Lijkt in bloeikleur precies op 'Hidcote' en 'Peter Pan', maar is groter en voller, statiger door een vleugje zilver in het blad en de bloemstengels zijn iets meer vertakkend. De plant is mooier van bouw; heeft een betere habitus dan 'Hidcote'. Wij denken net als de beoordelaars tijdens de 'Field Trial' in Wisley dat deze veel beter is. Met dank aan Norfolk Lavender (selectie: ca 1964, introductie onder deze naam: 1985 ca). Vrij sterk van geur.
Sterk, standvastig, krachtige volle groeier.
In de omgeving van Sault en vooral in Ferrassières wordt veel lavendel gekweekt voor 'bouquets de lavande'. De Ferrassières hebben hun eigen rassen waar wat mysterieus over wordt gedaan. Dit is zo'n boeketjes-ras, gekregen van en benoemd naar de chansonnier door Catharine Liardet uit Sault. 'Jean Ferrat' is door ons in 2014 geïntroduceerd en nog nergens anders verkrijgbaar.
Indrukwekkend lange donkere aren met dikke poezelige boeketten bloemen.
Lijkt op 'Beechwood Blue' maar iets kleiner en meer spreidend van groeiwijze, kortere bloeiaren, grijzer en meer aromatisch blad.
'Hidcote' blijft iets lager. Introductie van voor 1963 door Thomas Carlile, Loddon Nurseries, Berkshire, Engeland.
Een goede, vrij donkere vinden wij en de Royal Horticultural Society beaamde dat met een Award of Garden Merrit.
Langgerekte aren met lichtroze bloemen. Midden hoge bossige planten met vrij groen blad. Goed van geur. Introductie van voor 1950 door Thomas Carlile, UK.
'Loddon Pink' is super, eerst heel lang wit en dan langzaam meer en meer roze.
Een van de witste onder de roze.
Wij waren overdonderd toen we deze fantastische plant in 2003 voor het eerst zagen.
Breed, grijs blad, grote bloemen van een vibrerend zacht violet in donker paars violette knoppen.
"A marshmallow of a plant" zegt Simon Charlesworth treffend. Dat zou behalve op de met velours bekleedde knoppen ook op het brede, sterk geurende en zeer grijze blad kunnen slaan. Gevonden door Peter Carter in Nieuw Zeeland.
Spekkies voor de neus.
Nederlands erfgoed geïntroduceerd door Moerheim en afkomstig van Kasteel Middachten in Rheden voor 1923. Waarschijnlijk een zaailing uit in Frankrijk wild verzameld zaad.
Licht van kleur met relatief donkere knoppen. 'Middachten' heeft de reputatie wat vocht gevoelig te zijn, dat kunnen wij niet beamen.
Oud Hollandse lavendel.
Dit is wellicht de beste en meest vitale roze. De bloemen in langgerekte aren hebben als ze open gaan een donker sterretje (net als 'Little Lottie').
Een gezonde krachtige groeier. Goed sluitend grijs blad. De struik heeft een mooie vorm. De geur is prima.
Geïntroduceerd door Norfolk Lavender.
Onze favoriete roze. Lekker gezond en groeikrachig.
Knoppen grijs-violet, bloemen groot, onregelmatig en niet altijd even rijk bloeiend. De geur stelt voor een lavendel teleur.
Wat tegenwoordig in omloop is onder deze naam is vermoedelijk 'Bowles Early'. Het verloren origineel was zo donker als Hidcote werd gevonden door Gertrud Jekyll en in 1916 geïntroduceerd door Barr.
Deze opvolger teert onverdiend op oude reputatie. Er zijn genoeg veel betere.
Zuiver wit, rijk bloeiend, zeer compact, nauwelijks groter dan 30 cm in bloei, zelfs zeer oude planten blijven zo laag.
Goed winterhard zoals alle angustifolia, maar wat vocht gevoeliger dan de meeste en geen liefhebber van woekerende buurplanten. Voor een open zonnige plek dus.
De allerlaagste witte.
Deze is in de jaren 90 vanuit Frankrijk ingevoerd naar Nieuw Zeeland en daar door Peter Smale benoemd.
Sindsdien ook wel bekend als de drie doelen lavendel; olie, bosjes, sier.
De olie wint regelmatig gouden medailles.
Hij groeit bijzonder snel zodat 5 of 6 per m2 voldoende is. Lange (7-10 cm) onderbroken aren met violette bloemen en donkere knoppen.
Een professionele performer.
Een erg goede, zeer volle vitale plant die zich geweldig laat snoeien. Je ziet dan meteen nieuwe groei tot diep in de plant.
Het is de hoogste van de zo veel gevraagde aller donkerste cultivars.
Van laag naar hoog: 'Peter Pan', 'Hidcote', 'Imperial Gem' en dan pas 'Siesta'.
Een van de beste en zeker de meest volle snoeibestendige donkere. Onze favoriet.
De meest grijze maar ook een van de langstbloeiende angustifolia. De donkere bloemen vormen een scherp contrast met het lichtend grijze blad.
