'Berggarten' is een lage, breed uitgroeiende cultivar met dik grijs-viltig reuzenblad. In goede tijden, als het in het voorjaar lekker doorgroeit, is het zo groot als spinazieblad. Snelgroeiend en zeer sterk. Het is een van de cultivars van Salvia officinalis die ook goed grondscheuten maken waardoor ze snoei goed verdraagt. Bloemen maakt 'Berggarten' slechts sporadisch.
Even de door de olijfolie en in de oven krokant laten worden voor over de sla.
Een goede productieve keuken salie.
Dik vlezig grijs blad dat wat groter en dikker is dan bij de meeste salie, maar niet zo groot als bij 'Berggarten' en 'Foglia Large'.
Zeer goed van smaak hoewel wat mild voor mijn doen.
Lekker ook om te roosteren tot krokante salie blaadjes voor over de salade of als 'croutons' voor op je soep.
Een van de beste voor beroepskeukensaliekwekers.
Een bontbladige klassieker met romig geelgroen gevlekt blad. Ze wordt gemakkelijk mooi gevonden als randbeplanting langs een zonnig pad.
Ook prima geschikt voor keuken gebruik. Misschien iets zachter van smaak dan de gemiddelde gewone salie.
Meer een bladplant dan een bloeier.
Een dwergsalie met smal zeer zilver blad. Fantastisch fijne bossige en compacte plant.
De smaak is ook geweldig, zeer sterk en geconcentreerd.
Bovendien best makkelijk bloeiend.
Mijn liefste salietje.
Deze zeer grijze en rijk en lang bloeiende onderscheidt zich duidelijk van de soort vanwege het grijze zacht behaarde blad, de zacht violetblauwe bloei en de onregelmatige struikvorm die toch goed vol blijft.
Maar ook sterk geurend en prima voor de keuken.
Zo makkelijk en lang bloeiend en toch zo sterk.
Je gaat die bloemen gebruiken als amusant digestief.
Echte salie is voor veel mensen de houvast in dit grote en zeer diverse geslacht van ruim 900 soorten. Alleen al van deze ene soort kennen we zo'n 48 verschillende vormen. Eindelijk kunnen weer een bijzondere nieuwe variant aan deze soort toevoegen.
Snowflake heeft grijs geribbeld blad waardoor het lijkt alsof er een dun laagje sneeuw op ligt. Het gaat vooral om het blad, bloemen maakt ze maar weinig.
Ze is heerlijk aromatisch.
Het was ons al opgevallen, er zijn verschillende vormen van 'Purpurascens' in omloop. Dan krijgen de sterk op elkaar lijkende cultivars de gezamenlijke aanduiding 'Group'. Afwijkende vormen kunnen dan weer worden benoemd zoals: 'Robin Hill'. In ieder geval het zijn allemaal heel bruikbare planten met waardevol diep mat purper blad. Purperascens is vooral een bladplant, ze bloeit zelden en nooit echt rijk.
Prima voor keuken gebruik ook.
Vroeger was dat makkelijk je had een witte vorm en dan de twee blauwe: 'Cambridge Blue' en 'Oxford Blue' in de shirt kleuren van de roeiteams van die universiteiten. Deze is dan team Oxford.
Er wordt nog voortdurend gesleuteld aan deze makkelijk zaaibare soort die het eerste jaar al bloeit.
Ze overleeft niet in de volle grond, wel in een koude kas waar het af en toe -10 wordt.
Ze sterft bovengronds af in de winter en mag dan dus ook donker staan.
Een heerlijke potplant.
De grootste bloemen die je van Salvia mag verwachten en dan in het diepst donkerste blauw.
Ze verdragen tot 6 graden vorst en sterven in de winter af. Je kunt ze dus gemakkelijk in de kelder of garage donker overwinteren.
Voor een prachtige pot in je patio.
Naar verluidt gevonden door Piet Oudolf, als kruising tussen 'Amethyst' en 'Tänzerin'; beide niet de minste. Ik heb Piet dat zelf helaas nooit horen bevestigen.
Wel bewezen is uit onomstreden onafhankelijk onderzoek dus hoe dan ook correct:
Spectaculair grote bloemen en zeer rijk bloeiend.
De nieuwe Salvia pratensis lijken veel beter te herbloeien dan we gewend zijn. Knippen loont zich dus toch.
Deze heeft hele grote bloemen in een fantastische kleur aan donkere stelen.
Diep donker paarsblauw en explosief bloeiend in juni. Kan daarna nog tot november wat af en aan nabloeien.
Knippen stimuleert de herbloei wat minder bij deze. Maar baat het niet dan schaadt het ook niet.
Omdat inheemse soorten zo waardevol zijn voor insecten voegen we er steeds meer toe aan ons sortiment. In dit geval is dat niet echt nodig omdat er genoeg cultuurvarianten en kruisingen zijn waar insecten evenveel baat bij hebben.
