Een tamelijk vroeg bloeiende pimpernel uit Alaska met zeer donker bruinrode aren.

Het is de beste rode en mijn favoriete pimpernel.
Eigenlijk wil ik ze liever niet kwijt.

Ze staan in onze prairie border waar ze geweldig combineren met Salvia en Echinacea.

Een weinig spectaculaire plant maar extra leuk als vergeten keukenkruid vanwege de nootachtige smaak van het fijne blad.
Ze blijft bloeien met kleine borstelige bolletjes indien tijdens de bloei terug gesneden.

Het decoratieve blad bevat veel vit. C en kan ook worden gebruikt als sjabloon om poedersuiker op bijvoorbeeld een cake te strooien.

De meest stijve vorm en daardoor geschikt voor vormtuinieren in bollen of als haagjes. Donkergele knopjesbloemen, sierlijk grijs blad. Moet als jonge plant regelmatig worden gesnoeid anders
kunnen ze bij hevige regen uit elkaar vallen als ze net op hun mooist zijn.

Zeer sterk lekker grijs spul voor massale aanplant of accentjes.

Een van mijn favorieten en een van de meest grijze met een fijne strak rechtopgaande groeiwijze.

'Lambrook Silver' groeit compactt staat goed recht en valt niet uit elkaar.

Loopt na de winter mooi uit aan de basis, verdraagt diepe snoei en is dus zeer geschikt voor smalle heggetjes.

Een zeer goede vorm, vrijwel identiek aan 'Sulphurea' maar met grijzer blad en net niet helemaal bijna witte bloemen.

Slappe, bossige groeiwijze. Niet te laat knippen voor de winter zodat je een mooie bol hebt de hele winter.

De naam werd er aan gegeven door de bekende Engelse boomkweker Hillier.

Deze doet zijn naam eer aan.

Het naaldvormig blauwig-olijfgroen blad lijkt inderdaad nogal op rozemarijnblad.

Verdraagt voorjaars of zomer snoei goed.

Vormt mooie volle bollen. een luchtige sterrenhemel van knopjes.

Geurt bovendien sterk naar olijf; heerlijk!

De verschillen tussen cultivars van subsp. canescens zijn gering. Maar 'Caerulea' heeft duidelijk iets blauwer blad in de vorm van smalle 'naaldjes' aan strak opgaande stengels. Ze vorm een bolle struik met tijdens de bloei een sterrenhemel aan lange slanke stengels. Jonge planten kunnen in bloei wat open vallen. Eenmaal gevestigd houdt ze zichzelf overeind.

Ze heeft een sterke olijfolie geur.

Deze meest gangbare groenbladige Santolina heeft helder gele bloemen.

Een groen, sterk naar olijf geurend, bladhoudend bolletje.

Als je ze in het voorjaar snoeit heb je alleen die geurige groene bolletjes. Je kunt ze ook na de bloei in de zomer snoeien.

Als pomponnetjes gevulde, eetbare bloemetjes.
De naam zeepkruid zag ik in een heemtuinen dramatisch gedemonstreerd: met het gekneusde blad kun je inderdaad je handen wassen. Dat komt door door de rijkelijk aanwezige saponinen. Een bijzonder sterke plant met een enorme expansiedrift. Geef ze de ruimte anders loopt ze alles onder de voet.
Eenvoudig en supersterk, 'absolute beginner proof'.

Vast bonenkruid is zeker zo aromatisch als eenjarig bonenkruid en heel veel handiger voor incidenteel keuken gebruik. Als mediterrane tuinplant wordt ze tijdens de rijke bloei ook altijd bewonderd. Ze groeit min of meer plat over de grond maar niet zo plat als Satureja alternipilosa. Een makkelijke prima winterharde plant. Makkelijk snoeien ook omdat ze elk voorjaar in het hart opnieuw uitloopt.

Een pittig prachtig kruid.

Een bijzondere onbekende vorm van bonenkruid met een verfijnd zoutig citroen-aroma. Geweldig als keukenkruid bij wat zwaardere gerechten zoals peulvruchten. Leg er ook een voorraadje gedroogd van aan want gedroogd is de smaak bijna nog beter.

Zeer rijk en lang sierlijk bloeiend in witte wolken.

Heerlijk en sierlijk in een.

Wat mij betreft vooral een plant die gewoon erg goed is in wat veel mensen van planten verwachten; het produceren van opvallende bloemen over een lange periode.

Gewoon een leuk ding dat niet zonder begeleidende planten kan maar het geheel wel op zekere momenten behoorlijk omhoog trekt.

De bloem past amper op de foto.

Ik heb Scabiosa lang onderschat. En misschien neig ik nu wel naar het andere uiterste en overdrijf een beetje als ik zeg dat geen plant zo makkelijk en zo lang bloeit en zo standvastig is.

Ik hoef geen reclame te maken, ze zijn erg geliefd.

