Naar verluidt gevonden door Piet Oudolf, als kruising tussen 'Amethyst' en 'Tänzerin'; beide niet de minste. Ik heb Piet dat zelf helaas nooit horen bevestigen.
Wel bewezen is uit onomstreden onafhankelijk onderzoek dus hoe dan ook correct:
Spectaculair grote bloemen en zeer rijk bloeiend.
De nieuwe Salvia pratensis lijken veel beter te herbloeien dan we gewend zijn. Knippen loont zich dus toch.
Deze heeft hele grote bloemen in een fantastische kleur aan donkere stelen.
Deze sterk opgaande vorm van de kruipende Salvia reptans is bij ons volledig winterhard.
Pat McNeal vond haar in het wild in de Davis Mountains, Texas, op 1200 meter. Ze groeit daar op droge doorlatende grond, maar is niet heel kritisch.
Ze heeft lange rechte stengels met smal, naaldvormig blad en bloeit relatief laat maar nog best lang in fantastisch cobalt-blauw.
Zet haar eens naast een Gaura.
Salvia ringens is een half verhoutende plant uit de Balkan waar ze tussen 500 en 1300 meter groeit. Op de berg Olympus komt ze voor tot 1900 meter.
Ze heeft gelobt bodembedekkend blad en tot 80 cm lange elegante bloeistengels die daar ver bovenuit steken met tot 4 cm grote bloemen.
Lastig te fotograferen en zeer bijzonder: Blad dat de bodem bedekt en en zeer lange luchtige stengels met grote bloemen.
Een super salie die naar de Goden reikt.
Ik dacht heel even dat we hier met de vaste Salvia macrosiphon te maken hadden. Maar dit is toch echt een witte scharlei. Dientengevolge ook even tweejarig maar wel best goed zelf uitzaaiend.
Soms staat ie drie jaar later opeens weer te pronken, want het is een super beauty.
Die dikke knoppen alleen al.
Deze bijzondere kruising geïntroduceerd in de VS in 2020 zou volgens sommigen volledig winterhard zijn. Dat zou wel een heel spectaculair zijn aangezien ze zeer uitbundig en lang bloeit.
Maar: Salvia splendens is een tropische soort en Salvia darcyi overleeft in onze ervaring winters hooguit nipt. Koude kas dus boven -10 voor de zekerheid. Ze is nog heel nieuw en dus in een testfase. Ik ga haar zeker uitplanten in onze Salvia border.
Mooi genoeg voor een hele zomer potplezier.
Het speervormige blad is in het voorjaar donker purper en komt als een pijl uit de grond. De diep blauwe bloemen zijn heel sprekend. Ze vormt rijk en lang bloeiende grote pollen. Knip eventueel af en toe wat uitgebloeide aren weg.
Een van onze allereerste Salvia soorten, mede grondlegger van mijn liefde voor het geslacht.
Ze is prima winterhard.
Een forse snelgroeiende en rijk bloeiende plant. Het blad is geurig, de bloemen zijn blauw met een witte vlek. Ze houdt zich lang staande maar kan aan het eind wat steun nodig hebben. Over de winterhardheid ontstaan soms discussies, maar ik kan er kort over zijn, bij ons in een normale winter probleemloos, soms raak je ze kwijt. In het wild staan ze op vochtige plekken. Ons land voldoet kennelijk prima. Misschien is er in de achterhoek en het noorden van het land wat winterdek van bladeren nodig.
Extra volle purperpaarse bloeistengels maken 'Purple Rain' een verbetering van de inheemse wilde vorm. Ze is infertiel, zet dus geen zaad. Dat betekent dat de plant langer en rijker en ook wat indrukwekkender bloeit. De wilde vorm is nogal overijverig met uitzaaien wat al dan niet storend gevonden kan worden.
Het regent hier dikke bloemen.
Echt een leuke en aparte soort weer eens. Bloemen, klein en dof wijnrood verschijnen in grote aantallen, een kleurige wolk veroorzakend boven het grondstanding rozet met groot bijna rond blad. De kleur is een uitdaging aan uw combineer talent. Er zijn hele spannende denkbaar zoals bijvoorbeeld met Sanguisorba. Prima winterhard. Uit Oost Europa.
Wij zijn net als iedereen al jaren erg enthousiast over deze vondst van onze lieve vriend Frank Fischer. We hebben veel te lang gewacht, maar hier is ze dan.
Bij introductie in 2008 was het een spectaculaire kleurdoorbraak. De wat losse, stakerige groei werd voor lief genomen.
Misschien moet er nog aan verbeterd worden, maar ze blijft heerlijk.
Half winterhard, dus best in pot.