Een cultivar met veel impact en klassieke uitstraling. Deze ga je zeker onthouden als je hem hebt zien bloeien. Meestal houdt de rijke bloei aan tot oktober. (De foto is in oktober gemaakt.)
Uitzonderlijk lang bloeiend.
Een van de vele recente kruisingen van Lavandula viridis met stoechas en soms pedunculata die allemaal kunnen door- of herbloeien. Grijsbladig met helder violette vlaggen.
Zoet-zuur van geur.
Een heerlijke roze met grijs-groen blad.
Tamelijk dikke bolle aren en korte brede vlaggen op lange stengels.
Af en toe uitgebloeide bloemen wegknippen voor herbloei.
Deze nieuwe kruising van Lavandula latifolia x Lavandula dentata heeft zeer bont driehoekig blad en een geweldige zoete geur.
Het is vanwege die geur dat ik er zo dol op ben. Misschien maakt deze het iets te bont, maar dat bonte blad compenseert wel voor de wat minder rijke, vrij late bloei.
Het is een half winterharde potplant
Grijs filigrein, varenachtig blad waarboven op lange stelen de hele zomer en zelfs in de winter nog, donker paarse bloemen verschijnen. Het is de charmante kruising van Lavandula pinnata x L. canariensis.
Helaas niet winterhard, maar makkelijk binnen te overwinteren. Zelfs dan maakt ze nog bloemen.
Super-de-luxe potplant. Heerlijk blad, alsmaar bloemen.
Opgaand groeiende, sterk aromatische witte lavandin die doorbloeit tot de herfst.
Van jongs af aan streng snoeien, met name in het voorjaar en niet te kort voor de winter.
Witte lavandin duikt onder zeker 6 verschillende namen op terwijl er slechts 2 verschillende klonen zijn. Ik ga er tot iemand mij van het tegendeel overtuigt van uit dat 'Hidcote White' en 'Alba' dezelfde cultivar zijn.
Een bleek violette lang bloeiende reus.
Meestal wordt deze vroeg in het voorjaar aangeschaft vanwege het brede grijze blad.
En vervangen als blijkt dat hij wel snel verhout als er niet op tijd wordt gesnoeid.
Kun je goed snoeien, dan heb je hier een heerlijke grote, sterk geurende lavendel aan. Vlinders zijn er dol op.
Zeer mooi ook in de winter en voorjaar.
Duidelijk fijner en compacter van bouw dan Lavandula x intermedia 'Alba' ('Hidcote White'). In de bloemen is soms op een charmante manier nog een vleugje porselein blauw te zien, vooral bij kouder weer. Violet is vluchtig. Ze groeit als 'Grosso': Het blad blijft vrij laag bij de grond en de 50 cm lange bloemstengels bepalen de uiteindelijke hoogte van 90 cm. Deze bloemstengels gaan elegant uitspreiden wat de uiteindelijke breedte geeft.
Deze recent geïntroduceerde witte lavandin groeit gezond en krachtig en maakt dikke goed gevulde aren.
Het brede grijze blad is grijs, wat ook in de winter voor sierwaarde zorgt.
Lavandin is wat lastiger compact te houden dan echte lavendel (Lavandula angustifolia) omdat er vrijwel geen nieuwe scheuten aan de verhoutte basis worden gevormd.
Bijzonder gezond en opmerkelijk groeikrachtig.
De belangrijkste lavendel op meer dan 2/3 van de zuidfranse productie velden heeft sinds de introductie door Pierre Grosso in 1972 stormachtig terrein veroverd.
Het blad blijft relatief laag, maar maakt uiteindelijk een mooi rond heuveltje met vertakkende 50 cm lange bloeistelen die breed naar buiten kunnen staan. Rijk aan etherische olie met een zoete kamfer geur. De bloemaren zijn 5,5 tot 9 cm lang, smal en spits in knop en uitgroeiend tot gedrongen taps toelopend.
Puur destillaat van biologisch geteelde lavandinbloemen. De olie wordt in een destilleerkolf of alambiek met behulp van stoom onttrokken aan de bloemen.
Dit is de sterkst geurende lavendel, hiermee verfris je je hele huis.
Een flesje vakantiegevoel.
eigenschappen: opwekkend, verfrissend, geestversterkend
Let op: Dit is geen plant maar de etherische olie van deze lavendel in een flesje met druppeldop, inhoud circa 10 milliliter.
De originele 'Grappenhall' werd rond 1902 in Engeland geïntroduceerd door Clibran, Altricham.
Wat wij tegenwoordig kennen als 'Grappenhall' is niet dezelfde plant vandaar deze nieuwe naam op gezag van Tim Upson en Susyn Andrews.
Niet zo donker dus, maar wel lange aren en lang breed en grijs blad.
Wannabe 'Grappenhall'.
Een introductie van Peace Tree Farm uit 2012. Door ons ook datzelfde jaar nog voor het eerst opgepot.