Dus omwille van pure eenvoud deze ecghte wilde vorm van veldsalie.
en je wil natuurlijk dat ze zich in je bloemenweide verder zaaien. Onze grond is daar helaas wat te rijk voor.
Deze wordt in Zuid Afrika gebruikt bij rook ceremoniën.
Noord Amerikaanse indianen hebben een Salvia met dezelfde functie; Salvia apiana,
Salvia repens is winterhard tot ± -10oC en zaait zich daarnaast meestal rijk uit.
Het blad is licht gekarteld, de bloemen zijn bijna wit. Ze geurt harsig.
Niet kruipend.
Deze sterk opgaande vorm van de kruipende Salvia reptans is bij ons volledig winterhard.
Pat McNeal vond haar in het wild in de Davis Mountains, Texas, op 1200 meter. Ze groeit daar op droge doorlatende grond, maar is niet heel kritisch.
Ze heeft lange rechte stengels met smal, naaldvormig blad en bloeit relatief laat maar nog best lang in fantastisch cobalt-blauw.
Zet haar eens naast een Gaura.
Salvia ringens is een half verhoutende plant uit de Balkan waar ze tussen 500 en 1300 meter groeit. Op de berg Olympus komt ze voor tot 1900 meter.
Ze heeft gelobt bodembedekkend blad en tot 80 cm lange elegante bloeistengels die daar ver bovenuit steken met tot 4 cm grote bloemen.
Lastig te fotograferen en zeer bijzonder: Blad dat de bodem bedekt en en zeer lange luchtige stengels met grote bloemen.
Een super salie die naar de Goden reikt.
Deze bijzondere kruising geïntroduceerd in de VS in 2020 zou volgens sommigen volledig winterhard zijn. Dat zou wel een heel spectaculair zijn aangezien ze zeer uitbundig en lang bloeit.
Maar: Salvia splendens is een tropische soort en Salvia darcyi overleeft in onze ervaring winters hooguit nipt. Koude kas dus boven -10 voor de zekerheid. Ze is nog heel nieuw en dus in een testfase. Ik ga haar zeker uitplanten in onze Salvia border.
Mooi genoeg voor een hele zomer potplezier.
Een forse snelgroeiende en rijk bloeiende plant. Het blad is geurig, de bloemen zijn blauw met een witte vlek. Ze houdt zich lang staande maar kan aan het eind wat steun nodig hebben. Over de winterhardheid ontstaan soms discussies, maar ik kan er kort over zijn, bij ons in een normale winter probleemloos, soms raak je ze kwijt. In het wild staan ze op vochtige plekken. Ons land voldoet kennelijk prima. Misschien is er in de achterhoek en het noorden van het land wat winterdek van bladeren nodig.
Echt een leuke en aparte soort weer eens. Bloemen, klein en dof wijnrood verschijnen in grote aantallen, een kleurige wolk veroorzakend boven het grondstanding rozet met groot bijna rond blad. De kleur is een uitdaging aan uw combineer talent. Er zijn hele spannende denkbaar zoals bijvoorbeeld met Sanguisorba. Prima winterhard. Uit Oost Europa.
Wij zijn net als iedereen al jaren erg enthousiast over deze vondst van onze lieve vriend Frank Fischer. We hebben veel te lang gewacht, maar hier is ze dan.
Bij introductie in 2008 was het een spectaculaire kleurdoorbraak. De wat losse, stakerige groei werd voor lief genomen.
Misschien moet er nog aan verbeterd worden, maar ze blijft heerlijk.
Half winterhard, dus best in pot.
Salvia x jamensis is de kruising van S. microphylla x S. greggii. Ze komen uit het zuiden van de VS en Mexico en zijn op het randje qua winterhardheid.
In onze Salvia border overleeft ze al jaren in de volle grond.
Ze is ook uitstekend geschikt voor potten omdat ze de hele zomer kan bloeien.
Koninklijk paars.
De bekende 'Schneehügel' moet volgens de Duitsers eigenlijk 'Adrian' heten en dat stimmt uiteraard. Maar het blijft even aangenaam zuiver wit.
Tot de grond terugknippen voor je op vakantie gaat, voor herbloei bij terugkomst.
Voor een toefje wit.
Donker violet uit donker purperen knoppen.
Een veelgevraagde cultivar, vooral vanwege de bekendheid en de duidelijk beschrijvende naam, maar het blijft een zeer oki doki plant, hoewel bijna, toch net niet de aller donkerste, zoals de naam doet vermoeden. 'Viola Klose' is bijvoorbeeld al iets donkerder.
Verwarring alom, want het geeft me wat Salvia's 'Serenade's.
Dit is die ultieme nog niet zo bekende veldsalie die Piet Oudolf mij vele jaren geleden toonde.
Donkere rechte stelen luchtig roze bloemen.
Goed herbloeiend als je haar knipt na de eerste bloei.
Voorbij verrukkelijk.
