Deze kreeg in 1999 op het Plantarium in Boskoop heel toepasselijk de zilveren medaille.

Een van de beste volledig zilverbladige vormen. Het glanst warempel in de zon.

De bloemen verkleuren van roze vrij snel naar blauw.

Glimmend van trots nog steeds.

Een zeer rijke bloeier in een aangenaam koraal rood met lang smal spits, rijk gevlekt, rechtopstaand blad.

Een vrij recente kruising met genen van Pulmonaria longifolia, de lang blad kampioen.

Geef ze een rijk plekje in de vochtige schaduw en je hebt er geen omkijken naar.

Na bijna tien jaar komen we er eindelijk aan toe deze te vermeerderen en ik werd er bovendien pas onlangs op gewezen dat longkruid erg geliefd is bij sluipwespen die luizen uitroeien.

Het kan bijna niet mooier: Vroege bloei en het hele jaar zilver bodembedekkend blad.

Tijdens het groeiseizoen staan ze graag vochtig.

Lang smal spits en duidelijk gevlekt blad, rijk bloeiend met kobalt blauwe bloemen. Een zeer goede aanvulling op ons Pulmonaria sortiment.

Longkruid is een van de beste bodembedekkers die ik ken. Het blad blijft tot december mooi gezond.
Na de bloei kan er als ze te droog staan een beetje meeldauw in komen. Snijd ze dan tot de grond terug. Ze maken heel snel weer gezond nieuw blad.

Dikke vette bloemen zoals koningin Victoria ze mooi gevonden zou hebben.

Deze zou ook zeer meeldauw resistent zijn. Handig, maar na de bloei blad knippen, beetje mest en water zorgen ook altijd voor gezond vers blad dat tot de winter mooi blijft.

Een van de betere bloeiers dus. Nochtans absoluut niet vlekkeloos, dus ook bladschoon bij deze.

Longkruid verdraagt schaduw prima. Maar staat, net als de meeste planten, als er voldoende vocht is ook graag in de zon.

Dit is een van onze favorieten vanwege de grote bleek opaal-blauwe bloemen.

Het blad heeft grote zilveren plekken.

Porselein plant.

Een Duitse cultivar met dun gevlekt zachtgroen blad en dromerige zachtroze bloemen.

Lang de beste roze naar wij dachten maar inmiddels zwaar beconcurreerd door 'Pink Haze' en 'Pierre's Pure Pink'.

Kies zelf maar.

Voor de afwisseling eens aan iets wilder wildemanskruid dan de gebruikelijke ouderwetse zaairassen.

Deze planten zijn ook gezaaid dus de kleur kan variëren van dat bijzonder maan-blauw tot donker paars, heel soms wit.

Deze soort komt wild voor in Europa, Russland, China, VS en Canada. Het is de nationale bloem van Finland.

Een nog onontdekte kleur voor deze voorjaarsbloeiende rotsplant.

Ze groeien hier niet ver vaandaan in Duitsland in het wild en daar kom je vast ook deze heerlijke kleur tegen. Van nature zijn ze diep paars-blauw.

Echt een bloemetjes plant.

Paasklokjes zou je ze kunnen noemen deze fijne vroege en best grote bloemen voor zo'n kleine plant.

Als ze het naar hun zin hebben, op een best warm plekje in doorlatende grond kunnen ze hele plakken vormen.

De zaaddozen zijn lollige pluizebollen.

Deze is veel verfijnder dan de andere Pycnanthemum, met haar smal geveerd blad.

Kleine knoopachtige witte bloemen in clusters, de hele zomer

dit is geen muntsoort, maar ze heeft wel een munt-geur.

Het geslacht Pycnanthemum werd vroeger tot de Mentha gerekend.

Een amerikaanse bosrandplant met heerlijk zilveroplichtend topblad.

Een van de beste vlinderplanten die er zijn!

Bovendien heerlijk geurend.

Het blad kun je vers kauwen, of je kunt er thee van maken.

De eerste keer dat ik deze plant met paars gespikkelde witte bloemen en smal grijzig blad uit het zuiden van de VS zag stond er een bordje bij met: Origanum viride. De bijen uit een nabijgelegen korf vlogen er massaal op, zo'n bevlogen plant zag ik daarna nooit meer.
De groeiwijze lijkt inderdaad op die van marjolein. Het is ook een ex-munt: vroeger heette ze Mentha pilosum.
Die muntgeur blijft en wordt na drogen zelfs nog sterker.

