Een kruising van twee door bijna heel Europa voorkomende soorten (Euphorbia waldsteinii x E. cyparissias). Beide sterk, makkelijk en geschikt voor elke standplaats inclusief droge schaduw. Goed vast, winterhard en gezond.
Ze mag na de bloei of in de herfst teruggeknipt.
Vormt bij ons een contrasterend duo met zwarte Helleborus. Heerlijk.
Bijzonder vroeg afrijpende bruinrode vijg, zeer geschikt voor ons klimaat.
Het vruchtvlees is zoet en rood.
Snoei zo veel of zo weinig als je wil, maak je nergens zorgen over; deze vijg krijg je niet kapot.
Zet ze wel in de vollegrond en liefst op een arme, warme, stenige plek.
Met een takje rozemarijn er in geprikt en olijfolie besprenkeld in de oven heb je al een heerlijk dessert.
Deze rijkdragende, goed winterharde, zelfbestuivende vijg is van het 'Breba' type. (Breva in het Spaans). Dit betekent dat zeer kleine vruchtjes aan de stuik overwinteren die in het voorjaar uitgroeien en in de zomer rijpen. Dat wekt de indruk van een tweede oogst maar het is in feite de naoogst van het jaar ervoor, De voorjaarsvruchtjes zijn vaak wat minder zoet.
'Twotimer' heeft zeer zoete, rood-bruine peer- of banaanvormige vruchten die niet barsten.
Een wildvorm uit Noord-Oost Turkije met grote, zeer intensief blauwe bloemen, behaard blad, grote bloemen.
Door het wat grijze, behaarde blad komen de diep blauwe bloemen goed naar voren.
Uit Turkije, dus min of meer mediterraan en uitstekend winterhard.
In het wild komt deze zilverbladige schoonheid voor op de Balearen, Corsica en Sardinië, in Zuid Frankrijk, Spanje en Portugal tot Noord Marocco. Ik kreeg het zaad uit Portugal. Ze is bladhoudend en redelijk winter bestendig. Ze hield het jarenlang vol op een van de akeligste plekken in onze tuin. Jij plant haar natuurlijk beschut, liefst voor een zuid-muur.
Heerlijk glimmend zilver blad en bijzondere bloemen over een lange periode.
Soms is ze vlekkeloos.
Ook wel bekend als 'Red Orient'.
Het is een klein bladhoudend heestertje met kleine bloemetjes die een beetje op roosjes lijken. Helianthemum is nauw verwant aan Cistus. Je kan het zien als quasi inheemse miniatuur Cistus. Ze moeten in de volle zon anders worden ze slap en bloeien weinig. In de zon zijn ze heel makkelijk.
Deze is fabelachtig fel rood.
Deze hebben we in 'het wild' gevonden in Zuid Spanje op 1000 meter hoogte.
Daar kan het stevig vriezen maar ook heel heet worden. Ze hebben zonder probleem al aardig wat narigheid doorstaan in onze tuin.
Een aanwinst dus. Deze mini-Cistus heeft grijs-groen blad en aangename gele bloemetjes.
Ze komt in het wild voor in het hele mediterrane gebied van Portugal tot Syrië.
De smalle grijze blaadjes verspreiden een warme kerrie-achtige geur in de weide omtrek.
Echte kerrie is een kruidenmengsel dat hier niets mee te maken heeft, puur toeval dus die geur. Maar je kunt kerrie plant wel als vervanging inzetten. (Pas aan het eind toevoegen.)
Het zeer zilveren blad maakt mooie bolletjes als je een beetje helpt met snoeien.
Geurig bolletje zilver zomer en winter.
Het roodbewaasde donkere blad en de rode stengels zorgen voor een nog groter contrast met de helder groene bloemen. Helleborus foetidus is tijdens de bloei als het ware gedeeld. Van onder diep donkergroen en van boven fris groen.
Dit Nieskruid heeft ook graag een beetje zon en wil liefst via zaailingen wat wandelen in je tuin.
Bloeit de hele winter ongeacht het weer.
Een kleurrijke en zeer groeikrachtige intersectionele kruising waarbij de heldere kleur van de grote bloemen op lange stevige purperen stelen afkomstig is van Helleborus orientalis, het stevige geaderde blad van corsicus of lividus, de groeikracht en rijke bloei van niger en zo kunnen we nog even doorgaan....
In deze vitale plant zit 12 jaar werk van veredelaar Rodney Davey. Ze zijn vegetatief vermeerderd.
Fenomenaal van kleur.
Ik ben hier erg enthousiast over omdat in deze kruising ook bloed van de kleurrijke Helleborus orientalis zit; een doorbraak. Vandaar ook dit levendige roze van deze in 2013 geintroduceerde kruising ook wel bekend als Rodney Davey Marbled Group.
Het geaderde blad komt van een ander van de vele voorouders. In het voorjaar zijn die aderen diep roze, in de zomer zilver.
Spannend blad en bloedmooi.
Een selectie van het Wilgenbroek met aanvankelijk witte en later crème roze bloemen.
Deze kan al vanaf december bloeien en je mag ze eventueel de eerste winter binnen houden waar je maandenlang plezier hebt van de bloemen. Plant ze vervolgens op een warm zonnig plekje in je tuin.