Vlier groeit als een onkruid maar mij werd ook al regelmatig verteld dat ze bliksem en andere boze krachten afweren. Bovendien is het tegenwoordig een superfood.
Als je toch al een eetbaar bossage wilde planten dan is deze Oostenrijkse selectie onmisbaar.
Wat ongelijk rijpend, maar zeer productief met grote bessen. Ook bijzonder sterk pigmenterend mocht je wol willen verven.
Grote zwarte zoete vruchten volgend op witte wolken.
Een van de beste productierassen, voor de bessen maar ook voor de bloemen. Gelijkmatig rijpende grote trossen met dikke bessen in september. Tot 25 kg per struik.
Gebruik de bessen met mate. Het sap is helder, zoet, aromatisch en mild van smaak.
Voor je limonade, beignets en sap.
Een van de beste selecties die in 'East Malling' werden ontwikkeld voor massale aanplant. Maar helaas nog steeds maar weinig aangeboden. Makkelijk zoals het bekende onkruid; vlier. En nog leuker; de bessen zijn zeer geschikt om wijn van te maken.
Maar dan met prachtig glanzend donker purper blad, de hele zomer.
Ook van East Malling afkomstig maar later geïntroduceerd dan 'Black Beauty'; want hoe later op de avond; hoe schoner het volk.
Nog glanzender blad en bovendien heel fijn ingesneden.
Je mag er lekker veel in snoeien, maar moet toch zeker rekenen op 1,5 bij 2 meter.
Voor grote besopbrengst kies je beter een van de vruchtrassen.
Meer mooi dan nuttig.
Deze moet iedereen planten, alleen al vanwege de afwijkende textuur.
Bovendien heel stevig, makkelijk en uitermate lieflijk met zeer geschikt blad.
Super pluimpjes spul voor je schilders palet.
Een weinig spectaculaire plant maar extra leuk als vergeten keukenkruid vanwege de nootachtige smaak van het fijne blad.
Ze blijft bloeien met kleine borstelige bolletjes indien tijdens de bloei terug gesneden.
Het decoratieve blad bevat veel vit. C en kan ook worden gebruikt als sjabloon om poedersuiker op bijvoorbeeld een cake te strooien.
Roze poezelige aartjes op 1 meter hoogte, wie wil ze op z'n palet?
Een zaailing van 'Tanna', de bloemen zijn wat langgerekter en de plant is hoger.
Romantisch en subtiel, bijzonder aantrekkelijk.
De meest stijve vorm en daardoor geschikt voor vormtuinieren in bollen of als haagjes. Donkergele knopjesbloemen, sierlijk grijs blad. Moet als jonge plant regelmatig worden gesnoeid anders
kunnen ze bij hevige regen uit elkaar vallen als ze net op hun mooist zijn.
Zeer sterk lekker grijs spul voor massale aanplant of accentjes.
Een van mijn favorieten en een van de meest grijze met een fijne strak rechtopgaande groeiwijze.
'Lambrook Silver' groeit compactt staat goed recht en valt niet uit elkaar.
Loopt na de winter mooi uit aan de basis, verdraagt diepe snoei en is dus zeer geschikt voor smalle heggetjes.
Een zeer goede vorm, vrijwel identiek aan 'Sulphurea' maar met grijzer blad en net niet helemaal bijna witte bloemen.
Slappe, bossige groeiwijze. Niet te laat knippen voor de winter zodat je een mooie bol hebt de hele winter.
De naam werd er aan gegeven door de bekende Engelse boomkweker Hillier.
Deze meest gangbare groenbladige Santolina heeft helder gele bloemen.
Een groen, sterk naar olijf geurend, bladhoudend bolletje.
Als je ze in het voorjaar snoeit heb je alleen die geurige groene bolletjes. Je kunt ze ook na de bloei in de zomer snoeien.
Vermoedelijk identiek aan 'Lambrook Silver', ik zie althans geen verschil en dat maakt dit een even geschikte compacte volle en bossige super zilveren cultivar.
Bladhoudend, dus ook in de winter wolkig grijs.
Prima stevig rechtopstaand en zachtaardig, dit doet je zonneborders veel goed.
Een super Santolina.
Vast bonenkruid is zeker zo aromatisch als eenjarig bonenkruid en heel veel handiger voor incidenteel keuken gebruik. Als mediterrane tuinplant wordt ze tijdens de rijke bloei ook altijd bewonderd. Ze groeit min of meer plat over de grond maar niet zo plat als Satureja alternipilosa. Een makkelijke prima winterharde plant. Makkelijk snoeien ook omdat ze elk voorjaar in het hart opnieuw uitloopt.
Een pittig prachtig kruid.
Een zeer aromatische, plat groeiende vorm met liggende stengels en zacht blad, rijk zuiver wit bloeiend in het najaar.
Dit is niet alleen de beste vorm voor culinair gebruik maar vooral ook een fantastisch bloeiende randplant om over een muurtje te draperen.