De zoet sappige vruchten rijpen eind september en smelten quasi in je hand.
In 1820 gevonden door Bonnet uit Boulogne sur Mer en vernoemd naar
monsieur Hardy, directeur van de 'Jardin de Luxembourg' in Parijs.
Ze kan zich zelf bestuiven maar de opbrengst wordt aanzienlijk verhoogd wanneer een van de volgende rassen in de buurt staan: 'Bonne Louise d'Avranches', 'Charneux' 'Clapp's Favorite', 'Conference', 'Doyenné du Comice', 'Gieser Wildeman', 'Supertrevoux' of 'Triomph de Vienne'.

En dit is mijn allerliefste peer. Ze worden ongeëvenaard zacht en sappig wegsmeltend als ze goed rijp zijn.
Ook deze kan een flink stuk de winter in worden bewaard.

'Conference' is een goede bestuiver maar ze kan zich ook redelijk zelf bestuiven. Er kunnen dan zelfs pitloze peren ontstaan.

Gevonden door Comice Horticole de Maine et Loire en in 1849 geïntroduceerd.

'Gieser Wildeman' is goed zelf bestuivend en kan na de oogst begin oktober tot eind januari worden bewaard. eetrijp zijn ze een paar weken na de oogst.
De kleine regelmatig gevormde peertjes worden vooral als stoofpeer gegeten.

Ze kan tijdens 'beurtjaren' een wat lagere opbrengst geven.

Het is een trage groeier, geschikt voor kleine tuinen.

Een wat zoetere, gezaaide, roodstelige rabarber.

Gezaaide planten hebben het voordeel dat ze vitaler zijn dan gedeelde planten.

Een rabarberplant kan tot 15 jaar productief zijn.

Grote trossen met dikke bessen.
De bessen hebben een zachte cassis smaak en vallen niet van de steel.

Handelbaar dus en zachtaardig van smaak.

Een heel goede zwarte, zo simpel is het.

Dit is geen zinkend schip maar een beste bes.

Een oud standaardras dat herinnert aan hoe we met de tuinbouwschool op excursie bij een bessenteler zagen hoe hij met een stok de takken naar beneden sloeg om ze half gebroken, vruchtbaarder te maken. Makkelijk dus.
Als ze een beetje kwarren knip dan een oude tak diep terug. Is daar een bruine gang te zien knip dan nog dieper tot er geen gangetje meer is. Dat is een mot die zich naar beneden vreet. Vooral bij oude planten.

Sappige geel witte bessen in gevulde trossen. Zoeter dan rode aalbes.
Begin juli rijpen ze.

Aan de tros zijn aalbessen wekenlang bewaarbaar.

Ze kan prima als losse struik geteeld maar produceert nog beter in rijen aan draad, plant afstand is dan: 50 tot 100 cm.

Voor de gouden eeuw van de eetbare tuin.

De tot 10 cm grote gevulde bloemen van deze herbloeiende klimroos zijn heerlijk van kleur en ze geuren fantastisch fruitig.

Het is met 2 tot 3,5 meter een laag blijvende en bovendien zeer gezonde klimmer.

Deze herbloeiende, halfgevulde aangenaam geurende klimroos is een recente (2013) introductie. De rozenwereld staat niet stil, het wordt alsmaar mooier en gezonder.

'Checkmate' is een gezonde vitale roos die met af en toe een kleine pauze de hele zomer en een stukje van de herfst kan bloeien.

Game over.

Oude sterk geurende damascener roos uit 1860 met 8 cm grote rijk gevulde en gekwartierde bloemen.

Langdurige regen kan de bloemen schaden maar verder is deze roos sterk en gezond.

Herbloeiend.

Een van de beste in dit genre.

Deze roos uit 1994 heeft donker groen glimmend blad dat zeer resistent is tegen meedauw, roest en sterroetdauw. De bloemen verdragen regen.

Ze laat zich vanwege haar hoogte goed combineren met vaste planten.

Helaas nauwelijks geur, maar wel een feest voor het oog.

Je moet wel gek zijn om zo'n bont spektakel in je tuin te planten. Maar zijn we dat niet allemaal een beetje?
Bij het zien van de bloemen denk ik meteen; dat is een geurfestijn. En dat klopt dan meestal. Ze won in 2010 alle rozengeurprijzen van Europa. Haar geur is fenomenaal. Bovendien bloeit ze goed door met grote bloemen en blijft gezond.
Af en toe uitgebloeide bloemen wegknippen en een handje plantaardige mest.
Gekke rozen zijn heel hip.