'Perretta' is een geweldig ras voor ons klimaat. De meeste vijgen verliezen in de winter de vruchten die tijdens het najaar zijn aangemaakt. Na een milde winter rijpen die van 'Perretta' in de zomer waarna ze in het najaar nog een keer kan dragen. Ze heeft grote peervormige vruchten met luchtig dieprood vruchtvlees. Het best draagt ze voor een warme muur op het zuiden.
Ze heeft bovendien sierlijk diep ingesneden vijgenblad.
Ze maakt ook in ons klimaat goed rijpende purper bruine vijgjes. Ze zijn zoet met een fris zuurtje, niet extreem zoet.
Het fantastische blad is de hoofdattractie.
Vijgen staan liefst in de volle grond op een arme droge warme plek. In hele strenge winters kunnen de toppen wat invriezen maar ze lopen altijd weer uit. Na een zachte winter beginnen de vijgen meteen te rijpen omdat de vruchtbeginsels aan de tak overwinteren.
'Longue d'Août' is uitstekend winterhard en produceert heerlijke zoete langwerpige vruchten. Bovendien heeft ze heerlijk diep ingesneden blad. Misschien wel het mooiste van allemaal.
Ze staan al meer dan 20 jaar in onze tuin. Hoogste tijd om er ook eens van te vermeerderen.
Mijn favoriete vijg.
Dit is een 'familieras' gekregen van Jan Huibers van kwekerij Dependens. Hij heeft haar van een familie die haar al 150 jaar in Nederland in hun tuin heeft.
De vijgen worden goed rijp en ze draagt rijk.
Bij strenge vorst kun je de takken iets afdekken om de jonge vruchtjes die er in de winter al aan zitten te beschermen.
Deze vijg heeft vrij kleine donker purperen vruchten die vroeg rijpen en uitstekend smaken.
Zeer geschikt dus voor ons klimaat.
De natuurlijke groeiwijze van vijgen is als meerstammige struik. Ze worden wel op stam met een kroontje aangeboden maar dan proberen ze altijd terug te keren naar hun natuurlijke groeiwijze door grondscheuten te maken. Onze vijgen worden allemaal als struik gekweekt.
Sierlijk bronsgroen blad en vrolijke vaasvaardige schermen, maar vooral ook een groente of keukenkruid. Alle delen van de plant zijn te gebruiken. Als vaste plant vervangt ze voor de gemakkelijke tuinier en minder kritische cuisinier de eenjarige dille, die aanzienlijk meer aandacht vraagt. Ze zaait zich als je de uitgebloeide schermen laat staan, rijkelijk uit.
Plant je ze niet voor jezelf, doe het dan voor de Koninginnenpage. Haar rupsen zijn dol op het loof.
De combinatie van romig zacht roze met grijs blad is heel bruikbaar tussen je lavendel of met andere droogte minnende planten.
Lieve bloemetjes voor er tussen.
Ze zijn sterk en makkelijk en ze dragen met hun vrolijkheid echt iets bij.
Na hun rijke bloei mag je ze graag eens terugknippen. Soms krijg je dan nog een vlucht maar in ieder geval zorg je zo voor vers blad en een volle plant.
Ook wel bekend als 'Red Orient'.
Het is een klein bladhoudend heestertje met kleine bloemetjes die een beetje op roosjes lijken. Helianthemum is nauw verwant aan Cistus. Je kan het zien als quasi inheemse miniatuur Cistus. Ze moeten in de volle zon anders worden ze slap en bloeien weinig. In de zon zijn ze heel makkelijk.
Deze is fabelachtig fel rood.
Deze hebben we in 'het wild' gevonden in Zuid Spanje op 1000 meter hoogte.
Daar kan het stevig vriezen maar ook heel heet worden. Ze hebben zonder probleem al aardig wat narigheid doorstaan in onze tuin.
Een aanwinst dus. Deze mini-Cistus heeft grijs-groen blad en aangename gele bloemetjes.
Ze komt in het wild voor in het hele mediterrane gebied van Portugal tot Syrië.
Een kleurrijke en zeer groeikrachtige intersectionele kruising waarbij de heldere kleur van de grote bloemen op lange stevige purperen stelen afkomstig is van Helleborus orientalis, het stevige geaderde blad van corsicus of lividus, de groeikracht en rijke bloei van niger en zo kunnen we nog even doorgaan....
In deze vitale plant zit 12 jaar werk van veredelaar Rodney Davey. Ze zijn vegetatief vermeerderd.
Fenomenaal van kleur.
Dit sterretje, of spinnetje (spider) zoals je dat bij Hemerocallis en Echinacea zou noemen heeft bloemen met smalle bloemblaadjes als een sterretje. Het donkergroene blad is ook smal en stervormig.
De bloemstengels buigen wat door en zorgen zo voor een elegante uitstraling.
Makkelijk en rijk bloeiend.
De witte vorm.
Besprenkel mij met Hyssop Heer en als u dat doet, doe het dan met de witte. (Asperges me, Domine hyssopo alba)
Rijk bloeiende armeluis lavendel met een opwekkend geurtje.