Wild in N-O Turkije en N-W Iran, dus prima winterhard.
Spicigera betekent: Met bloemstengels.
Wat mij betreft vooral een plant die gewoon erg goed is in wat veel mensen van planten verwachten; het produceren van opvallende bloemen over een lange periode.
Gewoon een leuk ding dat niet zonder begeleidende planten kan maar het geheel wel op zekere momenten behoorlijk omhoog trekt.
De bloem past amper op de foto.
Scabiosa is een van de favoriete planten van vlinders. We hebben ze meestal in verschillende kleuren. Deze is recent toegevoegd.
De 'Perfecta selecties' hebben grote bloemen en bloeien over een lange periode.
Houdt het midden tussen blauw en paars, dus heet het violet.
Een fijne eenvoudige plant met z'n speldenkussentjes bloemen en zeer lange bloei.
Voor niemand te hoog gegrepen. of te moeilijk.
Na de winter een beetje bijknippen is alle verzorging die ze vraagt. Voor je het weet bloeit ze alweer.
Geschikt voor beginners. Vergeten door gevorderden.
Net als 'Butterfly Blue' een makkelijke leuke plant met speldenkussentjes bloemen die zeer geliefd is bij bijen en vlinders.
Zonder haperen bloeiend tot de herfst.
De bloemen zijn zo'n 3,5 cm breed.
Speldenkussentje heten ze in het Engels.
Dit is de compacte, rijk bloeiende vorm van kleine plathoofd die normaal zo'n 80 cm wordt en daarmee nog niet half zo hoog is als de grote plathoofd; Cephalaria gigantea. Hans Kramer vermoedt dat dit eigenlijk Scabiosa ochroleuca var. webbiana moet heten. In het extreem natte jaar 2024 zagen we haar ook wel de 80 cm aantippen.
Het is een eindeloos bloeiend heerlijk, zelf uitzaaiend schatje voor je tuin waar vlinders, bijen en andere nuttige beestjes samen met jou enorm blij van worden.
Schizachyrium zijn strak rechtopstaande goed winterharde grassen met vaak prachtige herfstkleuren.
Deze vondst van Cassian Schmidt is met haar rode stengels en behaarde grijs-blauwe blad de meest opmerkelijke van het geslacht.
Toen ik haar jaren geleden voor het eerst zag was ik meteen dolenthousiast.
De grote grap van 'Ha Ha Tonka' is dat het blad zo fijn behaard is.
Stoer en lollig tegelijk.
Oorspronkelijk een plant van de hooilanden, maar die zijn er niet meer waardoor de soort nog wel vrij algemeen is, maar minder vaak voorkomt. In Limburg vrij zeldzaam.
We streven naar meer insectenvriendelijke inheemse planten. Deze laten we verwilderen in onze graslanden. Maar ze kan natuurlijk ook in je border.
Haar nectar is van levensbelang voor de dagvlinder Zilveren maan (Boloria selene).
De hele zomer bloeiend in crème-geel met een donker geel hart. Grote pollen rechtopstaande plat blad in waaiers als bij de verwante irisachtigen. Het is een pastelgeel dat borders een onopvallende warmte injectie geeft. Dat noemen wij ook mediterrane uitstraling. En het biedt ook voor combinaties in die sfeer veel perspectief.
Maar, oorspronkelijk uit Argentinië.
Clusters wollige bloeistengels, zwaar grijsviltig behaard en reuzen blad maken hier een beste bodembedekker van.
Dit is de meest grootbladige vorm van de ezelsoren, indrukwekkend en zeer bruikbaar in een groot massief van grijs.
Heerlijk blad voor je tuin en je zachte bovenlip.
Witgrijs wollig behaard blad met daarboven clusters wollige bloei stengels zonder zichtbare bloemen. De bloemen worden, net als bij een schapendoes de ogen, door het haar verbloemd.
Hele plant zwaar grijs viltig behaard.
Ik vind ze prachtig, zacht en effectvol.
Dit is hem dan; die mythische plant. 100 keer zoeter dan suiker.
Wel leuk, af en toe zo'n blaadje kouwen terwijl je door de tuin struint.
Coca en Pepsi Cola worden hier nu ook mee gezoet. Van de suiker maken ze voortaan de flessen.
Door de groene smoothie spreekt voor zich.
Cheffies zoals Claude en Hermine kunnen er mee toveren.
Vorstvrij overwinteren. (een beetje vorst verdragen ze). Liever niet laten bloeien.
De gigantische.
Een bijzonder goede solitair die met name in het najaar zeer indrukwekkend is, tenminste, als je er plaats voor hebt.
Je kunt hier heel creatief leuke gekke dingen mee doen.
Een wolk van een reus.
In het Duits: Beinwell naar een van de vele medicinale toepassingen. Het blad wordt ook gegeten en als meststof gebruikt. (Pas op: Het eten van grote hoeveelheden kan leverschade veroorzaken.)
