Phlox mag van mij geen tweekleurige bloemen hebben. Het is het voetvolk van de tuin. Simpele onopvallende planten die alleen voor kleur zorgen op hun eigen niveau. Deze doet dat zeer laag en zeer vroeg.
(om verwarring te voorkomen: er zijn twee Phlox 'White Admiral'; een hoge en een lage)

Licht en luchtig, vulgair functioneel.

Veel Phloxen hebben last van drie dingen: tweekleurige bloemen in foute kleuren en meeldauw.

David heeft nergens last van.

De bloemen geuren en kunnen ook op de vaas.

Een sterke witte bordervuller.

Een leuke nieuwe freak onder de vlambloemen.

We maakten er voor de grap een kleine hoeveelheid planten van omdat het ook voor ons nog zo nieuw is.

Stelt tot nu toe niet teleur.

Je zou er bijna van gaan trouwen.

Vijftien centimeter sneeuwgarantie in mei biedt deze een eenvoudige, gemakkelijke vaste plant waar je grote vakken mee kunt vullen.

Ze staat niet graag al te donker of te droog in de zomer.

Maagdelijk wit.

Het donker purperen blad doorstaat milde winters ongeschonden. Mocht het bevriezen, dan krijg je prachtig nieuw blad in het voorjaar. Zoals meestal; hoe kouder, hoe donkerder. De combinatie met de heerlijke paarse bloemetjes is ook geslaagd. De bloemen zijn diep donker en bijzonder groot voor jakobsladder.

Een geweldige nog vrij nieuwe introductie.

'Stairway to heaven'.

Een makkelijke en betrouwbare plant die overal wil groeien.
De bloemen zijn groot en opvallend.
Bij hoge temperatuur kunnen ze wat lichter van kleur worden.
De beste rode wellicht, vooral als het niet zo warm is.

Ter ere van Paco en Cameron.

Duende voor je border.

Dit inheems schatje heeft me altijd vertederd. Een wonderlijk mooie voorjaarsverassing toch, als dit in je ruig grasland staat en zich daar dan uitzaait.

Het is bovendien een belangrijk geneeskruid.

Het blad wordt in Spanje gegeten en de bloemen kunnen versuikerd of in salade.

Echt voorjaar.

We willen altijd iets aparts toch? Dit oude Duitse ras van voor 1785 is niet alleen bijzonder van kleur, maar ook zeer smaakvol en productief. Oogst: begin juli.
Het is geen zelfbestuiver. Zorg dus voor een ander kersenras binnen een straal van 100 meter. Goede bestuivers zijn bijvoorbeeld:
'Early Rivers', 'Wijnkers', 'Dubbele Meikers', 'Hedelfinger', 'Regina', 'Rheinische Schattenmorelle', 'Stella', 'Schneiders Späte Knorpelkirsche', 'Sylvia', Donissens Gold' en Sweetheart?

Ook 'Stanley' is zelf bestuivend. Maar als je er plaats voor hebt plant dan een aantal verschillende rassen, zowel om de oogst te spreiden, de opbrengst te verhogen als omwille van de subtiele smaakverschillen.

De grote ovale, sterk berijpte vruchten rijpen omstreeks eind augustus tot half september.

Na de oogst of in het voorjaar licht snoeien in vaasvorm zodat de zon diep in de kroon kan doordringen.

Nectarines zijn in feite perzikken met een gladde schil. Beide zijn niet de makkelijkste fruitsoorten voor ons klimaat. Ze kunnen last hebben van late nachtvorsten en tijdens de bloei zijn nog weinig bestuivende insecten actief. Ook krulziekte kan voor problemen zorgen.
'Madame Blanchet' is een redelijk ziekte resistent zelfbestuivend ras. De grote gladde vruchten zijn donker rood-bruin en heerlijk zoet-sappig.

Dit is mogelijk een kruising met een kersen soort en groeit dan daardoor graag op een stam en niet struikvormig zoals de meeste sleedoorn. De vruchten zijn na verwerking goed eetbaar, maar ook leuk voor de vogels.

Sleedoorn is een typisch Limburgse struik, dit is de prachtige roze variant.

Het rozige zusje van de roos.

Een van de allerbeste zilverbladige longkruiden.
Diep blauwe bloemen aan korte stelen en fijn smal volledig zilver glanzend blad.

Een opvallend volle bossige plant die liever niet te diep wordt terug gesneden.

Meeldauw zagen we hier nog nooit in.
Een goede gezonde bodembedekker.

Lekker vol glimmend, super zilver.

Deze kreeg in 1999 op het Plantarium in Boskoop heel toepasselijk de zilveren medaille.

