Zo leuk die naam, alleen daarom al moest ik deze hebben.
Maar bovendien zeer geschikt in een droge border met een wat mediterrane uitstraling uit Siberië.
Donker olijfgroen blad en citroen- of kruisbes-, zo men wil, gele bloemen aan rode stelen.
Sterk en makkelijk.
Nooit gedacht dat we deze misschien wel allergewoonste plant ter wereld ooit nog zouden gaan vermeerderen.
Maar misschien is ze toch wat ondergewaardeerd. Rotsvast, zeer bijvriendelijk en vooral heel gemakkelijk
Mocht je daar aan denken, knip ze dan in mei nog een keer terug voor nog meer bloemen.
Nog steeds de donkerste.
We zijn er het eerste jaar dat we hem hadden ingevoerd uit Engeland om plat gevraagd. Voor wie hem nog niet zag; zelfs in de schaduw is 'Purple Emperor' bijna zwart. De donker rode schermen steken zelfs nog af tegen het vrij smalle blad.
Een vondst van Graham Gough die op de helaas opgeheven kwekerij Washfield werkte.
We kregen haar daar.
Een zeldzame inheemse plant die vooral voorkomt op droge zandgronden in combinatie met Thymus pulegioides. Ze is geliefd bij bijen en hommels en waardplant voor de apollovlinder (die alleen in de bergen voorkomt) en de in Nederland zeer zeldzame wolfsmelkuil.
De Nederlandse naam is afgeleid van het Franse 'triquemadame'.
Een oersterke, makkelijke plant die veel wordt gebruikt op groendaken. (ook op onze bijenstal) Eetbaar, bijvoorbeeld in salades.
De hele zomer bloeiend in crème-geel met een donker geel hart. Grote pollen rechtopstaande plat blad in waaiers als bij de verwante irisachtigen. Het is een pastelgeel dat borders een onopvallende warmte injectie geeft. Dat noemen wij ook mediterrane uitstraling. En het biedt ook voor combinaties in die sfeer veel perspectief.
Maar, oorspronkelijk uit Argentinië.
Vooral toch een siervrucht hoewel anders beweerd wordt.
Afschuwelijk bitter. Zijn er Ethiopiërs in de zaal die kunnen uitleggen wat we met die bitterheid moeten?
Van oorsprong Oost-Afrikaanse soort met latere bron in Turkije. De vruchtjes zijn 4-5 cm doorsnee en hebben de sierlijke vorm van een geribd pompoentje. De kleur is via groen naar oranjerood. Eetbaar in onrijpe staat. De 150 cm hoge planten (kas) dragen zeer rijk!
Deze hebben we nog niet geproefd, maar hij zou wel eens net zo bitter kunnen zijn als 'African N'Goyo'. Gedroogd ook heel origineel als kerstbal.
Antroewa is een uit Midden-Afrika afkomstige soort die nauw verwant is aan aubergine. Wij vinden ze veel te bitter, maar in de Surinaamse keuken en in Afrika zijn ze juist geliefd om die bittere smaak en worden ze half rijp gegeten. Het jonge blad heet Gboma en wordt met vulling gestoomd of gefrituurd.
Ze staan graag warm en moeten worden aangebonden.
Wij zien het meer als zelfgekweekte herfstdecoratie.
Bij aubergine denk ik meteen aan 'Melanzane alla Parmigiana'. Maar aubergine is geen puur mediterrane groente. Ook de Indische en Surinaamse keuken weten er raad mee. Daarbij wordt meestal dit langwerpige 'boulanger' type gebruikt al dan niet in combinatie met cocosmelk.
Aubergine bevat veel ijzer en is een onverwachte vleesvervanger. Voor je eiwit eet je net als de koeien en Popeye bladgroen.
Een van onze favoriete groenten. Met kerstomaten over de pasta of met bechamel en tomatensaus uit de oven bij rijst. Of gewoon in de pastasaus.
Ze zijn prima buiten te telen, hebben geen last van enge ziektes.
Lange slanke aubergines als deze worden in de Surinaamse keuken "Boulanger" genoemd.
Dit ras heeft een bijzondere kleur: wit met lila aders.
Ze groeien ook goed in een flinke pot in de vensterbank.
Aubergine bloemetjes zijn prachtig.
Heerlijk handzame auberginetjes waar je mooi regelmatige schijfjes kunt snijden. Ze worden ongeveer 15 cm lang.
Deze vorm komt oorspronkelijk uit India en werd door Hindoestanen meegenomen naar Suriname.
Laat ze niet te rijp worden, je wil er niet te veel zaad in.
Lukken in een warme zomer ook buiten.
Het is een trage starter maar eenmaal aan de gang gemakkelijk rijp te krijgen.
Ze zijn zo groot als een pingpongbal en geweldig getekend.
Er wordt wel beweerd dat ze goed smaken.
Je zou ze jong moeten eten.
Ik geloof daar nog niet echt niet in, een kikkervisje in mijn keel. Ook als is ze bittervrij met mooi wit vlees en ideaal voor Thaise gerechten.
