'Gieser Wildeman' is goed zelf bestuivend en kan na de oogst begin oktober tot eind januari worden bewaard. eetrijp zijn ze een paar weken na de oogst.
De kleine regelmatig gevormde peertjes worden vooral als stoofpeer gegeten.

Ze kan tijdens 'beurtjaren' een wat lagere opbrengst geven.

Het is een trage groeier, geschikt voor kleine tuinen.

Een wat zoetere, gezaaide, roodstelige rabarber.

Gezaaide planten hebben het voordeel dat ze vitaler zijn dan gedeelde planten.

Een rabarberplant kan tot 15 jaar productief zijn.

Een heerlijke diep blauwe kleur heeft deze plat groeiende vorm met licht gebogen takken.

De kruipende vormen, zoals daze bloeien veel rijker en ook vaak al voor de winter.

Daar staat tegenover dat ze misschien iets vorstgevoeliger lijken te zijn.

Ideaal voor een hoge pot waarin ze elegant over kunnen hangen.

Een van mijn favoriete kruipende rozemarijnen omdat we er lang geleden zo'n heerlijke pot vol van hadden.

Zo'n pot overwinter je het beste in de koude kas.

De geurige takken worden zo'n 30 tot 40 cm lang en staan breed uit tot ze gaan hangen.

Het dauw van de zee dat als blauwe regen over de rand van je pot stroomt.

'Boule' was een van mijn eerste kruipende rozemarijnen, zo'n 25 jaar geleden gevonden in Zuid Frankrijk.

Lijkt qua diep blauwe kleur sterk op 'Corsican Blue' maar met een iets andere groeiwijze.

Haar takken zijn gebogen en het jonge hout is grijzig wit waardoor ze een regelmatige grijze bol vormt.

Kruipende vorm die tot een meter lang en breed kan worden.

Zeer volle bossige plant met fijne naalden die snel een pot vult.

Fantastisch die enorme watervallen van rozemarijn zoals je ze in zuid Frankrijk ziet. Bij ons doe je dat beter in pot.

Jaren geleden vonden we deze wit bloeiende sterk opgaand groeiende rozemarijn op 1100 meter hoogte in de Sierra de Segur. De plant stond met haar voeten in de 'rode beek' en een beetje tussen het struikgewas. Niet echt een plek voor rozemarijn, dus interessant.

Ze bloeit hier elke winter rijk. De bloemen zijn wit met een paarsblauw honingmerkje.

Deze is geweldig, niet alleen vanwege de herinneringen aan die prachtige plek.

Nog een kruipende vorm met fijn krullende takjes, korte naalden en metaal blauwe bloemen.

Prima voor de keuken en zeer leuk in pot.

Kruipende vormen zijn, ik zeg het nog maar een keer, wat minder winterhard dan opgaande. Maar je kunt het altijd proberen ze buiten te laten overwinteren.

Meneer E. A. Bowles aka 'Cherry' de kersengek. (We komen hem hier wel vaker tegen.) heeft deze niet al te serieus geselecteerde kloon van een 'gewone' rozemarijn naar Euphemia Jessop vernoemd.
Het blad is grijzig groen en ze heeft kleine metaalblauwe bloemen.

Iets winterharder dan de meeste.

Een terecht bekroonde cultivar voor tuin en keuken.

Makkelijk te herkennen aan het dik vlezig donkergroen recht afstaande blad en de streng opgaande groeiwijze. Wellicht de hoogste die er is. Maar je kunt ze natuurlijk op elke gewenste hoogte terugsnoeien. Bloemen heerlijk helder metaal blauw.

Net als de rest niet echt volledig winterhard -12oC levert duidelijk problemen op. 'Tuscan Blue' werd voor 1948 door W. Arnold Foster uit Toscane geïntroduceerd.

Deze kruipende vorm groeit vrij snel kronkelend omlaag en bloeit rijk in voor en najaar.
Vorstbestendig tot zeker -10o C. Bij strengere vorst luchtig afdekken. Dat is jarenlang niet nodig geweest tot de winter van 2009 een einde aan de droom maakte. In 2013 hebben we de draad weer opgepakt met een winter die ze allemaal moeiteloos overleefden.

Worden het nu weer van die lekker grote struiken?

Een grote zonaanbidder met donker gele bloemen. Het dikke blauw-grijze blad heeft sierwaarde voor bijvoorbeeld een grijze border. De bloemen hebben een opvallend zwart, kogelvormig hart en afhangende donkergele bloemblaadjes. Slakken zijn er dol op. Zet ze op een stoffige plek in de zon.

Hier gaat het alleen om de bloembodem want bloemblaadjes ontbreken. De schutbladen nemen die rol over in het groen. Wat overblijft is de conische zwarte bloembodem met een groen kransje en dat wordt in onze borders meestal heel leuk gevonden.

Bloemschikkers worden hier heel hebberig van.

Subtiel, maar dus niets mis mee.

Zuring met rode aders, decoratief en uiteraard ook eetbaar.

Makkelijke vaste groente, misschien moet jet uitzaaien wat beletten.