Dit zusje van Salvia 'Dancing Dolls' heeft een meer opgaande vorm.
Wild komen deze soorten voor in Arizona en Texas maar ze zijn desondanks bij ons redelijk winterhard, bovendien droogtebestendig en lang en elegant bloeiend.
Knip ze in het voorjaar en eventueel in de zomer nog een keer terug om ze in vorm te houden.
Het wordt stilaan een dansfeestje.
Een nieuwe in het wild gevonden vorm met een fenomenale kleur.
De onderlip is crème en vloeit over in de abrikoos oranje bloem.
Vorstbestendig tot zeker -10, vermoedelijk meer. Voor lange bloei wel tussendoor knippen.
Hartverwarmend.
De bekende 'Schneehügel' moet volgens de Duitsers eigenlijk 'Adrian' heten en dat stimmt uiteraard. Maar het blijft even aangenaam zuiver wit.
Tot de grond terugknippen voor je op vakantie gaat, voor herbloei bij terugkomst.
Voor een toefje wit.
'Blauhügel' is de meest helderblauwe van het hele gezelschap. Erg geschikt voor langdurig blauw in de border
Lager en veel lichter van kleur dan Salvia nemorosa 'Caradonna'.
Makkelijke plant. Knip ze net als Salvia nemorosa na de eerste bloei diep terug voor herbloei.
Deze luchtige reus is kleinbloemig, violet blauw met een witte onderlip aan purperen stengels,
Botanisch dichter bij Salvia pratensis dan bij nemorosa wat zich uit in de natuurlijke onschuldige groeiwijze en weelderige bloei.
Anja heet Oudolf van achteren.
Donker violet uit donker purperen knoppen.
Een veelgevraagde cultivar, vooral vanwege de bekendheid en de duidelijk beschrijvende naam, maar het blijft een zeer oki doki plant, hoewel bijna, toch net niet de aller donkerste, zoals de naam doet vermoeden. 'Viola Klose' is bijvoorbeeld al iets donkerder.
Verwarring alom, want het geeft me wat Salvia's 'Serenade's.
Dit is die ultieme nog niet zo bekende veldsalie die Piet Oudolf mij vele jaren geleden toonde.
Donkere rechte stelen luchtig roze bloemen.
Goed herbloeiend als je haar knipt na de eerste bloei.
Voorbij verrukkelijk.
Lijkt op 'Ostfriesland' maar dan veel hoger met roze kelkblaadjes en elegante lange aren, zoals de naam al doet vermoeden.
Knippen voor herbloei.
Een van de beste winterharde Salvia.
Een zeer vitale plant, krachtige groeier dus, die 3 tot zelfs wel 7 meter hoog kan worden.
Maakt ook fantastisch grote schermen die ideaal zijn voor limonade en andere vlierbloessemrecepten.
De bessenoogst stelt met zo'n 25 ton per hectare ook niet teleur.
Deze moet iedereen planten, alleen al vanwege de afwijkende textuur.
Bovendien heel stevig, makkelijk en uitermate lieflijk met zeer geschikt blad.
Super pluimpjes spul voor je schilders palet.
Een weinig spectaculaire plant maar extra leuk als vergeten keukenkruid vanwege de nootachtige smaak van het fijne blad.
Ze blijft bloeien met kleine borstelige bolletjes indien tijdens de bloei terug gesneden.
Het decoratieve blad bevat veel vit. C en kan ook worden gebruikt als sjabloon om poedersuiker op bijvoorbeeld een cake te strooien.
Oude vertrouwde planten mogen we niet vergeten tussen de stortvloed aan nieuwe cultivars. Dat blijkt ook uit de reakties op onze borders waar de bijna zwevende donkerrode bolletjes van de grote Pimpernel hoog gewaardeerd worden. Dat het een goede textuurplant is konden we zelf al bedenken. De vorm van bloem en het blad zijn heel anders dan die van potentiële buurplanten.
Roze poezelige aartjes op 1 meter hoogte, wie wil ze op z'n palet?
Een zaailing van 'Tanna', de bloemen zijn wat langgerekter en de plant is hoger.
Romantisch en subtiel, bijzonder aantrekkelijk.
Een zeer lage Japanse selectie van de grote Pimpernel.
Leuke plant voor je purperen border, tussen het grijs, of waar nog maar samengebald rood bruikbaar is.
Fijn voor vooraan.
De meest stijve vorm en daardoor geschikt voor vormtuinieren in bollen of als haagjes. Donkergele knopjesbloemen, sierlijk grijs blad. Moet als jonge plant regelmatig worden gesnoeid anders
kunnen ze bij hevige regen uit elkaar vallen als ze net op hun mooist zijn.