Daar is ze veel te mooi voor. Ik ben dol op deze kikker.
Mijn Italiaans begint langzaam wat te worden. Dit is natuurlijk de 'Ronde Witte Roze gevlekte' aubergine.
De grote bolronde vruchten met stevig vruchtvlees en weinig zaden beginnen wit, naarmate ze rijpen verschijnen de roze-violette strepen.
Het bolronde type kennen we al van 'Violetta di Firenze', mijn favoriete aubergine.
Melanzane alla parmigiana is een van mijn favoriete gerechten.
Een historische heerlijkheid. Dit oude ras geeft grote bolronde, iets geribde vruchten die via wit naar een diep lavendellila afrijpen.
Het smakelijke vruchtvlees is stevig en smaakt romig. Weinig hinderlijke zaden in de vruchten. Zo'n acht vruchten per plant mag je verwachten. Buitenteelt heeft goede kansen.
De aller lekkerste variëteit van mijn favoriete groente.
De wat meer langwerpige vorm van 'Black Beauty' Zelfs het blad is wat meer langgerekt.
Beide zijn professionele rassen, dus je kunt je overschot aan de plaatselijke supermarkt leveren.
Ze zijn prima buiten te telen, hebben geen last van enge ziektes.
Witte aubergine heeft vaak last van een overmaat aan zaad. Dat betekent dat ze te rijp worden geoogst, maar die rassen zijn ook een tikkeltje wild nog.
Dit is een verbeterde professionele versie met minder zaad. Oogst ze ook niet te rijp, dus wanneer zo zo'n 10 cm lang en 3 cm dik zijn, nog vrij klein dus.
Een compacte gezonde plant die het ook buiten goed doet.
Deze bijzondere plant uit Zuid-Amerika heeft geen enkele verwantschap met appel, meloen of peer. Ook niet met komkommer, de vertaling van pepino.
De smaak van de vruchten neigt het meest naar een mild zoete meloen met een vleugje peer.
Ze is niet winterhard, dus we houden haar in pot. Ze kan uit zaad hetzelfde jaar vruchten geven en draagt ook al vroeg in de zomer.
We hadden haar 30 jaar geleden al. Nu na jaren afwezigheid is ze eindelijk weer terug.
'Newleaze Coral' heeft net als 'Childerley' een vrij lastig definieerbare kleur. Maar het mag hier gerust rood heten. Ook deze mini Lavatera heeft over een zeer lange periode massa's kleine bloemetjes die 's nachts sluiten.
Ze hebben beslist doorlatende grond nodig om lang te leven. Ze kunnen zelfs in een milde winter hun blad houden. In het voorjaar diep terugknippen.
Lieflijk subtiel en toch een stoere prairieplant.
Witgrijs wollig behaard blad met daarboven clusters wollige bloei stengels zonder zichtbare bloemen. De bloemen worden, net als bij een schapendoes de ogen, door het haar verbloemd.
Hele plant zwaar grijs viltig behaard.
Ik vind ze prachtig, zacht en effectvol.
Een rijk bloeiende zacht oudroze selectie van kwekerij Kabbes.
Opmerkelijk strak rechtopstaand.
Deze zeer betrouwbare gemakkelijke vaste plant vormt op den duur stevige pollen.
Pinky is een trotse betrouwbare kanjer die ik iedereen aanbeveel.
De gigantische.
Een bijzonder goede solitair die met name in het najaar zeer indrukwekkend is, tenminste, als je er plaats voor hebt.
Je kunt hier heel creatief leuke gekke dingen mee doen.
Een wolk van een reus.
De woekerwoede van deze plant zet je naar je hand op de juiste plek. Ze moet ergens staan waar ze de ruimte heeft en geen kostbare planten onder de voet kan lopen. Dan blijft je blij met dit, en ik vertel het pas aan het eind, mooiste blauw dat er is. Een azuur-blauwe voorjaarszee van bloemen.
Later is het dankzij het goed dichtgroeiende blad een van de allerbeste bodembedekkers.
In het Duits: Beinwell naar een van de vele medicinale toepassingen. Het blad wordt ook gegeten en als meststof gebruikt. (Pas op: Het eten van grote hoeveelheden kan leverschade veroorzaken.)
Leg het blad in de voor bij aardappelen.
Verder is het een fijne onkruid onderdrukkende plant voor de hommels en bijen. Sommige insecten maken een gaatje in de bloem omdat hun tong te kort is om via de buisbloem bij de nactar te komen.
Als je ze maait lopen ze weer uit en gaan opnieuw bloeien.
Een soort Buxus maar dan aangenaam geurend en bloeiend en gezond.
Je mag ze naar hartelust in model snoeien, maar ik zou dat na de bloei doen. Ze vormen uitlopers waardoor ze snel dichte polletjes vormen. Zelfs droge schaduw verdragen ze nog prima.
Hun donkergroene glanzende blad houden ze ook in de winter. Je kunt er de heggetjes om je lavendelvakken mee maken als dat perse moet.