Een kleine hartvormige peper.
Veel scherper dan je in sommige beschrijvingen tegenkomt, dus pas even op voor je er in hapt.
Echte peperfans vullen ze en eten ze in twee happen op. Ze zijn zoet en best heel pittig dus wat ons betreft zijn ze daarvoor wat te scherp. Wel goed bevleesd ook.
Ze worden buiten goed rijp, liefst op een warme plek. In de kas doen ze het nog beter. Een meter tussen de rijen, 50 cm in de rij.
Zeer bijzonder, deze kousenband onder de pepers met een rijke milde smaak. Ze zijn met 50.000-100.000 Scoville dus niet heel scherp.
De kronkelende vruchten kunnen wel 40 cm lang worden.
Een chinees ras uit Guizhou.
Prachtig toch.
Deze paprika met het uiterlijk van een vleestomaat is heerlijk kruidig, zoet van smaak en knapperig. Ze is zeer geschikt om rauw te eten in salades.
De vruchten zijn tot 10 cm groot en dikvlezig. Ze draagt rijk, dus aanbinden of ondersteunen is aan te bevelen.
De gele liefdesappel.
Een bijzonder dikvlezige, bolronde en glanzende minipaprika
Lukt altijd en maakt makkelijk veel vruchtjes. De vruchten zijn lekker zoet en knapperig, het schilletje is wat taai.
De planten blijven vrij klein, dus ze zijn in pot te houden. Zeer geschikt ook om te vullen.
Omstreeks het midden van de 19e eeuw ontstond deze soort uit de matig hete pimento peper.
Gotta love it.
De 3,5 tot 5 cm grote vruchtjes van deze prachtig diep donkerbladige peper rijpen relatief vroeg.
Ze verkleuren van heel donker paars naar donkerrood en zijn zeer aromatisch, zoet en mild scherp.
De plant blijft relatief compact zodat ze ook prima in pot kan worden gehouden.
Pepers geven de beste opbrengst in een koude kas, maar kunnen ook in de volle grond. Als je ze binnen vorstvrij overwintert kun je ze overhouden.
Met 100.000 tot 150.000 Scoville is dit geen super hete peper. Ik vind dat wel prettig hoewel de scherpste meestal ook het fruitigst zijn. Deze heeft een uitstekende smaak, een leuke oranje kleur en geeft een goede opbrengst. Het is een van de vele soorten die we graag toevoegen aan onze huisgemaakte piri-piri saus.
Het ras is gevonden door peperfreak Chris Fowler uit Wales.
Deze is hot, met 250.000-425.000 Scoville.
Ik ben dol op die bruine chocolade pepers en beeld me in dat ze ook wat naar chocolade smaken. Door de scherpte is dat moeilijk vast te stellen, maar ze voegen zeker een duidelijk fruitig, licht rokerig smaakje toe aan onze pepersauzen.
Ik voeg ze tijdens koken toe in volgorde van scherpte te beginnen met ui en paprika.
From Jamaica man, yes I.
Deze Habanero- of Ajoemapeper
was van 1994 tot 2006 kampioen allerscherpste peper ter wereld. Het ras werd op formaat, gewicht en scherpte ontwikkeld door Frank Garcia van GNS Spices, in Walnut, Californië.
Sinds 2011 mag het vrij worden vermeerderd.
Niet iedereen proeft die aromatische smaak boven de scherpte uit. Maar wie dat kan is hier fanatiek dol op. Je ruikt het ook.
Ze hebben echt veel warmte nodig, maar die krijg je dubbel en dwars terug.
Nederland heeft z'n boerenkool, België haar lof en Suriname deze dame.
3000 HS
Extreem hete peper van een fruitige smaak. Het is een soort wapenwedloop; hoe heter hoe beter. Met 1.000.000 Scoville scoort deze behoorlijk. Ik ben er voorzichtig mee wanneer ik sambal maak, een klein beetje van deze in je saus maakt haar voor de meeste mensen oneetbaar. Leuk die fruitige smaak, maar je zet wel tegelijk een vlammenwerper op je smaakpapillen.
'Scorpion' slaat op het stekeltje onderaan de vrucht.
In Peruaanse en Boliviaanse restaurantjes krijg je Zarsa, of Salsa Criolla bij je eten. Dat is deze peper met knoflook en fijngesneden rode ui in citroensap voor over de rijst.
Ze zijn zo groot als een erwt en staan met honderden rechtop op de plant.
De scherpte valt met 30.000 tot 50.000 Scoville mee. Ze smaken voortreffelijk.
We kregen deze kostbare zeldzaamheid van een lieve klant, tevens chef met verstand van pepers.
Tamme kastanje komt van nature voor in Zuid Europa, N.W. Afrika, van Marokko, tot Pakistan. Gekweekt worden ze vooral in de Ardèche en op Corsica. In Nederland zijn ze ingevoerd door de Romeinen.
Ze vormen een goede vroege bron van stuifmeel voor wilde bijen en andere insecten. De vruchten zijn rijk aan eiwit en zetmeel. We eten ze graag met spruitjes.
Het hout is zeer duurzaam en wordt speciaal gekweekt voor palen en hekwerk.
Ze groeien aanvankelijk traag maar kunnen uiteindelijk heel oud en hoog worden.