Zeer sterk lekker grijs spul voor massale aanplant of accentjes.
Een van mijn favorieten en een van de meest grijze met een fijne strak rechtopgaande groeiwijze.
'Lambrook Silver' groeit compactt staat goed recht en valt niet uit elkaar.
Loopt na de winter mooi uit aan de basis, verdraagt diepe snoei en is dus zeer geschikt voor smalle heggetjes.
Een zeer goede vorm, vrijwel identiek aan 'Sulphurea' maar met grijzer blad en net niet helemaal bijna witte bloemen.
Slappe, bossige groeiwijze. Niet te laat knippen voor de winter zodat je een mooie bol hebt de hele winter.
De naam werd er aan gegeven door de bekende Engelse boomkweker Hillier.
Deze meest gangbare groenbladige Santolina heeft helder gele bloemen.
Een groen, sterk naar olijf geurend, bladhoudend bolletje.
Als je ze in het voorjaar snoeit heb je alleen die geurige groene bolletjes. Je kunt ze ook na de bloei in de zomer snoeien.
Vermoedelijk identiek aan 'Lambrook Silver', ik zie althans geen verschil en dat maakt dit een even geschikte compacte volle en bossige super zilveren cultivar.
Bladhoudend, dus ook in de winter wolkig grijs.
Prima stevig rechtopstaand en zachtaardig, dit doet je zonneborders veel goed.
Een super Santolina.
Als pomponnetjes gevulde, eetbare bloemetjes.
De naam zeepkruid zag ik in een heemtuinen dramatisch gedemonstreerd: met het gekneusde blad kun je inderdaad je handen wassen. Dat komt door door de rijkelijk aanwezige saponinen. Een bijzonder sterke plant met een enorme expansiedrift. Geef ze de ruimte anders loopt ze alles onder de voet.
Eenvoudig en supersterk, 'absolute beginner proof'.
Vast bonenkruid is zeker zo aromatisch als eenjarig bonenkruid en heel veel handiger voor incidenteel keuken gebruik. Als mediterrane tuinplant wordt ze tijdens de rijke bloei ook altijd bewonderd. Ze groeit min of meer plat over de grond maar niet zo plat als Satureja alternipilosa. Een makkelijke prima winterharde plant. Makkelijk snoeien ook omdat ze elk voorjaar in het hart opnieuw uitloopt.
Een pittig prachtig kruid.
Een bijzondere onbekende vorm van bonenkruid met een verfijnd zoutig citroen-aroma. Geweldig als keukenkruid bij wat zwaardere gerechten zoals peulvruchten. Leg er ook een voorraadje gedroogd van aan want gedroogd is de smaak bijna nog beter.
Zeer rijk en lang sierlijk bloeiend in witte wolken.
Heerlijk en sierlijk in een.
Ik heb Scabiosa lang onderschat. En misschien neig ik nu wel naar het andere uiterste en overdrijf een beetje als ik zeg dat geen plant zo makkelijk en zo lang bloeit en zo standvastig is.
Ik hoef geen reclame te maken, ze zijn erg geliefd.
Zet er wel iets heel anders naast, zoals een Veronica met haar spitse aartjes.
Flamboyante hoeden op stevige stelen.
Uit de koude Kaukasus deze ideale snijbloem en statige cottage plant.
De bloemen zijn tot 7 cm in doorsnede en blijven maar komen.
Makkelijk.
Een fijne eenvoudige plant met z'n speldenkussentjes bloemen en zeer lange bloei.
Voor niemand te hoog gegrepen. of te moeilijk.
Na de winter een beetje bijknippen is alle verzorging die ze vraagt. Voor je het weet bloeit ze alweer.
Geschikt voor beginners. Vergeten door gevorderden.
Schizachyrium zijn strak rechtopstaande goed winterharde grassen met vaak prachtige herfstkleuren.
Deze vondst van Cassian Schmidt is met haar rode stengels en behaarde grijs-blauwe blad de meest opmerkelijke van het geslacht.
Toen ik haar jaren geleden voor het eerst zag was ik meteen dolenthousiast.
De grote grap van 'Ha Ha Tonka' is dat het blad zo fijn behaard is.
Stoer en lollig tegelijk.
Schoffellen is niet alleen onkruidbestrijding. Door de grondbewerking komen voedingsstoffen vrij en het losse laagje voorkomt verdamping uit de ondergrond. "Schoffelen is mesten en water geven."
De schoffel is 4-zijdig geslepen, werkt dus in alle richtingen..
breedte van het hoofd: 10 cm
lengte van het hoofd: 6 cm
steel: 155 cm met dwarshilt (duwgreep)
totale lengte: 174 cm
gewicht: 1.25 kg
materiaal van steel: essenhout
Zo leuk die naam, alleen daarom al moest ik deze hebben.