Een van de beste volledig zilverbladige vormen. Het glanst warempel in de zon.

De bloemen verkleuren van roze vrij snel naar blauw.

Glimmend van trots nog steeds.

Een zeer rijke bloeier in een aangenaam koraal rood met lang smal spits, rijk gevlekt, rechtopstaand blad.

Een vrij recente kruising met genen van Pulmonaria longifolia, de lang blad kampioen.

Geef ze een rijk plekje in de vochtige schaduw en je hebt er geen omkijken naar.

Sierlijk lang spits zilver grijs blad.

Bloemen die van roze naar zeeblauw verkleuren.

Een indrukwekkende nieuwe gooi naar de titel "beste onder de zilveren".

Als zilveren zwaarden.

Na bijna tien jaar komen we er eindelijk aan toe deze te vermeerderen en ik werd er bovendien pas onlangs op gewezen dat longkruid erg geliefd is bij sluipwespen die luizen uitroeien.

Het kan bijna niet mooier: Vroege bloei en het hele jaar zilver bodembedekkend blad.

Tijdens het groeiseizoen staan ze graag vochtig.

Lang smal spits en duidelijk gevlekt blad, rijk bloeiend met kobalt blauwe bloemen. Een zeer goede aanvulling op ons Pulmonaria sortiment.

Longkruid is een van de beste bodembedekkers die ik ken. Het blad blijft tot december mooi gezond.
Na de bloei kan er als ze te droog staan een beetje meeldauw in komen. Snijd ze dan tot de grond terug. Ze maken heel snel weer gezond nieuw blad.

Dikke vette bloemen zoals koningin Victoria ze mooi gevonden zou hebben.

Deze zou ook zeer meeldauw resistent zijn. Handig, maar na de bloei blad knippen, beetje mest en water zorgen ook altijd voor gezond vers blad dat tot de winter mooi blijft.

Een van de betere bloeiers dus. Nochtans absoluut niet vlekkeloos, dus ook bladschoon bij deze.

Longkruid verdraagt schaduw prima. Maar staat, net als de meeste planten, als er voldoende vocht is ook graag in de zon.

Dit is een van onze favorieten vanwege de grote bleek opaal-blauwe bloemen.

Het blad heeft grote zilveren plekken.

Porselein plant.

Een Duitse cultivar met dun gevlekt zachtgroen blad en dromerige zachtroze bloemen.

Lang de beste roze naar wij dachten maar inmiddels zwaar beconcurreerd door 'Pink Haze' en 'Pierre's Pure Pink'.

Kies zelf maar.

Voor de afwisseling eens aan iets wilder wildemanskruid dan de gebruikelijke ouderwetse zaairassen.

Deze planten zijn ook gezaaid dus de kleur kan variëren van dat bijzonder maan-blauw tot donker paars, heel soms wit.

Deze soort komt wild voor in Europa, Russland, China, VS en Canada. Het is de nationale bloem van Finland.

Deze is veel verfijnder dan de andere Pycnanthemum, met haar smal geveerd blad.

Kleine knoopachtige witte bloemen in clusters, de hele zomer

dit is geen muntsoort, maar ze heeft wel een munt-geur.

Het geslacht Pycnanthemum werd vroeger tot de Mentha gerekend.

Een amerikaanse bosrandplant met heerlijk zilveroplichtend topblad.

Een van de beste vlinderplanten die er zijn!

Bovendien heerlijk geurend.

Het blad kun je vers kauwen, of je kunt er thee van maken.

De eerste keer dat ik deze plant met paars gespikkelde witte bloemen en smal grijzig blad uit het zuiden van de VS zag stond er een bordje bij met: Origanum viride. De bijen uit een nabijgelegen korf vlogen er massaal op, zo'n bevlogen plant zag ik daarna nooit meer.
De groeiwijze lijkt inderdaad op die van marjolein. Het is ook een ex-munt: vroeger heette ze Mentha pilosum.
Die muntgeur blijft en wordt na drogen zelfs nog sterker.

De zoet sappige vruchten rijpen eind september en smelten quasi in je hand.
In 1820 gevonden door Bonnet uit Boulogne sur Mer en vernoemd naar
monsieur Hardy, directeur van de 'Jardin de Luxembourg' in Parijs.
Ze kan zich zelf bestuiven maar de opbrengst wordt aanzienlijk verhoogd wanneer een van de volgende rassen in de buurt staan: 'Bonne Louise d'Avranches', 'Charneux' 'Clapp's Favorite', 'Conference', 'Doyenné du Comice', 'Gieser Wildeman', 'Supertrevoux' of 'Triomph de Vienne'.