Een verbetering van de traditionele Thaise Basilicum. Donker groen blad met contasterende donkerrode stelen en knoppen waar weer bijna witte bloemen uitkomen. Wordt aan tafel vers toegevoegd aan curries en noodle-gerechten. Anijs-achtige smaak. All-American winnnaar van 1997.

Kaneelbasilicum is gewone Genovese maar dan extra extra sterk. De tuinman van Sai Baba gaf ons via via deze als 'heilige' basilicum wat officieel niet klopt. Maar goddelijk zijn ze allemaal.

Deze is extra sterk geurend en dieper gekleurd.

De geur alleen is eigenlijk al genoeg.

Deze gestekte basilicum is speciaal voor de professionele teelt geselecteerd op koude bestendigheid. Zoals ik elders schreef: Basilicum bevriest al bij plus tien. Deze kan dus iets meer hebben.
Dat wil niet zeggen dat 'Coldasil' winterhard is. Je zet haar nog steeds het beste in een pot.
Ze bloeit niet snel waardoor je er langer van kunt oogsten.
De smaak is vergelijkbaar met 'Genovese'. Het blad is wat dikker en steviger.

'Genovese' is het belangrijkste ras voor keukengebruik. Grote zachte bladeren, zeer geschikt voor culinair gebruik. Snelgroeiend en bijzonder goed van smaak.

Doordeweekse basilicum zeg maar.

Basilicum heeft veel warmte nodig en geen direct fel zonlicht. Water geef je ze het beste via een schoteltje onder de pot om stengelrot te voorkomen.

Dit is een vaste, maar nog niet winterharde.

De gestekte basilicums verhouten een beetje en zijn veel sterker dan gezaaide.

Je kunt deze gestekte basilicum binnen overwinteren. Zaad wordt niet gevormd door deze gestekte plant.
Binnen overwinteren boven 15 graden.

Goed van smaak, heerlijk witte bloemen.

Als de bladkleur er toe doet dan is dit wellicht wat je zoekt.

Dit komt niet in mijn caprese, maar voor gemengde bladsla en broodjes gezond is dit in smalle reepjes een geweldige aanwinst.

Een vleugje anijs in geur en smaak.

In pot houden, warm en vochtig, niet in de felle zon.

Nou, daar is hij dan, de eerste bontbladige basilicum.

Een vaste gestekte soort, je kunt ze dus warm binnen overwinteren. Deze is wel behoorlijk smetgevoelig, dus wees voorzichtig met water. Geef het liefst via een schoteltje onder de pot.

Bijzonder sterk van geur. Geweldig in de keuken.

Verbeterde 'Dark Opal'; het blad is dieper rood en het rood is stabieler.

Plant deze niet voor de sier, daarvoor kun je beter Shizo of Japanse peterselie planten.

Want rode basilicum is minder sterk dan groene.

Plant deze als je heerlijke rode reepjes door je salade wil.

De citroengeur is aangenaam maar subtiel aanwezig bij deze redelijk stevige echte basilicum met een twist.

De geur lijkt op die van Citrus bergamia (van de Earl Grey thee) of bergamot.

Het blad is een beetje mat grijsgroen.

Een ouwe trouwe al, een klassieker.

Zou er dan toch een Origanum zijn die 'Kent Beauty' na al die jaren overtreft? Ik ben er nog niet helemaal uit. Deze introductie lijkt wat op een soort die we jaren geleden op proef kregen. De hopbellen worden nog roder en ze bloeit heel makkelijk.

Hopmarjoleinen groeien in het wild in de Turkse en Syrische bergen waar het in de winter heel koud wordt. Ze zijn dus uitstekend winterhard maar houden niet van nattigheid. Ze ze op een verhoging of een bak met lemige grond.

Een supersterke en makkelijke nog vrij onbekende hopmarjolein.

Uitstekend winterhard, probleemloos in de volle grond, maar ook prima in pot.

Heerlijk sterk van geur maar misschien te mooi om te eten.

Een geweldige, welriekende fee.

Een Origanum voor de beestjes en de bloemetjes, rijk en lang bloeiend en goed voer voor nuttige insecten.

We kennen Origanum laevigatum als een soort met wat langgerekte open aren. Bij deze selectie is de bloei veel voller.
Dit is een waardevolle sierplant die zelfs als snijbloem inzetbaar is.

Een subtiel geurtje, maar niet voor je keuken dus.