Het bijzonder zilver en breed blad met voor lavandin erg donkere bloemen maken dit bijzonder de moeite waard.
Een forse, lang bloeiende, sterke, vocht en koude resistente plant met een statige habitat.
Een in zuid Frankrijk van nature voorkomende hybride.
Maar deze is als tuinkruising midden jaren 50 gevonden in Canada.
Ze wordt veel gekweekt in Californië voor verse boeketjes, en potpourri, minder geschikt voor olie productie.
Een grote opgaande struik uit de Mitcham Group met tot 70 cm lange stengels.
Geliefd bij vlinders en een van de sterkst bloemig zoet geurende.
Deze in 2023 geïntroduceerde lavandin heeft aangenaam grijs blad en zeer dikke bloeiaren.
Voor een lavandin zou deze zeer goed bestand zijn tegen vocht, warmte en vorst.
We gaan er mee aan de slag, vooral vanwege de bloemen.
Een doorbraak binnen het geslacht: 'Lilac Lady' bloeit bijna lavendel-violet tegen een achtergrond van zachtgrijs blad. Voor mij is dit een verheffende combinatie. Wellicht minder opvallend dan 'Barnsley' of 'Bredon Spings' maar heel overtuigend. Een van de toppers uit ons sortiment en niet alleen vanwege de hoogte. 'Lilac Lady' is wel gevoelig voor natte kou en bloeit wat minder rijk als er te veel is gesnoeid.
De blauwste en bijna meest grijsbladige Lavatera
Dit is een van de meest succesvolle pogingen 'Barnsley' te verbeteren. Ze lijken op elkaar, zijn beide wit met een donker hart. De oude bloemen bij 'Blushing Bride' verkleuren echter niet naar roze wat een goede eigenschap is. 'Blushing Bride' groeit wat minder krachtig en blijft ook iets lager.
De levensduur lijkt ons ook wat langer.
Ze zou er bijna van gaan blozen.
Klassieke bloemen met een twist zijn leuk.
Deze is prima winterhard en zeer makkelijk.
Heeft een lang leven, ook in de vaas.
Vrolijk braaf vertier.
Oorspronkelijk inheems.
Het zijn ouderwetse planten met inheemse wortels. Uitstekend geschikt dus voor onze tuinen sterk en makkelijk en ook aantrekkelijk voor nuttige insecten, bijen en vlinders.
Compact en rijk bloeiend.
Half gevuld, dus nog wel met een open hart.
Het geheim van eeuwige schoonheid.
Voor insecten zijn vooral inheemse planten, of planten die daar op lijken nuttig. Veel inheemser dan dit wordt het niet. Vlinder bijen en zweefvliegen zijn hier dol op.
Ze worden wat schaarser in het wild. Misschien heb je een pklekje voor deze jeugdherrinering in je tuin.
eenvoudige schoonheid.
Braaf soepenkruid van vroeger. Plantaardige bouillon. De planten kunnen het best zo lang mogelijk van de bloei gehouden door bemesting en regelmatig terug snijden. Dat verdraagt de plant prima.
Maggieplant heeft een sterke smaak die snel overheerst. Een echt keukenkruid dus, maar ach, als de bloeistengel eenmaal omhoogschiet is dat ook nog eens goed voor een heerlijk geurig boeket.
Door de Romeinen uit Iran gehaald.
'Borealis' is een kruising van 'Kiev #8' x 'Tomichka' gemaakt door de Universiteit van Saskatchewan.
Het is een vroeg, gezond en vitaal ras. De 1,5 cm grote geblokte vruchten rijpen vanaf begin juni. Van een volwassen plant haal je in 2 weken zo'n 2 kg oogst.
Ze is niet goed zelfbestuivend, combineren met een of meerdere andere rassen is daarom nodig.
Had ik al verteld hoe gezond ze zijn? Ze bevatten meer vitamine C dan sinaasappels, zijn kijk aan kalium, ijzer en fosfor en zijn zo energierijk als druiven.
Twee tot 5 kg per struik zoetzure vruchten met een bittertje oogst je de komende dertig jaar per struik eind mei, begin juni.
Meerdere rassen bij elkaar geeft meer opbrengst.
'Altai' is een extreem winterharde Slowaakse variëteit.
Blauwe honingbes bloeit in april en de vruchten rijpen in juni.
Rijp zijn ze ook van binnen paars-blauw, onrijp smaken ze bitter. Bij twijfel dus even proeven, ze horen fris-zoet te zijn.
Ze zijn zelfbestuivend maar als je verschillende rassen bij elkaar plant dragen ze beter.
'Wojtjek' is een professioneel Pools ras.
Glanzend purper blad en de hele zomer heerlijk geurende bloemen. Gednoeg reden om deze aan een rek op onze binnenplaats te zetten waar we met Citrus, jasmijn, Trachelospermum en andere geurende planten een geur paradijsje van zijn aan het maken.
Ze kunnen, met steun, 4 meter of meer worden, maar ze bloeien op eenjarige scheuten, dus je kunt ze naar hartelust in vorm knippen.