Leg het blad in de voor bij aardappelen.
Verder is het een fijne onkruid onderdrukkende plant voor de hommels en bijen. Sommige insecten maken een gaatje in de bloem omdat hun tong te kort is om via de buisbloem bij de nactar te komen.
Als je ze maait lopen ze weer uit en gaan opnieuw bloeien.
Een soort Buxus maar dan aangenaam geurend en bloeiend en gezond.
Je mag ze naar hartelust in model snoeien, maar ik zou dat na de bloei doen. Ze vormen uitlopers waardoor ze snel dichte polletjes vormen. Zelfs droge schaduw verdragen ze nog prima.
Hun donkergroene glanzende blad houden ze ook in de winter. Je kunt er de heggetjes om je lavendelvakken mee maken als dat perse moet.
Mijn liefde voor Teucrium flavum ontstond bij onze eerste ontmoeting in een rotsige berm in de Ardèche. Deze vorm met haar bolle glimmend groene blad komt onze relatie alleen maar ten goede.
Ze is bladhoudend, ook bij ons en vormt tamelijk strakke bolronde pollen. Het blad heeft een subtiele kamfer eucalyptus geur.
Een glimmend schone, opgeruimde plant.
Wat mij betreft de absolute winnaar in de categorie geslaagde combinatie van blad- en bloemkleur, dit diep donker paarsblauw met verfijnd zilver blad. Het is een winterbloeier, net als rozemarijn, maar omdat het bij ons in de winter te koud is bloeit ze vanaf het vroege voorjaar tot diep in de zomer. Je snoeit haar dus niet in het voorjaar. Ze is een verbetering van de verbluffend mooie 'Azureum' met nog grotere bloemen.
Enig minpuntje: Ze mocht wat mij betreft anders heten. Ik denk aan 'Indigo'.
"Die belletjes, wat is dat?" Vraagt iedereen dan.
Heerlijke wolken elfachtige bloemen zijn het.
Het blad van deze vrij recente cultivar blijft nog langer mooi dan dat van tweelingzusje 'Elin' dat we al zo fantastisch vonden.
Heerlijk langlevend en groot spul.
Met trots kondigen wij aan uit Zweden: de gigantische. mijn favoriete soorten uit het geslacht bundelen hun krachten in deze plant; een kruising van T. flavum subsp. glaucum en T. rochebrunianum. 'Elin' wordt makkelijk meer dan 2,5 m hoog (niet meteen het eerste jaar) De bloemen zijn groot en heel zacht mauve. Het grijsgroen blad ontvouwt zich in het voorjaar antraciet-blauw. Dit alles opgehangen aan een forse bloem-paal zonder weerga.
Raak alsjeblieft nooit gewend aan dit soort revolutionaire nieuwe planten.
Heerlijk lichtgevend geel uitlopend blad in het vroege voorjaar. Het ziet er kwetsbaar uit maar loopt bij weer en wind krachtig uit. De plant stoelt snel uit en kan op den duur gedeeld worden en natuurlijk wilt u her en der deze lekker gele voorjaars toef. De bloemen komen in wolkachtige pluimen als het haar van de componist waar altijd bij wilde haren aan gerefereerd wordt. Een favoriet van Roger.
Deze kruiper heeft een minuscuul vleugje citroengeur. Hij werd geselecteerd uit Thymus serpyllum zaailingen, mogelijk met wat vreemd bloed.
Iets hoger en groeikrachtiger dan andere kruiptijm daardoor ook beter in staat onkruid te onderdrukken.
Geweldig rijke bloeier.
Een door onze lieve vriendin Margaret Easter, aka 'Mrs. Thyme' en Engelse NCCPG collectie houdster voor Thymus, als zaailing in haar tuin gevonden en door haar geïntroduceerde kruiptijm.
Zacht roze bloemetjes met een karmijnrood honingmerk.
Fijntjes, matvormend.
Door Margaret aanbevolen tussen stenen langs een pad.
Geen citroentijm, maar wel een zeker zo sterk naar citroen geurende bonte siertijm. Dus ook prima voor keukengebruik.
Fris geel-groen glanzend blad dat in de winter zelfs een beetje rood kleurt.
Geelbont, zodat je ogen je neus kunnen waarschuwen; citroen recht vooruit!
Best heel lekker ondanks de roddel over de tuinman en overspel als opmaat naar haar vondst.
Kruipende tijm met een zeer aangename geur en lang naaldvormig helder groen blad aan lange liggende takjes.
Fijn dingetje, vooral vanwege de geur. Niet voor de hand liggend als keukentijm, maar is wat dat betreft experimenteel uitdagend.
Voor de geur en voor de bloemen.
Een nieuw zaairas dat rood tamelijk dicht benaderd.
Fijn plat en rijk bloeiend in fijne tuiltjes.
Zet hem droog en zonnig.
Eindelijk weer eens een niet bonte maar aangenaam frisgroene citroentijm.