Maar bovendien zeer geschikt in een droge border met een wat mediterrane uitstraling uit Siberië.
Donker olijfgroen blad en citroen- of kruisbes-, zo men wil, gele bloemen aan rode stelen.
Sterk en makkelijk.
Nooit gedacht dat we deze misschien wel allergewoonste plant ter wereld ooit nog zouden gaan vermeerderen.
Maar misschien is ze toch wat ondergewaardeerd. Rotsvast, zeer bijvriendelijk en vooral heel gemakkelijk
Mocht je daar aan denken, knip ze dan in mei nog een keer terug voor nog meer bloemen.
Eigenlijk ben ik niet zo'n fan van vetplanten. Het is misschien een 'acquired taste' waardoor ik ze stilaan ben gaan waarderen. Verwacht echter nog steeds niets anders dan de allerbeste in ons sortiment.
Ze zijn natuurlijk ook onverwoestbaar makkelijk.
Dit is een kleurkampioen met donker blad en, leuke, bijna oranje bloemen.
Had ik al gezegd dat je Sedum nog voller en steviger maakt als je ze in het voorjaar nog een keer terug knipt?
Afkomstig van Bob Brown, die hem eerst 'White Mountain' wilde noemen, maar er bij nader inzien toch liever een verwarrende naam aan gaf.
Enorme bloemhoofden grijs-groen blad.
Een zeldzame inheemse plant die vooral voorkomt op droge zandgronden in combinatie met Thymus pulegioides. Ze is geliefd bij bijen en hommels en waardplant voor de apollovlinder (die alleen in de bergen voorkomt) en de in Nederland zeer zeldzame wolfsmelkuil.
De Nederlandse naam is afgeleid van het Franse 'triquemadame'.
Een oersterke, makkelijke plant die veel wordt gebruikt op groendaken. (ook op onze bijenstal) Eetbaar, bijvoorbeeld in salades.
Sedum vond ik vroeger maar stom.
Tot Ewald kwam met zijn 'Matrona', toen ben ik er beter naar gaan kijken.
'Hab Grey' is sindsdien een van mijn favorieten.
Heerlijk grijs blad en citroengele bloemen.
Geen gedoe; de soort komt uit Siberie.
Nog een schermbloem dan maar. Dit keer met dikvlezig blauwgrijs blad dat wat heeft van het blad van Ruta graveolens. Het is een goede snijbloem.
Geniet het eerste jaar van het wintergroen rozet want de plant sterft na de bloei.
Zaait zich natuurlijk wel weer uit.
Een heerlijke thee die je dagelijks kunt drinken en die dan toch nog steeds goed voor je is. Die 'thee' zou zelfs griep genezen.
In onze tuin wordt ze vaak aangezien voor een Salvia.
Uit de bergen van Turkije dus uitstekend winterhard hier bleek ook tijdens de strengste winters.
Zeer lang aantrekkelijk met groen-gele bloemen en heerlijk grijs viltig blad.
De hele zomer bloeiend in crème-geel met een donker geel hart. Grote pollen rechtopstaande plat blad in waaiers als bij de verwante irisachtigen. Het is een pastelgeel dat borders een onopvallende warmte injectie geeft. Dat noemen wij ook mediterrane uitstraling. En het biedt ook voor combinaties in die sfeer veel perspectief.
Maar, oorspronkelijk uit Argentinië.
Een geweldige snijbloem en als zodanig ook professioneel geteeld. Maar natuurlijk ook zeer geschikt voor je border.
Nu eens niet dat harde geel waar de meeste guldenroedes last van hebben.
Voor grote wattige groepen en royale boeketten.
'Newleaze Coral' heeft net als 'Childerley' een vrij lastig definieerbare kleur. Maar het mag hier gerust rood heten. Ook deze mini Lavatera heeft over een zeer lange periode massa's kleine bloemetjes die 's nachts sluiten.
Ze hebben beslist doorlatende grond nodig om lang te leven. Ze kunnen zelfs in een milde winter hun blad houden. In het voorjaar diep terugknippen.
Lieflijk subtiel en toch een stoere prairieplant.
Deze orchidee is geschikt voor verwildering in grasland. Ze zaait zich uit maar kan ook gedeeld worden
Bloeit laat en lang. De bloemen zitten in een spiraal om de stengels en geuren naar vanille met een ondertoon van anijs.
Ze gaat in de zomer in rust.
Komt wild voor in heel Europa en in het ZO van de VS. Zowel in vochtige bossen als schraal grasland. In Nederland is ze sterk afgenomen en nu zeer zeldzaam.