Deze kruising in 1920 gevonden in
Darmstadt van Lonicera fragrantissima met Lonicera standishii is compacter en lager dan de best forse fragrantissima. De geur is mogelijk nog iets intenser. Verder lijken ze sterk op elkaar.
Ze maakt een struik met doorgebogen vervellende, vriendelijk lichtbruine takken en donkergroen blad.
Als het meezit maakt ze in de zomer donkerrode bessen.
De wondervrucht die volgens sommigen het eeuwige leven dichterbij brengt terwijl anderen wijzen op gifstoffen als atropine die bij de plantenfamilie (aardappel, tomaat) horen. Vast staat dat tussen al dat 'gif' heel veel gezonde vitamines schuil gaan en dat gif met mate ook heel gezond is.
Afkomstig uit China, warmte minnend. Ze groeit verwilderd in onze duinen. Gedoornde struik met smal zilver blad.
De vruchten zijn goed te drogen en lekker in salade.
Een extra zoete, snelgroeiende selectie van deze wondervrucht.
De bessen hebben normaal een bittertje. Dat wordt bij deze selectie gemaskeerd door de extra zoete smaak.
Ze groeien sterk opgaan en vertakken weinig.
Overweeg ze daarom aan te binden. Snoeie om vertakking te stimuleren mag ook.
Ook dit is een lage cultivar met 4 tot 5 meter na 10 jaar. de groeiwijze is conisch, piramidaal. De sterk geurende bloemen zijn halfgevuld. Het blad is koper oranje en harig van onder glimmend donkergroen van boven.
Voor het eerst gesignaleerd in Nantes, Frankrijk 1865.
In strenge winters inpakken met rietmatten of iets anders luchtigs.12
Volle bossige planten ongeveer 130 cm hoog.
Deze Magnolia komt in het wild voor in China en groeit daar op een hoogte van 300 tot 1500 meter. De geurende bloemen hebben een doorsnede van 10 tot 15 cm. Het blad kan 40 cm lang worden.
Magnolia officinalis lijkt sterk op Magnolia obovata. De kans bestaat dat ze bij voortschrijdend inzicht als ondersoort van obovata wordt aangemerkt.
De houpu magnolia, zoals ze ook wel wordt genoemd, vraagt wel wat ruimte.
Als je drie wensen mocht doen en je zou zeggen doe maar wat, dan zou Vance Hooper uit Nieuw-Zeeland hiermee komen. En dat wonder is geschiedt. We sloegen de Europese introductie in 2011 gade en zagen hoe ze werd gelauwerd.
De vervulde wensen: een zeer bijzondere kleur, gezond blad, niet te groot en lange bloei.
Oeps, dat waren er vier.
Magnolia x brooklynensis ontstond in de Brooklyn Botanic Garden, New York, Verenigde Staten, uit een kruising van Magnolia acuminata x M. denudata. 'Yellow Bird' is een verdere verbetering door terugkruising van M. x brooklynensis 'Evamaria' met M. acuminata.
Ze maakt een mooie bolronde tot pyramidale kroon. De bloembladeren zijn breed waardoor de bloemen nog meer op tulpen lijken
Zuilvormen maken nauwelijks en alleen korte vruchtbare zijtakken. Het boompje blijft ongeveer even groot en zuilvormig zodat ze ook nauwelijks plaats innemen. Ze kunnen zelfs als een fruithaagje worden toegepast..
De meeste zuilvormen zijn zelfbestuivend, maar een ander ras in de buurt zorgt altijd voor een betere oprbrengst.
'Bolero' heeft fris zoet-zure appels met een rode blos.
Een van de meest geliefde zoet-zure appelrassen, oranje-geel van schil met roomwit vruchtvlees..
Appelrassen zijn niet, of weinig zelfbestuivend en ook niet elk ras is geschikt als bestuiver.
'Elstar' is redelijk tot matig zelfbestuivend, nog betere bestuiving mag je verwachten van: 'Golden Delicious', 'James Grieve' of 'Jonathan'.
'Greencats' geeft friszure groene appels vergelijkbaar met 'Granny Smith'. De appels groeien bij deze zuilvorm vrijwel tegen de stam aan korte vruchtloten.
'Greencats' is niet volledig zelfbestuivend. Een ander ras in de buurt zoals 'Redcats' zorgt voor aanzienlijk betere oogst.
De appels rijpen in september.
Een grote fris zoetzure redelijk bewaarbare handappel met een fijne rode blos.
Appelrassen niet altijd zelfbestuivend en ook niet elk ras is geschikt als bestuiver. 'Jonagold' is redelijk zelfbestuivend, een betere opbrengst mag je verwachten door er een van de volgende bestuivers bij te planten: Alkmene, Benoni, Discovery, Elstar, Gloster, James Grieve, Jonathan, Laxton Superb, Lombarts Calville, Melrose, Odin of Zoete Oranje.
