Deze hebben we in 'het wild' gevonden in Zuid Spanje op 1000 meter hoogte.

Daar kan het stevig vriezen maar ook heel heet worden. Ze hebben zonder probleem al aardig wat narigheid doorstaan in onze tuin.
Een aanwinst dus. Deze mini-Cistus heeft grijs-groen blad en aangename gele bloemetjes.

Ze komt in het wild voor in het hele mediterrane gebied van Portugal tot Syrië.

Heel soms bloeit deze met kleine gele bloemen op het randje van de winter na een warme zomer. Laat je door foto's van de bloemen dus niet misleiden.

Het gaat hier vooral om het fijne smalle blad dat structuur brengt in de border.
Professioneel tuinieren heet dat als je dit soort trucs toepast, zeer effectvol.

Een zonnebloem zonder bloemen.

De smalle grijze blaadjes verspreiden een warme kerrie-achtige geur in de weide omtrek.
Echte kerrie is een kruidenmengsel dat hier niets mee te maken heeft, puur toeval dus die geur. Maar je kunt kerrie plant wel als vervanging inzetten. (Pas aan het eind toevoegen.)
Het zeer zilveren blad maakt mooie bolletjes als je een beetje helpt met snoeien.

Geurig bolletje zilver zomer en winter.

Deze spontane kruising tussen Helleborus orientalis subsp. abchasicus en H. niger subsp. macranthus werd in Frankrijk omstreeks 1998 gevonden in de tuin van Docteur Deken.
Het is een lage plant met vaasvaardige, zeer grote bloemen, bijna zo groot als een handpalm.
Een bijzondere primeur, vooralsnog zeldzaam omdat ze zich niet gemakkelijk laat vermeerderen.
Fenomenaal, een historische mijlpaal.

Een extra groeikrachtige met zeer grote open bloemen.

Rijk bloeiend en net zo heerlijk intensief van kleur als al die nieuwe 2017 introducties uit de Rodney Davey Marbled Group.

We zijn hier erg mee in onze nopjes.

Wat wil je nog meer en hoe is het toch mogelijk; zo'n warme kleur in de winterkoude tuin.

Ze zijn geweldig de uitblinkers in deze nieuwe klasse apart.

Aankijkende bloemen, donker abrikoos-rood en warm van kleur.

Zon en kalk natuurlijk.

Het witte zusje van 'Penny's Pink' en 'Anna's Red' en natuurlijk vooral 'Molly's White'.

De bloemen zijn komvormig en hebben een groene waas, net als Molly.

Compact en aankijkend.

Ik ben hier erg enthousiast over omdat in deze kruising ook bloed van de kleurrijke Helleborus orientalis zit; een doorbraak. Vandaar ook dit levendige roze van deze in 2013 geintroduceerde kruising ook wel bekend als Rodney Davey Marbled Group.

Het geaderde blad komt van een ander van de vele voorouders. In het voorjaar zijn die aderen diep roze, in de zomer zilver.

Spannend blad en bloedmooi.

Een van de nieuwe introducties uit de Rodney Davey Marbled Group voor 2017.

Gespotte grote bloem en extreem rijke bloei.

Stevige stengels roze en zilver geaderd jong blad.

Rodney heeft de afgelopen jaren niet stil gezeten. In 20023 mogen we deze bijzondere kleur toevoegen aan ons sortiment; een soort fluweel bordeaux.
Datzelfde kenmerkte gemarmerde blad dat we kennen van haar zusjes maakt het af.
'Vibey Velvet' bloeit vroeg, rijk en lang. Het blad is er jaarrond. Mocht het sleets worden in de winter dan knip je het gewoon tot de grond terug in afwachting van fris nieuw blad.

Dit was een paar jaar geleden de eerste vegetatief vermeerderde zwarte Helleborus.

En het is nog steeds een van de allerbeste.

Gezond, groeikrachtig en lang bloeiend met diep diep diep donkere bloemen.

Het blad is in het voorjaar bruin-groen.

Freaky bloem.

'Jana' heeft de natuurlijke kleur van Helleborus orientalis maar dan met een vleugje rood. De bloemen zijn indrukwekkend groot. De puntige binnenste bloemblaadjes maken er een sterretje van.

Dubbelbloemige Helleborus maken wel stuifmeel, maar geen nectar. De nectariën zijn bij gevulde Helleborusbloemen per ongeluk extra bloemblaadjes geworden.