De vaste plant van het jaar 1998 (toen hadden we ze al). Lang en rijk bloeiend met grote bloemen in goedgevulde schermen. Het grote bijna ronde blad heeft een mooie textuur die variatie biedt tussen andere planten. In voor en najaar is het donkerrood. 'Rosenkuppel' is fijn materiaal voor combinaties in de border en de vaas.
Voor keukengebruik vinden wij deze niet aromatisch genoeg.

Super voor de tuin en de vaas.

Deze halfgevulde geurende pioen van Orville W. Fay uit 1973 verraadt met haar kleur haar verwantschap met Paeonia peregrina. Dat heldere rood kan alleen maar daar vandaan komen.

Ze heeft geen steun nodig en kan ook als snijbloem worden ingezet.

Een Hollandse klassieker uit 1952. Veel in gebruik als snijbloem, maar ook zeer geschikt als tuinplant.

Zeer groeikrachtig en rijk bloeiend met veel zijknoppen. De zacht zalm kleurige bloemblaadjes verkleuren naar wit. Dat geeft een dynamisch beeld.

De geur is niet erg sterk. Best wel wat steun geven vanwege de rijke bloei.

De sprookjespioen met halfgevulde, abrikoos- koraal genuanceerde komvormige bloemen.
Zeer vroeg bloeiend. Zacht geurend.

Als snijbloem een onovertroffen charmant cadeau.

Het soort plant waar je voor thuisblijft als ze bloeit.

Een van meest romantische Pioenrozen die bestaan. Een droom van abrikozen genieting met roze raffinement.

Vroeg bloeiend met grote komvormige bloemen en uiteindelijk verbloeiend naar licht geel.

(Introductie 1981, winner Wissing-Klehm).

Een kruising van de rode Paeonia peregrina met een lactiflora. Vroeg en hoog met stevige stengels. Halfgevuld.

Deze kleur is zoals bij alle koraal hybrides zeer bijzonder en warm. 'Coral Supreme' is zelfs nog iets meer oranje dan 'Coral Charm'.

Ze heeft veel meer kleur dan geur.

Teer vuurwerk afkomstig van een van mijn favoriete botanische pioenrozen; Paeonia peregrina.

Deze cultivar staat daar dicht bij en bevat het beste van wat peregrina te bieden heeft.

Net als alle enkelbloemige valt ook deze nooit om tijdens de bloei.

Zo'n 25 jaar geleden werd ik verbluft door de slaande schoonheid van Paeonia tenuifolia 'Rubra Plena'. Ik was op slag verliefd op deze bijzondere pioen met diep geveerd varenachtig blad. Maar Paeonia tenuifolia is helaas niet eenvoudig gezond te houden in onze kalkrijke leem.
Met deze kruising van Saunders hebben we iets veel robuusters bemachtigd. Net zo prachtig, maar standvastig

Een van de makkelijkste boompioenen. De bloemen geuren heerlijk. De struik heeft een ruige vorm.

De enige Pioen die zich ook op zandgrond nog redt.

Omdat ze gezaaid worden kan de kleur van de bloemen iets variëren.

Waarschijnlijk de meest legendarische pioen ooit sinds 'Rock's Variety'.

Een kruising tussen boom- en kruidachtige pioen.
De bloemen zijn zo'n 20 cm in doorsnede, maar hebben vanwege houtige stelen geen steun nodig. Ze is zeer rijk bloeiend en heeft een lekkere lichte geur.
Het blad blijft tot diep in de herfst fris om daarna met geweldige herfstkleuren een einde te vinden.

De Japanse professor Itoh was de eerste die het lukte boompioenen te kruisen met kruidachtige. Deze types staan genetisch ver van elkaar, ze behoren tot verschillende secties. De takken zijn halfverhout en de plant vormt een lage statige struik.
Roger Anderson deed het kunstje van Itoh in 1986 na en kwam zo tot deze. De kleur verloopt van zuiverwit naar diep roze-rood in het hart van de semi dubbele bloem. Ze zijn uitstekend winterhard, traag groeiend maar zeer lang levend.

Intersectionele hybride tussen een boompioen en een kruidachtige soort.

Deze kleur is in deze groep zeer bijzonder en maakt haar tot een kostbare zeldzaamheid.
Naarmate de wortels krachtiger worden worden de bloemen ieder jaar voller. Ze vormt een mooie compacte struik die geen ondersteuning nodig heeft.

Dit is een kruising tussen de gewone, kruidachtige pioen en een Chinese rockii boompioen.

Deze half-houtige planten groeien aanvankelijk traag, maar een volwassen plant kan tot wel 50 bloemen maken.
Ze zijn bijzonder schaars, kostbaar en zeer geliefd om hun bijzondere kleuren en groeiwijze. De geurende bloemen hebben een doorsnede van zo'n 20 cm.