Al jaren kijken we uit naar de nieuwe roodvlezige rassen, extra rijk aan antioxidanten.
Deze zelf bestuivende zuilvorm blijft laag en smal. Snoeien is niet nodig. Erg leuk om een halfopen haagje mee te maken. Plant in dat geval verschillende rassen om de oogst een beetje te spreiden en voor extra opbrengst door kruisbestuiving.
'Maypole' is goed bewaarbaar en heeft sappig, aromatisch vruchtvlees. De bloemen zijn donkerroze, de schil is donkerrood.
'Polka' is een uitstekend smakende zoet-sappige appel. De vruchten zijn groen-geel met een rode blos. De appels groeien aan kort vruchtlot dicht tegen de stam.
Voor bestuiving is het aan te raden een of enkele andere rassen in de buurt te planten.
Goede bestuivers zijn 'Bolero', 'Greencats', 'Polka' en andere zuilvormen.
Redcats' is een mooie rode appel met een zoete smaak met een klein zuurtje.
Ze is niet volledig zelfbestuivend plant daarom bijvoorbeeld 'Suncats', 'Greencats' of een andere zuilvormige appel in de buurt.
Zuilvormige appels worden 30 tot 40 centimeter breed en groeien nauwelijks in de hoogte. Ze kunnen in pot op het terras, maar dat betekent wel regelmatig bijmesten en water geven. In de volle grond heb je er geen omkijken naar.
'Sweet Love' is een roodvlezig zelfbestuivend, zeer ziekte resistent modern ras uit Zwitserland. De smaak van de fel rode vruchten is zoet aromatisch met een vleugje framboos.
Hoewel ze goed zelf bestuivend is kan het planten van andere rassen in de buurt de opbrengst vergroten.
Liefdesappeltjes.
Verbazingwekkend en bijzonder. De showstopper op Chelsea 2007. In 1957 ontdekt in Mexico en genoemd naar de Californische Mildred Mathias. Desondanks bij ons prima winterhard.
Prachtig grijs-groen blad en mysterieuze hangende groene bloemen met uiteindelijk roze kleuren.
Prachtige familie van selderij.
Toen ons land nog uitsluitend uit oerbos bestond was dit een van de belangrijkste soorten uit de vochtige kruidlaag onder de bomen. Tegenwoordig zou dat look zonder look zijn.
Ze past nog steeds heel goed in ons klimaat. Als je niet op tijd terug knipt kan melisse zich rijkelijk uitzaaien.
Lekker citroenkruid voor je dagelijkse tuinthee en vegetarische champignon ragout.
Een compacte lage muntsoort met purper-rode stengels en bladranden en een opmerkelijke frisse bessen met slagroom en munt geur.
Van muntfanaat Jim Westerfield uit Freeburg, Illinois, die in 1995 met 'Hillary's Sweet Lemon' munt zijn faam verwierf.
Duidelijk een dessert-munt.
Ik vind hem fantastisch Linda zegt "jakkie bah".
In ieder geval echt een spannend geurtje dat inderdaad aan aardbeien kan doen denken.
Met dit soort planten maak je creatief thee of salades met bijzondere smaakjes.
Forever.
Deze smalbladige munt is een van de best geurende die ik ken. Maar het is in dit geval geen munt geur. Citroenverbena geurt meer naar citroen dan citroen. Deze geurt meer naar citroenverbena dan naar munt.
Deze weinig woekerende munt komt oorspronkelijk uit Bulgarije en werd door de scherpe neuzen van Doof- Blindeninstituur 'Storchennest' ontdekt.
Verfijnde verveine.
Dit is voor de afwisseling een keer een Franse introductie.
Ruikt naar Banaan net zoals bananensnoepjes dat doen. Best straf.
Zacht, wat behaard blad. Meer breed dan hoog groeiend, dus perfect voor potten.
Een pittig, maar verantwoord snoepje deze dessert-munt.
Plat groeiende munt met minuscule fijne blaadjes en bloemen. De sterke en heerlijk frisse pepermuntgeur komt bij aanraking vrij. In volle bloei zie je alleen een roze waas over de plant tot je van heel dichtbij de bloemetjes ontdekt. Ze kan in een platte pot op de tuintafel als ruikertje of je rotstuin. En zaait zich prima uit in de kleine kiertjes van een muur. Bij strenge vorst kunnen de plakjes kleiner worden maar in het voorjaar komen ze altijd uit zaad terug.
Verbazingwekkend plat parfum. Vooral in kiertjes.
Een uitstekende keukenmint gevonden in de VS door Jim Westerfield.
Vernoemd naar Hillary Clinton, inderdaad, de plant stamt uit Bill's hoogtijdagen niet die van Hillary, anders was het wel een Verbena geweest.
Zoet en heerlijk ongeveer als Marokkaanse munt met een vleugje citroen.
De beste standaard munt voor alle zoete toepassingen zoals thee en dessert maar ook voor hartige noord Afrikaanse gerechten zoals tabuleh. De geur is zeer zoet en zacht.
