Lang smal spits en duidelijk gevlekt blad, rijk bloeiend met kobalt blauwe bloemen. Een zeer goede aanvulling op ons Pulmonaria sortiment.

Longkruid is een van de beste bodembedekkers die ik ken. Het blad blijft tot december mooi gezond.
Na de bloei kan er als ze te droog staan een beetje meeldauw in komen. Snijd ze dan tot de grond terug. Ze maken heel snel weer gezond nieuw blad.

Longkruid verdraagt schaduw prima. Maar staat, net als de meeste planten, als er voldoende vocht is ook graag in de zon.

Dit is een van onze favorieten vanwege de grote bleek opaal-blauwe bloemen.

Het blad heeft grote zilveren plekken.

Porselein plant.

Een Duitse cultivar met dun gevlekt zachtgroen blad en dromerige zachtroze bloemen.

Lang de beste roze naar wij dachten maar inmiddels zwaar beconcurreerd door 'Pink Haze' en 'Pierre's Pure Pink'.

Kies zelf maar.

Zuiver witte bloemen in het vroege voorjaar, zo rond Pasen een soort mijlpaal.

De zaden ontstaan in heerlijk warrige pluizen waar de plant nog lang sierwaarde aan ontleent.

Ze mogen graag in een soort rotsplant omgeving groeien.

Wit wildemanskruid is helemaal pluis.

Zo harig dat we hier misschien wel op de grens tussen het plantenrijk en het dierenrijk zitten.

Na de snoeperige bloemen komen lekkere pluizen.

Een goed vaste voorjaarsbloem met een beestachtig spannende zomergestalte.

Paasklokjes zou je ze kunnen noemen deze fijne vroege en best grote bloemen voor zo'n kleine plant.

Als ze het naar hun zin hebben, op een best warm plekje in doorlatende grond kunnen ze hele plakken vormen.

De zaaddozen zijn lollige pluizebollen.

Een amerikaanse bosrandplant met heerlijk zilveroplichtend topblad.

Een van de beste vlinderplanten die er zijn!

Bovendien heerlijk geurend.

Het blad kun je vers kauwen, of je kunt er thee van maken.

De eerste keer dat ik deze plant met paars gespikkelde witte bloemen en smal grijzig blad uit het zuiden van de VS zag stond er een bordje bij met: Origanum viride. De bijen uit een nabijgelegen korf vlogen er massaal op, zo'n bevlogen plant zag ik daarna nooit meer.
De groeiwijze lijkt inderdaad op die van marjolein. Het is ook een ex-munt: vroeger heette ze Mentha pilosum.
Die muntgeur blijft en wordt na drogen zelfs nog sterker.

Als ik twee peren moest kiezen, dan deze en 'Doyenne du Comice'. En gelukkig zijn die twee ook nog goede bestuivers voor elkaar. Lang gelden hadden we een boomgaardje in beheer met vooral 'Conference', de 'Doyenne du Comice' stonden er tussen als bestuivers.

Goed bewaarbaar en lang lekker.

En dit is mijn allerliefste peer. Ze worden ongeëvenaard zacht en sappig wegsmeltend als ze goed rijp zijn.
Ook deze kan een flink stuk de winter in worden bewaard.

'Conference' is een goede bestuiver maar ze kan zich ook redelijk zelf bestuiven. Er kunnen dan zelfs pitloze peren ontstaan.

Gevonden door Comice Horticole de Maine et Loire en in 1849 geïntroduceerd.

'Gieser Wildeman' is goed zelf bestuivend en kan na de oogst begin oktober tot eind januari worden bewaard. eetrijp zijn ze een paar weken na de oogst.
De kleine regelmatig gevormde peertjes worden vooral als stoofpeer gegeten.

Ze kan tijdens 'beurtjaren' een wat lagere opbrengst geven.

Het is een trage groeier, geschikt voor kleine tuinen.

Zuilvormen van fruitbomen zijn hip. Ze zijn ideaal voor kleine tuinen en kunnen zelfs in pot op een balkon of als fruitheg worden geplant. Het zijn speciale rassen die heel weinig groeien en hele korte vruchtbare zijtakken maken. Ze hoeven ook niet of nauwelijks gesnoeid. Voor een haagje plant je deze 60-80 cm van elkaar.
'Obelisk' is zelffertiel, ze lijkt qua smaak op Conference', een zoete sappige peer dus.

Tof deze.