Zet er wel iets heel anders naast, zoals een Veronica met haar spitse aartjes.

Een fijne eenvoudige plant met z'n speldenkussentjes bloemen en zeer lange bloei.

Voor niemand te hoog gegrepen. of te moeilijk.
Na de winter een beetje bijknippen is alle verzorging die ze vraagt. Voor je het weet bloeit ze alweer.

Geschikt voor beginners. Vergeten door gevorderden.

Net als 'Butterfly Blue' een makkelijke leuke plant met speldenkussentjes bloemen die zeer geliefd is bij bijen en vlinders.

Zonder haperen bloeiend tot de herfst.

De bloemen zijn zo'n 3,5 cm breed.

Speldenkussentje heten ze in het Engels.

Dit is de compacte rijk bloeiende dwergvorm van kleine plathoofd die normaal zo'n 80 cm wordt en daarmee nog niet half zo hoog als de grote plathoofd; Cephalaria gigantea. Hans Kramer vermoedt dat dit eigenlijk Scabiosa ochroleuca var. webbiana moet heten. Misschien moeten we er dan meteen maar Scabiosa columbaria subsp. ochroleuca var. webbiana 'Moon Dance' van maken.
Het is een heerlijk ding voor je tuin, maar ook voor insecten en andere nuttige beestjes.

Schizachyrium is het ultieme prairiegras. Het is sterk lijnvormig.
Deze nieuwe vorm gevonden door North Creek heeft een felrode herfstkleur en wat breder blad.
Ze staat goed strak overeind, vandaar de naam.
De bloemen vallen nauwelijks op maar je ziet als je goed oplet de eruit hangende meeldraden.
Het blad begint grijs-blauw en eindigt onder uitbundig applaus vurig rood.

Zo leuk die naam, alleen daarom al moest ik deze hebben.

Maar bovendien zeer geschikt in een droge border met een wat mediterrane uitstraling uit Siberië.

Donker olijfgroen blad en citroen- of kruisbes-, zo men wil, gele bloemen aan rode stelen.

Sterk en makkelijk.

Voor mij gaat het misschien toch vooral om het heerlijk aubergine-rode blad maar voor vlinders en andere lieftallige schepsels zijn de bloemen ook heel aantrekkelijk

Van dezelfde vriendelijke postbode die 'Postmans Pride' selecteerde uit een enorme hoeveelheid zaailingen.
Ik kreeg er een van hem toen hij hem net had gevonden in zijn proeftuin.

Alweer bedankt José.

Eigenlijk ben ik niet zo'n fan van vetplanten. Het is misschien een 'acquired taste' waardoor ik ze stilaan ben gaan waarderen. Verwacht echter nog steeds niets anders dan de allerbeste in ons sortiment.

Ze zijn natuurlijk ook onverwoestbaar makkelijk.

Dit is een kleurkampioen met donker blad en, leuke, bijna oranje bloemen.

Wij kennen de lieve postbode en grote plantenvriend die deze als zaailing in zijn proefveld aantrof en er terecht trots op was, want het is al jarenlang de aller donkerste. En geloof me hij besteedt er al zijn vrije tijd aan, moeder keek beteuterd toe hoe hij alle mislukte zaailingen weggooide. Wij genieten.
José de Buck is ons helaas ontvallen, laten we hem blijven eren met deze geweldige vondst.
Ik weet nog hoe hij zijn zaailing met een glans in zijn ogen persoonlijk introduceerde.
Veel dank José.

Had ik al gezegd dat je Sedum nog voller en steviger maakt als je ze in het voorjaar nog een keer terug knipt?

Afkomstig van Bob Brown, die hem eerst 'White Mountain' wilde noemen, maar er bij nader inzien toch liever een verwarrende naam aan gaf.

Enorme bloemhoofden grijs-groen blad.

Een zeldzame inheemse plant die vooral voorkomt op droge zandgronden in combinatie met Thymus pulegioides. Ze is geliefd bij bijen en hommels en waardplant voor de apollovlinder (die alleen in de bergen voorkomt) en de in Nederland zeer zeldzame wolfsmelkuil.
De Nederlandse naam is afgeleid van het Franse 'triquemadame'.
Een oersterke, makkelijke plant die veel wordt gebruikt op groendaken. (ook op onze bijenstal) Eetbaar, bijvoorbeeld in salades.

Een zeer elegante schermbloem uit de Himalaya met fijn geveerd blad.

De witte schermen steken af tegen de hoge rode stengels.
Ze stoelt uit aan de basis en vormt zo na enkele jaren een statige pol.

Zeer geliefd bij bijen, gaasvliegen en serieuze tuiniers.

Nog een schermbloem dan maar. Dit keer met dikvlezig blauwgrijs blad dat wat heeft van het blad van Ruta graveolens. Het is een goede snijbloem.

Geniet het eerste jaar van het wintergroen rozet want de plant sterft na de bloei.

Zaait zich natuurlijk wel weer uit.