Regelmatig tot de grond terug snijden zorgt voor mooi mals jong blad.

Deze recente introductie, voor zover wij weten gevonden in de botanische tuin van Auckland (Nieuw Zeeland), is een kruising van Salvia chamelaeagnea x scabra. Beide soorten zijn afkomstig uit Zuid Afrika en bij ons half winterhard (dus net niet).
Of ze wellicht toch voldoende winterhard is voor de volle grond moeten we nog testen
In Engeland zijn ze winterhard, de kans is groot dat dat ook voor hier geldt.
Ze bloeit lang, heeft stevig puntig blad met een lichte aangename kamfergeur.

Deze fantastische recente vondst van Rolando Uria, de rood-roze variant van 'Amistat', heeft fuchsia-rode bloemen uit zwarte knoppen.
Ook deze komt uit warme streken en is het randje winterhard. De kans dat ze in de volle grond overleeft is groot.
De bloemen verkleuren onder invloed van de temperatuur en laten soms wat paars zien.
Iedereen houdt van haar, dus ze zal net als 'Amistad' wel weer snel uitverkocht raken.

Wow paars, deze nieuwe, aan Salvia guaranitica verwante vorm.

Zwarte knoppen en donker paarse bloemen.
Eindeloos en rijk bloeiend.

Wel liefst in een pot planten die in de koude kas of garage gemakkelijk overwintert. Waaghalzen laten ze ook wel met succes in de volle grond.

Een moet hebben salie.

Deze vermoedelijke kruising van Salvia fruticosa x interrupta is een van mijn beste vondsten van de afgelopen jaren.
Ze lijkt op echte salie qua geur en uiterlijk en is ook bladhoudend maar ze bloeit zeer uitbundig en lang met spectaculaire grote bloemen aan donkere stengels.
Knippen zorgt voor herbloei in het najaar.
Winterhardheid was een beetje zorg voor deze nieuwe favoriet, maar ze heeft al een winter glansrijk in de volle grond overleefd.

Een van de eerste nieuwe introducties van Diederik Riethorst sinds we in 2002 Salvia 'Royal Bumble' van kregen die vervolgens de wereld veroverde.
We werken intensief samen met Diederik en er komen er nog heel veel. Diederik selecteert tegenwoordig vooral op winterhardheid. Dus hoewel officieel halfwinterhard en bij -10 overwinteren maken ze veel kans in de volle grond.

Grote bloemen, geurend blad.

Deze bijzondere blauwe met grijs-groen blad heb ik gekregen van onze vrienden van Tuingoed Foltz. Het is hun eigen selectie vernoemd naar hun tuinvriendin Audrey.
Ze hoort thuis in het genre half winterharde Amerikana's. Best in pot dus, maar daar ook wel heel dankbaar en makkelijk te overwinteren op een beschutte plaats waar het maximaal 10 graden vriest.

Ik heb een sterk vermoeden van Salvia coahuilensis bloed.

Hier verheugen we ons al een tijdje op. Nu die leuke tweekleurige bloemen op de foto's ergens in de Himalaya van Salvia hians niet waar blijken te worden gemaakt kunnen we ons hier prima mee troosten.

'Azure Snow' is een makkelijke, goed winterharde plant. Net als veel andere Salvia kan ze als je ze in de zomer terug knipt herbloeien.

Behalve eigen introducties in dit genre voegen we ook graag de parels van onze bondgenoten toe aan ons zo alsmaar feestelijker wordend sortiment.
Deze kruising van Salvia microphilla x greggi is in 2004 gevonden door Suncrest Nursery (Californië).
Ze zijn allemaal tenminste winterhard tot -10 Wij en velen met ons durven ze inmiddels in de volle grond te planten. Maar in pot misstaan ze ook niet.
Waarom moesten we zo lang op je wachten?

Dit snoepje is ook een van die fijne introducties die ons sortiment in 2019 verrijken.
Dysons maakte een kruising van een onbekende soort met een Salvia uit de Micophylla groep en vond zo deze compacte stralende nieuwigheid.

Salvia uit de Micophylla groep zijn half winterhard maar kunnen de meeste winters op een beschutte plek in de volle grond overleven. Ze verdragen tenminste -10.

Eindelijk, daar zijn ze dan, de Salvia voor het goede doel. Deze is vernoemd naar Emma en Brett die een moeilijke tijd doormaakten. De royalty's voor deze komen deels ten goede aan het vervullen van kinderwensen in Australië. (Dat is een kwestie van stuivers, dus klop jezelf niet op de borst als je deze koopt.)
Het is vooral een bijzondere lang bloeiende kruising die fantastisch presteert in een grote pot.
Overwinteren in de koude kas.

'Hercules' is net zo'n geval als 'Gea Viola': Het is niet Diederik z'n kleur maar ik ben er dol op.

We komen hier wel uit, maar mogelijk vergt dat nog jaren selecteren. Voorlopig vind ik dit een kanjer, vooral wat de bloemen betreft.

Microphylla type, dus voor de zekerheid in pot en beschut overwinteren.