'Genovese' is het belangrijkste ras voor keukengebruik. Grote zachte bladeren, zeer geschikt voor culinair gebruik. Snelgroeiend en bijzonder goed van smaak.
Doordeweekse basilicum zeg maar.
Basilicum heeft veel warmte nodig en geen direct fel zonlicht. Water geef je ze het beste via een schoteltje onder de pot om stengelrot te voorkomen.
Dit is een vaste, maar nog niet winterharde.
De gestekte basilicums verhouten een beetje en zijn veel sterker dan gezaaide.
Je kunt deze gestekte basilicum binnen overwinteren. Zaad wordt niet gevormd door deze gestekte plant.
Binnen overwinteren boven 15 graden.
Goed van smaak, heerlijk witte bloemen.
Mijn favoriete basilicum met die echte zuidfranse geur en smaak voor pistou.
Fijnbladig, compact en uniform.
We maken er in de ook wel thee van.
Comme chez nous en Provence.
Een compacte, fijnbladige vorm met purperen topjes en bloemknoppen.
Ideaal voor een pot op je tuintafel.
De heerlijke geur komt overeen met 'Genovese' maar dan sterker met een vleugje kaneel.
Het donkerrode blad is zwaar gekroesd en ingesneden. Geur en smaak zijn iets dropachtig. Vaak krijgen roodbladige rassen op den duur een terugval naar groen. Bij 'Purple Ruffles' bedraagt die terugval op het moment ongeveer 4% van het bladoppervlak.
Verbeterde 'Dark Opal'; het blad is dieper rood en het rood is stabieler.
Plant deze niet voor de sier, daarvoor kun je beter Shizo of Japanse peterselie planten.
Want rode basilicum is minder sterk dan groene.
Plant deze als je heerlijke rode reepjes door je salade wil.
De citroengeur is aangenaam maar subtiel aanwezig bij deze redelijk stevige echte basilicum met een twist.
De geur lijkt op die van Citrus bergamia (van de Earl Grey thee) of bergamot.
Het blad is een beetje mat grijsgroen.
Een ouwe trouwe al, een klassieker.
"Geen ziekte bezoekt een huis met en koe en een Tulsi-plant". Een eindeloze opsomming medicinale toepassingen staan beschreven in het Indiaase boekje over Tulsi dat begint met die spreuk.
Basilicum is een liefdeskruid bij uitstek. Tulsi is dat in het bijzonder. Van de verhoutte stengels worden in India bidkettingen gemaakt. De plant heeft een wierook / kruidnagel geur. Ver van de ons vertrouwde in de Mediterrane keuken gebruikte Genovese types.
Heel fijntjes is deze hop-marjolein met bellen die bij een wat oudere plant lang uitgroeien.
De bellen zijn veel kleiner en fijner dan die van 'Kent Beauty' maar uiteindelijk wel langer.
Ze is prima winterhard qua temperatuur; hoe kouder hoe beter. Maar ze staat daarbij wel graag droog.
Een typische bergplant zoals je ze in Turkije en Syrië wel tegenkomt.
Een supersterke en makkelijke nog vrij onbekende hopmarjolein.
Uitstekend winterhard, probleemloos in de volle grond, maar ook prima in pot.
Heerlijk sterk van geur maar misschien te mooi om te eten.
Een geweldige, welriekende fee.