Licht gekruld, vrij langwerpig helder groen blad.
Mijn mildste munt.
Iets minder zuidelijk maar toch erg dicht bij Marokkaanse munt.
Kom graag even vergelijken, we hebben beide. Het verschil is klein en onderhevig aan smaak.
Een goede zoete munt voor alle toepassingen zoals thee, dessert en tabuleh.
Even makkelijk als de rest, een van de lekkerste.
Nauw verwant aan Marokkaanse.
Een mooie vorm met een sterk fruitige geur en een lichte gember smaak. Door ons graag in vruchtensap gebruikt. In Vlaanderen is het een voornaam ingrediënt bij de bereiding van paling. Het bont gevlekte blad heeft, mocht je daar van houden, vooral als de planten plotseling hard gaan groeien zeker sierwaarde. Het begint volledig groen in het voorjaar.
Kruising van M. arvensis x M. spicata.
Een van de belangrijkste Amerikaanse productie rassen.
Hier wordt veel op gekauwd door cowboys in de vorm van chewing gum.
De perfecte pepermunt niet alleen voor de barbaren.
Uit Engeland.
Heerlijk geurende en sterke frisse munt.
In het voorjaar is het gladde onbehaarde blad donker bruin. De plant heeft met name door het frisgroene blad het tere uiterlijk van basilicum.
De heerlijke geur zit er in de verte ook in.
Onbetaalbaar, voor de rest Mastercard.
Ik zou er zelf niet op zijn gekomen, die bessen, maar er is een milde fruitige geur aanwezig. Het helpt dat het blad in het voorjaar spectaculair donker, bijna zwart, is. De ogen gaan immers voor de neus in de hiërarchie der zintuigen.
Voor milde munt liefhebbers met iets fruitigs voor je cocktails of Tabouleh.
En om je munt kwartetspel compleet te maken
Er bestaat wat verwarring omdat er twee munten zijn die 'Chocolate' heten.
Dit is de chocolade geurende variant. Dus ruikt deze in de verte iets naar chocolade.
Bovendien is het uitlopende blad in het voorjaar chocolade bruin van kleur.
Een variëteit uit Amerika
Het glanzende rood aangelopen ronde blad is heerlijk fris en bijzonder geparfumeerd.
Het is de eerste munt die na de winter uitloopt met donkergroen rond vlezig blad. Vers geoogste bloemen blijven lang mooi en geurig zelfs in droogboeket. Dit is niet je peper of zoete munt, dit is best straf maar ook fruitig; bijzonder van geur en smaak.
Gebruik het blad eens in een salade of Tabuleh.
Een zachte plant met een heerlijke sinaasappel geur. Het blad krijgt een geel-oranje herfstkleur.
Het blad is heel zacht en glad, dus ook uitermate geschikt als bijzonder dessertblaadje en andere culinaire toepassingen.
De enige Mertensia die in de vollle zon op goed doorlatende grond thuishoort. Het blad is staalblauw aan lange liggende stengels die tot 1 m2 kunnen bedekken. Het smaakt naar oester, vandaar de naam en haar toerpassing in sjieke restaurants.. De blauwe buisbloemetjes verschijnen de hele zomer verspreid door de plant.
Oorspronkelijk afkomstig van de stenige kusten van Canada, Groenland en Spitsbergen. Met de winterhardheid zit het wel goed dus.
Een archetypische vrucht die iedereen kent. (toch?) En ze bewijst dat we veel meer uit de natuur kunnen eten dan op het eerste gezicht aantrekkelijk lijkt. Je moet alleen even weten hoe. Bij de mispel weet iedereen dat ze rot moeten zijn. Maar bedoeld wordt eigenlijk; bevroren. Na een paar nachtvorsten worden ze zoet.
Het is een gemakkelijk zelfbestuivend klein boompje of struik. Een keer in de paar jaar snoeien is voldoende.
Helaas te groot voor verzending.
Deze nieuwe compacte selectie heeft een aangename bolvormige groeiwijze.
Op den duur vult ze makkelijk een vierkante meter.
Omdat dat een paar jaar duurt kun je overwegen te beginnen met drie dicht bij elkaar.
Zachtjes dansend in de wind.
Rijkbloeiend, snelgroeiend en blijft lang aantrekkelijk in de herfst. De uitstraling is wat natuurlijker, wat zachter, het hoogtepunt ligt na de bloei.
Gevonden door Max Riedelsheimer en vernoemd naar een groot Duits botanicus.
Klassiek riet.
Dit tot 2 meter hoge gras met aanvankelijk roze pluimen die naar zilver verkleuren is, zoals de meeste kanjers in dit geslacht, ook een selectie van Ernst Pagels.
De afhangende pluimen vormen een waterval van zilver en roze.
Het blad komt tot 120 cm, de bloemen bereiken een hoogte van ongeveer 190 cm.
Breed blad in een stevige maar laag blijvende pol, stijf recht opgaande aren met vrij losse bloemen.
De bloemen kleuren in het najaar aangenaam stro geel.