Dit zusje van Pyrus salicifolia var. pendula bloeit wat rijker en heeft net zulke leuke kleine peertjes.
Een heerlijk gedrongen, handzaam zilver boompje. Iedereen denkt dat het een olijf is maar deze schoonheid komt tot 1700 m hoog voor in Albanië, Turkije, Roemenië, Griekenland en de Krim. Ze heeft dus geen enkel probleem met zelfs onze strengste winters.
Het zacht zilveren blad heeft de vorm van een bootzeil, vandaar de naam.

'Elblitz' is een productieve kruising van Rheum 'Frambozen Rood' x 'Valentine'. Ze heeft wat minder dikke maar redelijk zoete stengels. Je kunt er een keer of drie van oogsten.
Na 21 juni mag je geen stengels meer oogsten omdat rabarber dan weer op krachten moet komen voor het volgend voorjaar en omdat het gehalte aan oxaalzuur dan te zeer toeneemt. De stengels worden dan ook snel veel zuurder. Professionele telers hebben trucs om later en zelfs in de winter te kunnen oogsten.

Een wat zoetere, gezaaide, roodstelige rabarber.

Gezaaide planten hebben het voordeel dat ze vitaler zijn dan gedeelde planten.

Een rabarberplant kan tot 15 jaar productief zijn.

Wat mij betreft de ideale combinatie van het beste van zwarte bes en kruisbes. De vruchtgrootte houdt precies het midden. Ze rijpen in juni / juli.
Snelgroeiende struiken zonder doorns die makkelijk tot een leuk mini-boompje te snoeien zijn. Vrijwel onvatbaar voor ziekten.
Commercieel worden ze niet geteeld omdat de bessen te verspreid hangen. Thuis is dat geen probleem.
Goed gesnoeid zien ze er al snel uit als stokoude druivenstokken.

De bessen die in juli rijpen doen de takken buigen en smaken pittig, lekkerder misschien dan zwarte bes. Deze staat ook in onze eetbare hagen.
Ze is fenomenaal van geur.
Eenmaal de bloesem geroken kun je niet meer zonder.
Het mooie fijn ingesneden blad heeft fantastische felle herfstkleuren.
Een gezonde makkelijke struik uit Nebraska.

Buffalobes.

Grote trossen met dikke bessen.
De bessen hebben een zachte cassis smaak en vallen niet van de steel.

Handelbaar dus en zachtaardig van smaak.

Een heel goede zwarte, zo simpel is het.

Dit is geen zinkend schip maar een beste bes.

Een oud standaardras dat herinnert aan hoe we met de tuinbouwschool op excursie bij een bessenteler zagen hoe hij met een stok de takken naar beneden sloeg om ze half gebroken, vruchtbaarder te maken. Makkelijk dus.
Als ze een beetje kwarren knip dan een oude tak diep terug. Is daar een bruine gang te zien knip dan nog dieper tot er geen gangetje meer is. Dat is een mot die zich naar beneden vreet. Vooral bij oude planten.

Sappige geel witte bessen in gevulde trossen. Zoeter dan rode aalbes.
Begin juli rijpen ze.

Aan de tros zijn aalbessen wekenlang bewaarbaar.

Ze kan prima als losse struik geteeld maar produceert nog beter in rijen aan draad, plant afstand is dan: 50 tot 100 cm.

Voor de gouden eeuw van de eetbare tuin.

Een rijk dragend, zoet en gezond ras.

Middelgrote weinig behaarde vruchten
die niet snel barsten.

Dit is een meeldauwresistent ras en dat is een van de allerbelangrijkste eigenschappen bij kruisbes.
Als losse struik 1 m afstand houden in rijen 75 cm.

Rijp: augustus - september.

Een ziekte resistente cultivar met mooie ronde rode bessen.

Als losse struik 1 m afstand houden in rijen 75 cm.

Rijp vanaf juli.

De rode zijn wat zoeter.

Een kleine doorbloeiende, goed geurende rambler.

Een van de beste introducties (1993) van Louis Lens en favoriet niet alleen bij de erfgenamen van zijn geweldige rozen oeuvre.

Uiteraard staat deze ook al vele jaren prominent in onze tuin.

Een goed geurende doorbloeiende dwerg-rambler die vanwege haar formaat zelfs een een grote pot (met een rekje) op het balkon kan.
Ze is zeer gezond en verdraagt zelfs een beetje schaduw.
Het blad is fijn klein en gezond.
De zeer kleine halfgevulde bloemen in trossen met tot 30 zijn bloemen bovendien insecten vriendelijk.

Omarm deze herbloeiende kleine klimmer met een open hart.

Voor pilaartjes en boogjes, ook in kleine tuinen.

Licht geurend.

Een van mijn liefste, meest ontwapenende rozen.