo aristocratisch, als de bloem eenvoudig is. Een zeer bruikbare plant voor de volle zon.

Ze noemen het een ster, of is het een ijsbloem?

Wij denken dat je deze plant nodig hebt omdat je er zulke geweldige composities mee kunt maken.
Voegt betrouwbaar lang iets toe aan je compositie. Zelfs in de winter, als ijsbloem nog van waarde.

Knip ze dus in het voorjaar.

Deze 'schijn-distels' zijn vanwege hun afwijkende bloemvorm zeer nuttig als textuurplant.

De bij 'Taplow Blue' 5 cm grote, dikke, kogelronde bloemen voegen verwondering toe aan je combinaties.

In de bermen langs de lavendelvelden van de Alpes de Haute Provence en ook verder landinwaarts naar het oosten zie je ze wel vaker, die prachtige blauwe Echinops.

Een orchidee met een enorm verspreidingsgebied maar bij ons toch schaars en beschermd.

Ze houdt van vochtige kalkrijke grond zoals je ze in duinmoerassen en de kalkmoerassen bij Brussel wel tegenkomt.

Iets echt bijzonders voor je vochtige plekje.

Deze Griekse reigersbek is ook bij ons winterhard mits ze een plekje in de rotstuin, of op doorlatende, niet te natte grond mag staan.

Ze heeft heerlijk fijn geveerd grijs-groen blad en van voorjaar tot het eind van de zomer zomer geurende, zacht gele, bijna witte bloemetjes.

Een mediterraan pareltje.

Fijn geveerd, iets grijs blad.

Helder witte bloemen met een zwart-purperen tekening.

Lekker laag zodat je ze voorin de border goed kunt bewonderen.

Vooral die tekening in de bloem.

En dat blad.

Wat zachter van kleur dan 'Big Blue'. De schijnbloem, het 'sterretje', eigenlijk zijn het steunblaadjes, is groter en fijner gesneden.

Het zijn gemakkelijke, betrouwbare vaste planten. Als het blad na de bloei geel wordt mag je het helemaal wegknippen. voor de winter loopt het weer uit.

Eryngium is super en het is leuk dat het sortiment nu in beweging komt.

Een ingetogen, maar excellente textuurplant uit de Amerikaanse tallgrass prairies. Geschikt voor droge zonnige borders. Het lange gladde spits getand blad vormt flinke rozetten en lijkt inderdaad op dat van agave.

Ze bloeit met groen-witte bolle schermpjes van 1,5 cm op een lange stevige, vertakkende steel en is prima winterhard.

Een bijzondere, wat mysterieuze sfeerplant.

Kruisdistels vind ik geweldig omdat ze overal bij passen en er een feestje van maken, niet alleen in je tuin, maar ook als snijbloem.
Het zijn, als schermbloemigen, geen echte distels en ze woekeren niet, ook niet via zaad.
Deze is alpine soort met donker paarse stengels uit de Zwitserse Alpen is zeer standvastig en onderhoudsarm. Ze kunnen na de bloei hun blad verliezen maar lopen in het najaar of in het voorjaar weer uit.

Ze zijn zo leuk en makkelijk die schijndistels. Ze zijn meer verwant aan peterselie dan aan distels maar dan met sierlijke stekels.

Dit is een schattig en makkelijk klein dwergje dat een mooi rond bolletje vormt met talrijke blauwe schermpjes.

Kabouterkruid.

De lang verwachtte opvolger van 'Jos Eijking' ('Saphire Blue') die iedereen zo bewonderd heeft in de border bij onze winkel.
Gevonden in Preston, Lancashire, met wat grotere en misschien wel nog blauwere bloemen doet 'Big Blue' zeker niet onder voor de al zo fantastische 'Jos'.
Even sterk, betrouwbaar vast en combineert met alles.

Een van mijn allerliefste planten.

Eryngium x zabelii is de kruising van Eryngium alpinum x bourgatii met typisch veel grotere bloemhoofden dan beide ouders. Deze nieuwe werd gevonden door kwekerij Arends uit Ronsdorf.

'Violetta' heet zo vanwege het vleugje purper in de donkere stengels en bloermkroon.

Dat maakt ze misschien wel de donkerste van allemaal.

Een mooie Amerikaanse vondst die nu bijna 25 jaar geleden in een enorm tempo terrein heeft veroverd en in 2003 vaste plant van het jaar werd. De stengels en het blad zijn diep chocolade bruin. Met name in de zon is de bladkleur heel uitgesproken. Maar zelfs in de diepe schaduw is ze nog indrukwekkend.
De bloemen zijn tamelijk onbeduidende witte knopjes maar ze zorgen wel voor contrast. Knip ze gerust een keer half terug in de zomer het gaat vooral om het blad van pure chocolade.