Een plant voor vormgevers.
Lange elegant doorbuigende in warme zuchtjes wind wiegende aren heeft dit prachtige in Spanje gevonden gras.
Kan solitair of door een border geweven.
Een van de weinige grassen die ook in een mediterrane border passen.
Er zijn er al zo veel die in je prairie kunnen.
Een hele grote, uit een van onze favoriete grassen geslachten.
Lekker om solitair te plaatsen. Zorg in ieder geval dat de aren vrij staan zodat ze kunnen uitbuigen.
Waanzinnig luchtig, stoer.
Laat maar waaien.
Fijn smal donkergroen blad en zeer luchtige aren die elegant spreiden.
Het meeste effect bereik je wanneer ze vrij of in lage beplanting staan. Ze worden zo'n 40 cm breed.
Zeer makkelijk.
Je kijkt er dwars doorheen.
Heldere bloei, stijf, strak blad. Heerlijke solitair en mijn persoonlijke favoriet onder de pijnpestrootjes.
De luchtige aren bewegen subtiel met de wind mee.
Plant ze als solitair, in de border of op een eigen plekje.
Windwiegertje.
De kleur van deze nog vrij nieuwe nieuwe compacte dwerg werd ergens 'lavendelroze' genoemd zag ik. Misschien kunnen we het dan ook rozen-purper noemen? Kleuren-analfabetie is nog best wijd verspreid.
Dit is gewoon een lekker geurig dwergje met heerlijk pittige eetbare donkerroze bloemen die je uit het kroontje trekt en over je salade strooit.
Hoe moeilijk is dat?
'Beauty of Cobham' is een van de beste klassieke cultivars van Monarda. De roze bloemen met donkerrode schutbladen zijn erg mooi. Helaas wel wat meeldauw gevoelig. Zet hem midden in de border, dan zie je het niet. De plant heeft er verder weinig last van.
Monarda heet 'bergamot' vanwege de heerlijke geur die lijkt op die van Citrus bergamia. Het is een opwekkende, vrolijk makende geur. Je kunt de bloemen in salade strooien en er thee van maken.
Een vrij recente compacte rode met fijn donker getekend blad. Zeer laag en bolrond van vorm.
Vooralsnog volledig meeldauw vrij.
Trek de bloemen uit het bloemhoofd voor eetlust opwekkend pittig sla strooisel.
Geurig vuurwerk.
Zeer grote fruitig geurende eetbare bloemen, echt waar, kanjers!
Een nog tamelijk recente introductie uit de VS.
De donkere steel en schutblad met lichte bloemen gaan goed samen. De naam wordt regelmatig afgekort tot 'Ou Charm', vooral in Engeland.
'Oudolf's Charm' lijkt op 'Beauty of Cobham' maar dan met iets kleinere bloemen en een nog groter contrast tussen de lichte bloemen en de donkere schutbladen. Bovendien is ze iets resistenter tegen meeldauw.
Heerlijk van geur natuurlijk ook.
Aansprekende en goed combineerbare diep rode bloemen. Het bovenste blad aan de bloeistengel, kleurt mee naar rood. Soms wat gevoelig voor meeldauw.
De felste en sterkst geurende cultivar die wij kennen.
De klassieker; deze hebben we 'altijd al gehad'.
Squaw' is verbeterde 'Cambridge Scarlet' voor wat meeldauw gevoeligheid betreft. Ze hebben dezelfde bloemen en ook de geur komt overeen.
De bouw van de plant is er helaas iets minder op geworden.
Goed geurend rood.
Het sierlijk lichtgroen vijgenblad verraadt verwantschap.
Vruchten beginnen groen-rood en kleuren later bijna zwart. De op bramen lijkende vruchten zijn zacht en zeer zoet. Eet ze rijp, liefst van de grond geraapt.
Een sierlijke, prima winterharde kleine boom.
Enige minpuntje is dat de vruchten vlekjes op terrasstoelkussens kunnen veroorzaken. Je luie stoel zet je beter onder een andere boom.
Deze mini moerbei gevonden door Hajime Matsunaga uit Japan, draagt over een lange periode, van eind juni tot oktober, zoete vruchtjes op eenjarig hout. Je mag haar dus ook in het voorjaar snoeien. Dat is niet altijd nodig, ze blijft vanzelf vrij compact en is, zoals alle moerbeien zelfbestuivend.
Ideaal voor wat kleinere tuinen of zelfs in pot op een balkon.
Ze is wat vorst gevoeliger dus beschut planten en in pot koel en donker in een schuurtje.
Snoepjes boompje.
Mijn grote liefde voor moerbessen ontstond op de landbouwschool waar een exemplaar met zeer grote vruchten stond.
'Wellington' is uitstekend winterhard, volledig zelfbestuivend en de grote zwarte bessen rijpen vanaf juni tot eind zomer.
Bomen met sierlijker blad ken ik niet behalve natuurlijk haar zusje Broussonetia papyrifera, de paspiermoerbei.