Je kunt er een kruidenthee van maken tegen hoofdpijn, die ook hoofdpijn kan opwekken.
Verplicht onderdeel van elke kruidentuin.
De zoveelste zwarte lis die paars blijkt. Maar wat een fantastisch diepe kleur.
Germanica irissen houden ervan met hun wortelstokken te bakken in de zon liefst in stenige grond die goed opwarmt. Plant ze dus zo dat de dikke wortels aan de oppervlakte blijven.
Gevonden door Schreiner in 1982.
Dwerglissen bloeien vroeg en staan graag aan een warm randje in de zon.
Tot nu toe was ik van de stoere forse planten, maar je houdt altijd van de randjes over waar nog iets zou mogen staan.
Langs de lavendels bijvoorbeeld.
Een van de eerste dwergirissen, gevonden in 1958.
Al wat vaker gewassen deze hotpants.
Ze heet onsterfelijk omdat ze nog een paar extra bloemen kan maken na de eerste vlucht. Daar is ze best heel goed in en dat is ook opmerkelijk. Maar de ervaring van Iris is altijd zeer groots en eindig en daarom extra indrukwekkend.
De bloemen geuren bovendien.
Onsterfelijk schoon wit.
Een zeer elegante hoge witte Iris uit 1952.
Net als de Germanica's plant je deze ook met hun rhizoom aan de oppervlakte op een droge zonnige plek.
Een puntje van kritiek voor alle lissen: De irisboorrups kan het blad in het voorjaar wat rafelig maken. De plant heeft daar verder geen last van en zonder rupsen zijn er ook geen vlinders.
Uit een soort graspol van breed puntig blad worden deze pijlen afgeschoten.
Het verloop van groen naar geel is heel aangenaam bij deze cultivar uit 1940. De stelen zijn stevig.
Vuurpijlen kunnen wat onregelmatig bloeien. Ze hebben vooral warmte nodig. Maar als ze eenmaal gaan, dan gaan ze goed.
Heerlijk exotisch.
Imposante, stevige, manshoge bloemstengels met tot 25 cm lange bloemtrossen.
Het blad komt tot ongeveer een meter.
Voor wel heel bijzonder spektakel.
Dit met van die reuze blauwe Eryngium en we hebben al een monumentaal feestje.
Op de foto in onze tuin tussen Deschampsia.
De echte laurier, iedereen kent deze mooie statige wintergroene struik. Voor zware, traag garende mediterrane schotels en goulash. Drogen voor gebruik is natuurlijk onzinnig. Je kunt jaarrond vers oogsten.
Op een beschutte plaats voor een warme muur winterhard. Doe er eventueel even een doek over bij strenge vorst.
De uiteindelijk hoogte kun je zelf bepalen met je snoeischaar.
Uit een magische tuin in het land van Winnie de Poeh.
Vroegbloeiende, zeer mooie bossige compacte plant met grote wijdopen bloemen, net als 'Cedar Blue' en ook in de zelfde helder violette kleur en diezelfde kussen vorm; een plant die van nature een beetje doorzakt en daardoor niet uit elkaar kan vallen.
Introductie: na 1980.
De 'lavendelpolitie' (zo meld ik me dan) heeft even moeten rondbellen. Maar kwam uiteindelijk bij onze tuinvriend Maurice Vergoote terecht als herkomst van deze nieuwe lavendel. Het blijkt een zaailing van vermoedelijk 'Hidcote' te zijn die volgens Maurice extra winterhard is. Gezien de zeer goede winterhardheid van 'Hidcote' een wat overbodige eigenschap lijkt mij, maar lekker donker is ze wel.
Beate is een Duitse gast van Maurice zijn veelgeprezen B&B die er van omviel.
Stevig sterk, gezond en groeikrachtig, zuiver wit en aangenaam van geur is deze vrij breedbladige selectie uit Nieuw Zeeland.
Virginia Mc Naughton kreeg haar van Stan Hughes van Blue Mountain Nurseries, vandaar de naam. De knoppen zijn ijzig groen met een minuscuul vleugje violet wat bijdraagt aan de kleurervaring.
Dit is mijn beste witte.
"Elegant ground hugging" zou een van onze lavendelvrienden deze noemen. De takken liggen als het ware op de grond. Blijft mede daardoor mooi vol, ook in de winter.
Een goede variëteit ook voor culinaire toepassingen, met wijdopen bloemen.
Tamelijk sterk geurend.
Deze door ons geselecteerde rijk bloeiende zaailing geïntroduceerd in 2008 heeft helder violette, bijna witte bloemen die scherp contrasteren met de donkerste knoppen die we ooit zagen.
Precies wat we zochten.
Vibrerend, elektriserend.
Vroeg en lang bloeiend goed geurend.
Helder violet-blauwe bloemen, donker grijs-violette knoppen.
Het blad is groener dan dat van de lavendel van de buren.
Nieuw in ons sortiment en nog min of meer op proef.