Zwarte bloemen zijn eigenlijk altijd purper als de zon er doorheen schijnt.

Dit is een lage zeer donkere met vrij kleine bloemen. Nog donkerder dan op de foto.

Het gouden hart van Lucy contrasteert aangenaam met de bloemblaadjes.

Lucy is Super Donker.

Dit zusje van 'Black Petticoat' is de meest zwarte dubbele van allemaal.

Nog een vleugje donkerder dus, bijna matzwart.

Bloei van zwarte Helleborus is meestal iets later dan de rest.

Picotees hebben scherp gesneden aders in de bloem en langs de rand van de bloemblaadjes. De achterkant van de bloem is net zo donker als het randje. Ze worden vaak gezaaid. Dit is een van de eerste vegetatief vermeerderde picotees ooit.

De grote aankijkende schotelvromige wit-roze bloem staat op een stevige steel en is donkerder roze aan de achterkant.

Gele zijn al vrij zeldzaam als enkelbloemige, dubbel geel is zeer bijzonder.
Ze bloeit zeer vroeg in opvallend zacht crème geel. Ik geniet er op grote afstand van achter mijn bureau van.

Ook dit zijn vegetatief vermeerderde planten, dus allemaal volledig identiek aan de foto.

Spectaculaire kleurdoorbraak.
Een zonnetje in de winter.

Gele zijn al vrij zeldzaam als enkelbloemige, dubbel geel is zeer bijzonder.
Ze bloeit zeer vroeg in opvallend zacht crème geel. Ik geniet er op grote afstand van achter mijn bureau van.

Ook dit zijn vegetatief vermeerderde planten, dus allemaal volledig identiek aan de foto.

Spectaculaire kleurdoorbraak.
Een zonnetje in de winter.

De bloemen openen wit uit roze knoppen en worden dan langzaam leverkleurig.

Ze zijn prima winterhard en rijkbloeiend.
Zet ze liefst wel in de zon, eventueel in een pot.
Tijdens de bloei kunnen ze ook op een koele plek in huis staan.

Alle Helleborus x ericsmithii staan in grote volle potten en hebben heel veel bloeistengels. Bijna een bouquet.

Dit sterretje, of spinnetje (spider) zoals je dat bij Hemerocallis en Echinacea zou noemen heeft bloemen met smalle bloemblaadjes als een sterretje. Het donkergroene blad is ook smal en stervormig.

De bloemstengels buigen wat door en zorgen zo voor een elegante uitstraling.

Makkelijk en rijk bloeiend.

Een van de vroegste bloeiers, de bloemen verschijnen al in december waarmee deze nog vrij nieuwe kruising ook de naam kerstroos waar maakt.

Je mag ze als dat perse moet de eerste winter een poosje binnen laten bloeien. Zet ze daarna in de tuin op een warm zonnig en kalkrijk plekje.

Grote witte, naar roze en later groen verkleurende bloemen.

'American Revolution' is zo donkerbruin dat het op een afstand zwart lijkt.

Daglelies zijn over het algemeen zeer makkelijke planten. Leuk om te weten is dat de bloemen en de knoppen eetbaar zijn behalve die van de dubbelbloemige vormen.

Mooi kleurmonument.

Daglelies zijn volgens een bevriende sjieke Engelse tuindame not done. Althans dat vond haar moeder. Ze zouden ordinair zijn.

Ze zijn in ieder geval gemakkelijk en onverwoestbaar en als ze niet al te bont veel kleurig zijn vind ik ze wel kunnen.

Zeker in zo'n classy kleur.

Een introductie van Heemskerk in 2006. Op zoek naar de donkerste daglelie, zijn we dat niet allemaal?

Grote diep donkere bloemen.

Half bladhoudend.

Een imposante nieuwe purperklok.

Het grote ronde blad is opvallend roze in het voorjaar en verkleurt in de zomer naar purper.

De aangegeven hoogte is, zoals altijd de bloemhoogte, het blad komt tot 30 cm.

Showstopper.

We dachten al vaker dat we de aller aller donkerste hadden gevonden.
Maar toen we deze zagen waren we toch weer echt onder de indruk.
Gevonden door Dirk Scheys en geïntroduceerd in 2010.

Het blad heeft een antraciet matte glans.

Of hoe noem je dat? Je moet hem zien.

Even makkelijk als de rest.