Roomse kervel komt oorspronkelijk uit mediterrane berggebieden. Ze komt in Nederland verwilderd voor.
Toen we nog verse kruiden aan de groothandel leverden mochten we er grote bossen van snijden. Daar werd meestal kruidenboter mee gemaakt. Het blad maakt deel uit van het Gelderse'Kruutmoes'. Ook de zaden zijn eetbaar. Als vaste plant is ze veel makkelijker dan eenjarige echte kervel. Je kunt er ook stiekem kervelsoep mee maken. Zeer geliefd bij nuttige insecten.
Sinds 1600 een van de eerste gekweekte narcissen. Ze is standvastig, sterk geurend en bloeit lang na de gewone narcissen.
Ik ben niet zo'n bloembollen fan. Maar dit is een oorspronkelijke vorm met een natuurlijke uitstraling die mij erg aanspreekt.
Wild in midden Europa, Spanje, Frankrijk tot de Oekraïne. Verwilderd in Engeland, Duitsland en zelfs België.
Misschien plant ik ze allemaal in een van mijn biotoopjes en laat ze dan ontsnappen.
Zacht fijn blad en subtiele aartjes.
Of het nu bloeit of net niet meer is slecht te zien. Dit gras ziet er altijd even geweldig uit. Ook in de winter.
Liever niet knippen, zeker niet als ze niet aan de groei zijn. Hoeft ook niet, je trekt het dorre blad er in het voorjaar makkelijk uit.
Het waait lekker met elke wind mee.
Plant het overal massaal tussen, (denk aan Echinacea en Salvia) het is heerlijk.
Waar het kan laat je de zaailingen staan.
Dit is een blij makend goede nieuwe Nepeta. Ze is compact en laag, maar bloeit bovendien van kop tot klauw, vanaf de grond dus. Ze heeft donkere stengels en als de bloemetjes uitvallen zijn ook de rode calyxen nog sierlijk. Als het echt over is mag je haar diep terugknippen voor herbloei.
Ze bloeit relatief vroeg en lang.
Makkelijk en.... Purr-fect.
Hier kun je op bouwen; grijzig blad, doorbloeiend, gemakkelijk.
Ik raak nog wel eens verstrikt in discussies met klanten die een lage zoeken wanneer ik deze aanbeveel boven de volgens hen lagere 'Walkers Low'. 'Six Hills Giant' is lager, groeit meer in de breedte en heeft een iets zachtere kleur. 'Walkers Low' is vernoemd naar een tuin met die naam.
Als de bloei wat minder wordt; afknippen tot de grond, dan beginnen ze opnieuw. Dat kan wel drie keer per jaar.
'Bramdean' is een wat hogere cultivar van kattenkruid met extra lange bloeisteggels.
Knippen geeft herbloei.
Super sterk en makkelijk snel vullend.
Wij adviseren Nepeta als alternatief voor lavendel in de halfschaduw.
De zacht-roze bloemen en rode kelkblaadjes scheppen samen de diepte die de naam suggereert. In Nederland ontstaan bij Coen Janssen toen hij wat zaad dat hij van Brian Kabbes kreeg uitzaaide. Daar zijn collega's voor.
De plant werd in Engeland benoemd. Men vond het een zeer mooie, makkelijke en bruikbare plant.
Lang bloeiend met sprekende 4 cm lange blauw-paarse bloemen rondom de stengel in etages.
Een sterke en gemakkelijke vaste plant. Ze kan helaas na jaren soms plotseling verdwijnen dus misschien is ze wat kortlevend.
Geweldig in combinaties met bijvoorbeeld Helenium of Achillea.
Die donkere etage aren heb je gewoon nodig.
De lage vorm van Siberisch kattenkruid.
Deze intens blauw bloeiende lage randplant vormt een eigen categorie, een klasse apart vanwege de betoverend diepe kleur, scherpe tekening, de grote bloemen en rijke bloei. Om een of andere reden is ze wat kritischer op drainage.
Het blad sterft 's winters volledig af. De meeste andere soorten hebben dan alvast wat nieuw blad aan de basis.
Knippen is niet nodig.
Deze zeer recente introductie vormt compacte lage struikjes van 30 cm hoog en 40 cm breed.
Ze bloeien, als je de uitgebloeide bloem af en toe verwijdert de hele zomer door. Je mag ze tussen door ook een keer tot de grond afknippen.
Zeer makkelijke planten.
Make your cat purr.
Verheven zinnenprikkelende geur, prachtig met purperen vlekken en aders doorlopen blad, en eindeloos bloeiend met paarse bloemetjes. Deze is in alle opzichten een klasse apart. Vanwege het harige blad vinden wij het vooral een sier-geur-vorm van basilicum die heel mooi staat in potten op het terras en daarbij heerlijke geur afgeeft. Wanneer er geen andere basilicum voorhanden is smaakt deze opperbest. Het is een vaste plant met een verhoutende stam. Als je ze wilt overhouden moet dat heel warm en licht achter je keukenraam.