Deze bevelen wij aan voor droge moeilijke plekken waar anders niets meer wil groeien. De stolonen kruipen zelfs op de ongunstigste plekjes nog gestaag maar niet problematiisch verder.

Het blad ontwikkelt zich na de geurige bloei eind april en wordt in het najaar intensiever rood.

De bloemen hebben een sterke, heerlijk zoete geur.

Een uitstekend winterhard mediterraan grasje. De bloei is onbeduidend maar met die heerlijke bolletjes bedekken de bodem zo lekker. Bijvoorbeeld tussen een paar heel speciale lavendels of andere aandachttrekkers. Wild te vinden in Zuid Frankrijk en Noord Spanje, rondom de Pyreneeën.
We gaan hier heel fijne borders mee maken.
Plasnt ze 30 cm van elkaar.

Een rustpunt puur voor de vorm.

Deze Deense cultivar afkomstig van het gelijknamige eiland is een van de best rijpende en lekkerste vijgen voor ons klimaat.

De tot 6 cm lange geel - bruine vruchten hebben heerlijk sappig rozerood vruchtvlees.

Prima winterhard bij ons. In strenge winters vriezen de puntjes mogelijk wat in maar ze komt altijd sterk terug.

Zeer mooi diep gesneden klassiek vijgenblad.

Bijzonder vroeg afrijpende bruinrode vijg, zeer geschikt voor ons klimaat.
Het vruchtvlees is zoet en rood.
Snoei zo veel of zo weinig als je wil, maak je nergens zorgen over; deze vijg krijg je niet kapot.
Zet ze wel in de vollegrond en liefst op een arme, warme, stenige plek.

Met een takje rozemarijn er in geprikt en olijfolie besprenkeld in de oven heb je al een heerlijk dessert.

'Perretta' is een geweldig ras voor ons klimaat. De meeste vijgen verliezen in de winter de vruchten die tijdens het najaar zijn aangemaakt. Na een milde winter rijpen die van 'Perretta' in de zomer waarna ze in het najaar nog een keer kan dragen. Ze heeft grote peervormige vruchten met luchtig dieprood vruchtvlees. Het best draagt ze voor een warme muur op het zuiden.

Ze heeft bovendien sierlijk diep ingesneden vijgenblad.

Ze maakt ook in ons klimaat goed rijpende purper bruine vijgjes. Ze zijn zoet met een fris zuurtje, niet extreem zoet.
Het fantastische blad is de hoofdattractie.

Vijgen staan liefst in de volle grond op een arme droge warme plek. In hele strenge winters kunnen de toppen wat invriezen maar ze lopen altijd weer uit. Na een zachte winter beginnen de vijgen meteen te rijpen omdat de vruchtbeginsels aan de tak overwinteren.

'Longue d'Août' is uitstekend winterhard en produceert heerlijke zoete langwerpige vruchten. Bovendien heeft ze heerlijk diep ingesneden blad. Misschien wel het mooiste van allemaal.

Ze staan al meer dan 20 jaar in onze tuin. Hoogste tijd om er ook eens van te vermeerderen.

Mijn favoriete vijg.

Dit is een 'familieras' gekregen van Jan Huibers van kwekerij Dependens. Hij heeft haar van een familie die haar al 150 jaar in Nederland in hun tuin heeft.

De vijgen worden goed rijp en ze draagt rijk.

Bij strenge vorst kun je de takken iets afdekken om de jonge vruchtjes die er in de winter al aan zitten te beschermen.

Deze vijg heeft vrij kleine donker purperen vruchten die vroeg rijpen en uitstekend smaken.

Zeer geschikt dus voor ons klimaat.

De natuurlijke groeiwijze van vijgen is als meerstammige struik. Ze worden wel op stam met een kroontje aangeboden maar dan proberen ze altijd terug te keren naar hun natuurlijke groeiwijze door grondscheuten te maken. Onze vijgen worden allemaal als struik gekweekt.

Deze bijzondere witte aardbei met rode zaadjes is terug gekweekt uit een originele kruising tussen Fragaria chiloensis x virginiana. Dicht bij wild dus, geen manipulatie.
Ze maakt veel lange ranken die je het beste af en toe weghaalt.

Zeer zoet en aromatisch met een lichte ananassmaak.

Een tikkeltje vreemd maar wel heel lekker.

Deze in 1889 door G. Goeschke geïntroduceerde selectie van de zeldzame inheemse grote bosaardbei was een zeer geliefd productieras tot de moderne productierassen haar wegvaagden. Minder geschikt voor grootschalige teelt maar uitstekend voor je moestuin. Je hoeft de vruchten maar te zien om te weten hoe geweldig ze smaken. Die kleur is niet alleen bijzonder op je bord, ze belooft een sterk zoet-kruidig aroma. Ze is in alles groter dan de gewone bosaardbei en groeit snel.
Snoepgoed als bodembedekker.