Uitgebloeide bloemen kleuren chocolade bruin en blijven zo nog lang mooi.
Bijzonder rijk en lang bloeiend.
Honingbijen en andere insekten laven zich onveranderd graag aan deze rijkbloeiende sierlijke plant. Hyssop heeft een typische zuiverende geur. De bloemen zijn paarsblauw als bij lavendel.
Het is een rijkbloeiende sierlijke historische plant.
Medicinaal werkt hyssop tegen hoofdpijn. als je geen hoofdpijn hebt wordt ze er juist door opgewekt. Gebruik Hyssop met mate.
De zeldzame roze vorm van een van mijn favoriete kruiden.
Hysop bloeit rijk, iets later dan lavendel.
Bijen en vlinders hebben ook veel baat bij deze heerlijke bloemen.
In de keuken gebruik je het niet snel en ook de toepassing bij hoofdpijn vergt wat meer uitleg dan waar hier plaats voor is.
De witte vorm.
Besprenkel mij met Hyssop Heer en als u dat doet, doe het dan met de witte. (Asperges me, Domine hyssopo alba)
Rijk bloeiende armeluis lavendel met een opwekkend geurtje.
Je kunt er een kruidenthee van maken tegen hoofdpijn, die ook hoofdpijn kan opwekken.
Verplicht onderdeel van elke kruidentuin.
De compacte vorm van gewone hysop, sierlijk en zeer rijk bloeiend met intens diep donker blauwe bloemen.
Op een zonnige plek prima betrouwbaar. Deze wordt veel verward met lavendel in onze mediterrane border. Dan zou het meteen de donkerste zijn.
Een bijzondere straffe geur.
Meer bloemen dan lavendel.
De zoveelste zwarte lis die paars blijkt. Maar wat een fantastisch diepe kleur.
Germanica irissen houden ervan met hun wortelstokken te bakken in de zon liefst in stenige grond die goed opwarmt. Plant ze dus zo dat de dikke wortels aan de oppervlakte blijven.
Gevonden door Schreiner in 1982.
Ze heet onsterfelijk omdat ze nog een paar extra bloemen kan maken na de eerste vlucht. Daar is ze best heel goed in en dat is ook opmerkelijk. Maar de ervaring van Iris is altijd zeer groots en eindig en daarom extra indrukwekkend.
De bloemen geuren bovendien.
Onsterfelijk schoon wit.
In Zuid Franse boerderijtuinen is Iris de meest toegepaste, vaak ook de enige soort. In de zomer zie je ze nauwelijks nog staan maar in het voorjaar is het een sprookje. Ze combineren goed met mediterrane planten ook omdat ze graag met hun wortel bakken in de zon. Bruine bladpunten mag je gerust afknippen.
Deze rijk bloeiende middelandsezeekleurige culltivar zou zelfs kunnen herbloeien in de nazomer. Ze heeft tot wel 10 zeer grote bloemen per stengel.
Een zeer elegante hoge witte Iris uit 1952.
Net als de Germanica's plant je deze ook met hun rhizoom aan de oppervlakte op een droge zonnige plek.
Een puntje van kritiek voor alle lissen: De irisboorrups kan het blad in het voorjaar wat rafelig maken. De plant heeft daar verder geen last van en zonder rupsen zijn er ook geen vlinders.
Uit een soort graspol van breed puntig blad worden deze pijlen afgeschoten.
Het verloop van groen naar geel is heel aangenaam bij deze cultivar uit 1940. De stelen zijn stevig.
Vuurpijlen kunnen wat onregelmatig bloeien. Ze hebben vooral warmte nodig. Maar als ze eenmaal gaan, dan gaan ze goed.
Heerlijk exotisch.
De naam lijkt niet helemaal juist gespeld maar ik spreek Bob Brown, wiens zoon haar vond en benoemde niet tegen.
Het ding is; deze heeft erg dikke bloemtrossen en is daarmee bijzonder feestelijk. Ze zijn er vooral trots op dat ze alleen onderin van kleur veranderen.
Voor een plant uit Zuid Afrika is ze bovendien extreem winterhard maar ze blijft exotisch en oh ja, een AGM.
Wat willen we precies nog meer?
Een lage zeer rijk bloeiende vorm.
Bloemen aan bronsgroene stengels die verkleuren van warm oranje-geel naar room-wit.
Het doorbuigende blad blijft relatief laag.
Gemakkelijk bloeiend en voor een vuurpijl zeer vorstbestendig.
Ik begin ze steeds meer te waarderen deze feestelijke planten die van de zomer een vurig feestje maken.
Deze rijke bloeier is nog vrij nieuw in ons sortiment en zou prima winterhard zijn.
Uitgebloeide bloemstengels wegknippen stimuleert de vorming van nieuwe.
Imposante, stevige, manshoge bloemstengels met tot 25 cm lange bloemtrossen.
Het blad komt tot ongeveer een meter.
Voor wel heel bijzonder spektakel.
Dit met van die reuze blauwe Eryngium en we hebben al een monumentaal feestje.
Op de foto in onze tuin tussen Deschampsia.