De beste citroentijm voor de keuken. Zuiver en fris van geur en smaak. De geur en de vorm van de plant zijn identiek aan 'Silver Queen'. Ze groeit als een bolrond struikje.
Deze kwam heel lang geleden naamloos tot ons. We hebben de naam samen met onze tijmvriendin en Engels collectiehoudster Margaret Easter bedacht.
Een platte, kruipende vorm van citroentijm die bijzonder rijk bloeit en geurende vaste tapijtjes maakt.
Nog nieuw voor ons, mogelijk identiek aan een soort met een andere naam die we wel goed kennen, want zo gaat dat vaak.
En het wat knullige plantjeslatijn bij ontvangst doet vermoeden dat er mogelijk enige verbastering heeft plaatsgevonden.
Rond zilverbont blad en een sterke citroengeur verder identiek aan de groene 'Lemon Supreme'. Door geur en bladvorm te onderscheiden van Thymus vulgaris 'Silver Posie' (die gelukkig steeds minder als Thymus citriodorus 'Silver Queen' wordt aangeboden).
Een bontje voor keuken en je zonnige border.
Heel verrassend, die sterke karwijgeur van deze. De plant groeit plat en bouwt zich een beetje op als een heuveltje.
De naam herba-baronne komt van the baron of the beef, vrij vertaald 'het lendestuk van het rund' verwijzend naar de traditionele toepassing van dit kruid. 'Caraway' is een toevoeging die niet echt nodig is, dit is de originele vorm en de geur is overduidelijk.
Makkelijk, pittig, heerlijk en ook geschikt voor vegetariërs.
Deze het sterkst van allemaal naar citroen geurende tijm is officieel geen citroentijm. De geur is precies die van citroenverbena of verveine (Aloysia triphylla).
En die ruikt meer naar citroen dan citroen zelf naar citroen geurt.
Sterk en makkelijk, zeer vol en bossig groeiend.
Vooral die Goddelijke geur is onovertroffen.
Ook deze ruikt naar citroen. De speciale groeiwijze maakt de plant bovendien heel geschikt als bodembedekker of om over een muur te laten hangen. Thymus longicaulis groeit heel snel en maakt zeer lange stengels (tot 1 m).
Thymus longicaulis verdraagt wat schaduw.
Deze wilde tijm uit Zuid Spanje bloeit zeer rijk met 1,5 cm lange bloemen in dichte clusters. Ze vormt een bolrond struikje.
Het is een winterharde maar ook kwetsbare soort die nattigheid slecht verdraagt. Waardoor we haar al eens verloren.
Er wordt in Spanje likeur, etherische olie en thee van gemaakt.
Een van de meest spectaculaire tijmsoorten die we kennen.
Wol-tijm heeft harig blad dat de plant een grijs-viltig uiterlijk geeft.
In de winter is het donkerder; een soort grijs-antraciet.
Het is een harde groeier. Over een muurtje kan ze heerlijk gaan overhangen. We hebben een pol in onze grijze border die wel 50 cm overhangt.
Op de juiste plek; droog en zonnig, een van de meest standvastige kruiptijmen.
Knuffeltijm.
Groot opvallend crème gevlekt, rond blad met soms een vleugje roze.
Een vrij onbekende, bonte cultivar van deze inheemse tijm. De wilde vorm komt voor op kalkrijke grond in de duinen, Zuid Limburg en het rivierengebied. Zoals valt te verwachten doet deze het prima in ons klimaat. Ook schaduw wordt nog redelijk goed verdragen.
Bloeirijke, donkere in Joegoslavië wild gevonden selectie van onze inheemse grote wilde tijm.
Bossig kruipend met groot glanzend, donkergroen blad en lange bloeiaartjes.
Als inheemse soort op zijn plek en vanzelfsprekend heel makkelijk, ze verdraagt zelfs wat schaduw.
Tijm zonder kapsones, eetbaar, maar niet echt lekker, wel prachtig.
Deze gewone inheemse kruiptijm kan tot -50 graden vorst verdragen.
Het is een gemakkelijke plant voor droge zonnige plekjes.
Je kunt ze laten verwilderen, eventueel ook in een arme kalkrijke grasberm zoals die van ons. In Engeland heten ze niet voor niets 'shepards tyme'.
Groeit op het groendak van de bijenstal op het hoogste punt van onze kwekerij.
Gekregen onder een andere naam maar gecorrigeerd naar het bovenstaande. (sorry)
In deze groep is naamgeving nog een rommeltje; aanleiding tot veel discussie. Het geslacht is nog volop in beweging. Ik raak er ook regelmatig van in de war.
De bloemetjes zijn klein en diep purper-roze van kleur en talrijk. Met z'n allen maken ze er een hoos van, behalve bloemen zie je dan niets.
Een sterke, groeikrachtige, bladhoudende, bodembedekkende kruiper.
Een nieuwe kruiptijm uit zaad met een wat fellere kleur dan de originele wilde.