Kan vanwege de hoogte alleen op een pallet worden verzonden. Verzending in pakket is helaas niet mogelijk.
Andijvie voor de snij, hoe handig.
Gewoon snijden naar behoefte in plaats van per krop en als je niet te diep snijdt ook nog hergroei.
De smaak heeft een aangenaam bittertje geweldig om je sla mee te verrijken. Maar natuurlijk ook uitstekend te stampen.
Heerlijk, maak me er voor wakker.
Zou je eigenlijk gewoon direct op rijtjes moeten zaaien.
Het risico van planten is dat je snel die prachtige bloemetjes gaat zien en dus zaad mag verwachten. Maar dit professionele ras voor bladproductie schiet niet snel door.
In ieder geval erg lekker voor liefhebbers, heb je al eens pesto gemaakt van koriander met knoflook? Sensationeel...
Hazelaars zijn makkelijke struiken die zichzelf, of elkaar over grote afstanden via de wind bestuiven. Ze zijn een goede en vooral zeer vroege bron van stuifmeel voor bijen en andere nuttige insecten.
Snoei bij een oude struik om de paar jaar oude takken helemaal tot de grond terug. Verder hem je er geen omkijken aan.
'Cosford' draagt al op jonge leeftijd en geeft heerlijke zoete hazelnoten.
Als je een hazelaar wil planten voor de noten dan is dit een goede keus. Ze geeft laat; eind september-oktober een goede opbrengst van zeer grote glanzende vruchten.
Omdat mannelijke en vrouwelijke bloemen niet tegelijk bloeien hebben hazelaars veel baat bij een bestuiver. Goede bestuivers voor deze zijn: Lange Spaanse', ´Cosford´ en ´Webb´s Prize Cob´.
Maak je hier niet te druk over, meestal zorgt een wilde zaailing in de buurt ook prima voor bestuiving.
Wat gelige, gestreepte, langwerpige vruchten van zeer goede smaak.
Zeer productief, maar kan soms beurtjaren hebben.
Goede bestuivers voor deze zijn: 'Halle'sche Riesen' en ´Cosford´.
Hazelaars vergen vrijwel geen onderhoud, plant ze op 4 m van elkaar.
Grote, heerlijk zoete noten in clusters van 2 of 3, soms meer.
Goede bestuivers voor deze zijn: 'Halle'sche Riesen' en ´Cosford´ maar ze zijn ook voldoende zelfbestuivend.
Lekker een winter voorraadje aanleggen.
Zo sierlijke groente dat je er amper van durft te eten. Het indrukwekkend van purperpaars naar grijs verkleurend blad wordt gekroond met de smakelijkst uitziende broccoli op aarde en als je daar vanaf weet te blijven die heerlijke witte wolken. Als groente is het jonge blad, gebleekt, een delicatesse. Bedek hiervoor de plant met een omgekeerde bloempot. Jaarrond is het jonge blad heerlijk in groentegerechten:
Zeelicatesse.
Dit Engels landras 1897 kan zowel buiten als in de koude kas worden geteeld. Je moet ze wel aanbinden, anders krijg je kromkommers. Pluk de 40 sm lange ze regelmatig, overrijp zijn komkommers niet lekker.
Ze zijn mild van smaak en er is weinig kans op bitterheid vanwege groeistress.
Enorme banaanvormige pompoen, in jong stadium wat stomper, met zalmroze kleur. De vruchten worden 50-75 cm lang en geven smakelijk, oranje vruchtvlees. Bij oogst in de herfst lang houdbaar.
Zeer goed standaard ras voor de keuken.
Een oranje, bolronde reuzenpompoen met ondiepe ribben of plooien. De vrucht is bolrond en fraai oranjerood van kleuren heeft een harde vruchthuid, is dus zeer geliefd in de VS om te hollen als reuzen Halloween lampion.
Het vruchtvlees is goudgeel. Ze kan 25 kg worden.
Maak alsjeblief soep op de avond van het 'hollen'.
Een sterke, goed houdbare pompoen, die weinig rankt. De vruchten zijn zeer geliefd vanwege de duidelijke kastanjesmaak. Dit Amerikaanse Hubbardpompoentje heeft het formaat van een Hokkaido, of anders gezegd: een bolronde pompoen met uitlopende hals en bobbelige huid. De kleur is aangenaam grijsblauw. Met een afmeting van 15-20 cm en een gewicht van 1-2 kg, is het een ideale maat. Een vroeg rijpende en lang te bewaren soort.
Bijzondere langwerpige vrucht, een beetje een rugbybal. Grijs van buiten met zacht geel-oranje vruchtvlees van binnen. Deels hol.
De vruchten wegen 8 tot 20 kg.
Zeer zoet van smaak en lang houdbaar.
Een bijzondere verschijning. Met haar ronde, afgeplatte vorm, is deze roze tot beige-kleurige vrucht bedekt met "schurfterige" bobbels. In het Frans heet deze pompoen ook wel "schurftborduursel". Het vruchtvlees is dicht van structuur en lekker zoet. Het gewicht loopt uiteen van 5-15 kg, de vrucht is 25-40 cm doorsnee.
De stelen drogen slecht in, bewaar de vruchten droog.
Ik vind haar niet alleen prachtig, maar in alle opzichten geweldig.