Licht geurend en volledig plat groeiend.
Makkelijk spul mits het stevig vriest.
Wollig, diep olijfkleurig blad en een feestelijke hoos van opvallende fris roze bloemen in juni.
Probleem kan zijn; de overdreven rijke bloei. Bij ongunstig (nat) weer willen ze zich nog wel eens bijna kapot bloeien.
Maar meestal herstellen ze zich prima na een regen opdoffer.
Bloemenfeest dus.
Als deze bloeit is het blad onder de bloemen niet meer te zien. De sneeuwwitte bloemen hebben liever niet te veel regen, dat is logisch.
Gelukkig voor de naar nectar zoekende insecten is deze schoonheid goed vast.
Als het weer een klein beetje meevalt is dit rijkelijk sneeuw voor de de zon.
Zowel voor de keuken als voor de tuin. Veel compacter en aromatischer dan de gewone gezaaide wintertijm, het blad is stevig en een beetje dikvlezig.
Een heerlijk, net bol struikje.
Een van de beste voor keukengebruik.
Bijzonder geschikt voor keukengebruik.
Sterk lijkend op Thymus vulgaris 'Compactus' maar met een iets mooiere uniform ronde compacte habitus en wellicht ook wat welriekender.
Voor de professionele tijm kweker en tijm gebruiker.
Dit is je professionele keukentijm.
Deze kwam uit Spanje verbasterd tot ons als; Thymus faustini en bleek volledig winterhard.
Het is de recent ontdekte kruising uit de streek van Murcia van waarschijnlijk T. mastichina subsp. mastichina met T. granatensis subsp. micranthus en dat is een spannende combinatie.
Vooral de matig winterharde mastichina is heerlijk en bijzonder van geur.
De geur van tomillo maakt mij gelukkig.
Op onze binnenplaats staan 6 verschillende sterjasmijnen grote potten met een klimrek. Dat is perfect vanwege de geur, een zomer lang bloemen en glimmend donkergroen blad in de winter. Ze mogen ook tegen een zonnige muur. De gele groeien het hardst, de witte geeft de meeste geur, maar roze is mijn favoriete kleur.
Kan 6 meter hoog klimmen, maar je bepaalt zelf hoe hoog je ze aanbind.
In Engeland wordt Tulbaghia, Society Garlic genoemd. Knoflook mag zich hierdoor vereerd voelen want we hebben het over een zeer edele plant. Het sierlijke blad met crème strepen in de lengte ruikt als knoflook. De lilaroze bloemen zijn fruitig geparfumeerd en verschijnen de hele zomer op lange stelen. Makkelijke potplant, mooi eetbaar alternatief voor Agapantus. Tulbaghia violacea komt uit Transvaal. Bij ons net niet winterhard, dus voor de zekerheid wel in de garage overwinteren.
Middellandse zee blauw uit Zuid Amerika, maar dan nog intensiever, nog meer 'wow!'.
Een potplant uit de asclepias familie, zijdeplant. De vrucht in de vorm van een 6 cm lange peul is gevuld met de zachtste zijde. Met die pluk zijde wol ga je onwillekeurig over je bovenlip strijken tijdens de zaadoogst.
Toppen mag, in het voorjaar.
Vorstvrij overwinteren, of jaarlijks zaaien als eenjarige.
Net als 'Emblue' een compacte bossige struik die ook in pot kan worden gehouden.
Matig grootvruchtig maar redelijk zelfbestuivend hoewel kruisbestuiving grotere vruchten geeft.
Een hybride ras met een zeer goede smaak ontstaan uit de kruising van Vaccinium corymbosum met Vaccinium angustifolium.
Klein maar fijn.
Deze kruising van Vaccinium ashei x corymbosum heeft een bijzondere kleur voor een bosbes. De klokjesbloemetjes doen mee met de grap en zijn ook leuk roze. Ze is uitstekend zelfbestuivend en zeer gezond. De bessen rijpen in augustus en smaken voortreffelijk fris zoet als een snoepje.
Ze houdt van humeuze licht zure grond.
Hier kun je echt indruk mee maken; roze blauwe bessen.
Een Amerkaans ras uit 1954.
Bijzonder grote, bedauwde goed bewaarbare vruchten met een aangename smaak.
Productief en droogteresistent.
Oogst: vier weken vanaf eind juli.
Amerikaanse bosbessen zijn geen bosbessen die het alleen op zeer zure grond goed doen. Ze verdragen ook onze Limburgse kalkgrond al jaren prima. Probleem is vooral dat ze stikstof alleen kunnen opnemen in pure vorm. Wij geven dat in de vorm van melasse korrels en mulchen met houthaksel.
Ze zijn zelfbestuivend en dragen goed.
'Bluegold' is een stevige groeier met middelgrote zoete bessen die in juli en augustus rijpen.
'Duke' is een professioneel vroeg rijpend en sterk groeikrachtig ras (USA 1987) onderscheiden met een Award of Garden Merit.
Ze bloeit laat, maar rijpt snel en regelmatig af met een goede kwaliteit grote vruchten.
Laat ze niet overrijp worden, dan kunnen ze te zoet en zelfs wat melig worden.
Een gemakkelijke ziektevrije struik. Goed zelfbestuivend voor oogst in juli.
Grote zoete vruchten, best vers van de struik gegeten, of tot maximaal na een week bewaren in de koelkast. Uiteraard behoren een luxe confiture of wijn ook tot de mogelijkheden.
Vanwege de bossige groei kan deze ook prima in pot. Liefst wat zuur, humeus en vochtig.
Grote rijkdom.
Bosbessen zijn niet alleen geweldig gezond en kostbaar fruit maar bovendien sierlijk vanwege hun vrolijke klokjes in het voorjaar, bessen in de zomer en vurige herfstkleur in het najaar. De bessen zijn groot, stevig en zoet-zuur.
'Heerma' is een laat ras. De vruchten rijpen vanaf half augustus tot eind september.
Snoeien is niet nodig, alleen af en toe oude takken wegknippen.
Zelfbestuivend, bodem tolerant en ziektevrij.
Deze compacte vorm geeft twee oogsten per jaar.
De eerste lichting bessen rijpt in juli-augustus. De plant blijft bloeien en draagt na een korte pauze met iets dikkere bessen door tot oktober.
Ze is goed zelf bestuivend en bestuift ook andere rassen.
Dit kleintje mag ook in pot.
'Sunshine Blue' is een blad houdende, laag blijvende, late blauwe bes met roze bloemen.
Ze is op jonge leeftijd wat gevoeliger voor strenge vorst en staat daarom het beste wat beschut.
De vrij kleine, zeer zoete vruchten rijpen in augustus.
'Sunshine Blue' is volledig zelfbestuivend, maar andere rassen in de buurt zorgen voor een grotere opbrengst.
Veenbessen groeien zodevormend, kruipend met tot 2 meter lange stengels. De vruchten zijn zeer rijk aan antioxidanten. Het is het wetenschappelijk bewezen wondermiddel bij blaasproblemen.
Ze vragen vochtige zure grond en zijn verder niet veeleisend.
Meestal verwerkt gegeten, als in 'cranberry sauce', jam, of sap.
Een superfruit.
Miss Cherry vormt een compact bladhoudend struikje dat sierlijk bloeit van mei tot juli en vanaf juli tot februari sierlijke helder glimmend rode zoet-zure bessen maakt in volle trossen. De bessen hebben een hoog gehalte aan antioxidanten en vitamine C. De plant is zeer winterhard en ziekteresistent.
Wel een beetje gedoe aangezien we kalkrijke grond hebben. Maar ze wortelt oppervlakkig, dus een dun laagje veen kan volstaan. In pot met zure grond kan natuurlijk ook.
Deze stinkt, maar het is een waardevolle heemplant voor vochtige plekjes waar nuttige insecten veel baat bij hebben.
Ik maakte er ooit preparaat van dat volgens Rudolf Steiner tegen nachtvorst zou beschermen. Een beetje raadselachtig en lastig te bewijzen of het echt werkt dus ik heb nog flesjes over.
We houden van haar omdat ze hier thuis hoort maar je maakt er geen sier mee.
Deze grote toorts maakt bloeistengels met ingetogen zachtgele bloemen die de hele zomer langer worden. Soms zakken ze in om zich vervolgens weer op te richten en opnieuw ten hemel te trekken. Dat resulteert in een kronkelende slang die we in de winter vanwege het vrolijke silhouet neigen te laten staan. De hele plant is grijs en wollig behaard. Zelfs de bloeistengels zijn zwaar gestoffeerd. Tweejarig, dus zaad winnen of laten uitzaaien.
Bloemen in talrijke platte schermpjes op hoge strak rechte, vertakkende stengels. Hoog maar niet massief, als jalousieën in de open stand.
Vorst gevoeliger dan Verbena hastata maar door uitzaai altijd blijvend. Ze laat zich overal toepassen en met bijna alles combineren. Door uitzaai ontstaan gemakkelijk grote natuurlijke groepen.
Heerlijk spontaan spul. Vlindervoer.
De roze vorm van deze leuke en makkelijke plant uit Missouri.
Ze kan zich uitzaaien.
De bloemen kruipen langs een torentje omhoog.
Voer voor vlinders.
Niet echt helemaal mijn ding, maar om een of andere reden denk ik deze blauwe reuzin te moeten aanbieden.
Een makkelijke eenvoudige betrouwbare plant met paars-blauwe bloeiaren.
Voor schattige, niet zo stoere tuinen.
Eine liebliche Riesin.
Een tamelijk opgaand groeiende vorm in een aangename kleur.
Nazomerbloemen die ook in de vaas kunnen.
Een van de allerbeste ereprijzen.