De meeste kiwirassen zijn niet goed zelfbestuivend. Deze heeft geen bestuiver nodig.
Snoei Kiwi in de zomer als de vruchten al zijn gezet. Je remt dan de groei wat en snoeit takken met weinig vruchten weg.
'Jenny' is snel groeiend met grote vruchten. Van een volwassen struik kun je wel 30 kg oogsten.
Kiwi is een zeer gemakkelijke ziektevrije fruitsoort.
Deze nieuwe kiwi stamt af van de doorgewinterde en hoog productieve 'Hayward' met als verschil dat deze zelf bestuivend is. Er hoeft dus geen 'mannelijke plant bij. De vruchten zijn gemiddeld van grote, iets kleiner dan die van 'Hayward'.
Net als bij 'Hayward' zijn de vruchten goed bewaarbaar. Ze rijpen na de eerste vorst in november en kunnen tot april worden bewaard. De bloemen beginnen wit en verkleuren naar oranje.
Een dwergvorm met halfgevulde bloemen aan korte stelen.
Een van de allerlaagste Afrikaanse lelies die ik ken. In pot kan dat heel handig zijn hoewel ik die hoge toch het meest indrukwekkend vind.
Deze is bladverliezend wat de kans dat ze in de volle grond overleeft aanzienlijk maakt.
Wel een beetje bedekken deze juweeltjes.
Deze prijswinnende cultivar werd in 2010 door Quinton en Andy van De Wet geselecteerd. Ze bloeit tweekleurig met hangende bloemen in grote schermen.
Voor een bladhoudende Agapanthus is ze relatief winterhard. Ze zou tenminste tot - 10 verdragen. Afdekken mag je haar alleen tijdens strenge vorstperiodes. Als je haar in pot zet en binnen overwintert kan ze niet in het donker staan zoals de bladverliezende cultivars.
Een spectaculair potfeestje.
Heerlijk tweekleurig is deze compacte nieuwe bladverliezende Agapanthus. Ze bestaan in allerlei maten van dwerg tot reusachtig. Deze is met 70 cm heel fijn als potplant.
Bladverliezende cultivars zoals deze maken aanzienlijk meer kans in de volle grond te overleven. 'Twister' verdraagt tot -15 en met wat winterdek zelfs nog meer.
Een frisse wind voor je tuin.
Een best redelijk vorstbestendige, bladverliezende en zeer hoge vorm met een bijzondere aristocratische kleur. De bloemen zijn bij warm weer wit met een roze zweem. Als het kouder wordt worden ze meer roze.
Strenge winters evenwel toch iets dekken.
Ook mooi in potten, dan in de garage te overwinteren.
De donkerste ooit gezien.
Vooral de knoppen zijn heel donker.
Lekker hoog ook.
Bladhoudend, dus wel in pot en in de garage overwinteren. Milde vorst verdragen ze daar prima.
De bloemen zijn steriel, zodat er geen zaad wordt gevormd en ze dus lang bloeien.
Plant een panter in je pot.
Deze recente introductie zou je een compacte uitvoering van Agastache 'Blackadder' kunnen noemen.
Ze blijft laag en compact en bloeit goed door met forse bloeiaren.
Nog zo nieuw dat we de twee nog niet jarenlang hebben kunnen vergelijken. Maar qua bloei zou dit wel eens een winnaar kunnen worden.
Een verbetering van Agastache 'Blue Fortune' wordt hiervan beweerd vanwege de veel dieper kleur en dat klopt. Maar die verbetering zagen we ook al bij 'Blackadder'. Deze is niet alleen spectaculair van kleur maar ook aanzienlijk lager. Zeker zo standvastig als 'Blackadder'.
De bloemen zijn bijna theatraal protserig dik en donker.
'Rouge de Tuilière' is een goed winterharde selectie met helder rode bloemen. Al 20 jaar genieten we in de zomer van OMBRELLA ('Boubri') De diepe kleur en winterhardheid van deze selecties ontbreekt bij de bleek roze bloeiende wilde vorm. Ze lopen laat uit in het voorjaar. Maar zodra ze beginnen te bloeien doen ze dat tot ver in de herfst.
De parasolvormige groei maakt ze zeer geschikt als schaduwboom bij een terras. De bloemen geuren lichtjes.
Een op een wat beschutte plek winterharde Mimosa met spectaculair diep donker blad. Als de zomer een beetje meewerkt kunnen ze lang en rijk bloeien.
Het is een kleine boom met een parasolvormige, spreidende groeiwijze.
Het enige wat in me opkwam toen ik deze voor het eerst zag was 'moet hebben'.
Je mag gewoon 'Boubri' zeggen tegen deze super Albizia met een voor het geslacht relatief goede vorstbestendigheid en een lange, relatief vroege bloei.
De hoogte kun je zelf bepalen door op de gewenste hoogte te knippen in de hoofdtak.
Ombrella groeit van nature al vooral in de breedte, meer dan de hoogte zoals de naam al aangeeft.
Zie het als de meest natuurlijke, meest bloeirijke en meest mediterrane parasol die je kunt krijgen.
Deze zomer-bloeiende sierui is net als Allium 'Millenium' een sierlijke reuzenbieslook met gezond donkergroen blad. Ze bloeit iets later en de bloemen zijn wat donkerder van kleur dan bij 'Millenium'. Met deze recent geïntroduceerde zomer-bloeiende Alliums hebben we een heel nieuw genre makkelijke en bijzonder sierlijke tuinplanten ontdekt. We hebben zo'n 10 verschillende cultivars getest. De beste hebben we vermeerderd en vind je hier. Veel meer dan bieslook, maar uiteraard zijn ze allemaal ook eetbaar.
Dit is een doorbraak, eindelijk een bloembol die de overstap maakt naar de vaste planten. Een reuzenbieslook, maar dan rijk en lekker laat bloeiend op stevige gezonde stengels.
Het blad sterft bij deze niet af tegen de bloeitijd en daarom bloeit ze ook zo rijk.
Heel fijn ook voor vlinders en andere lieve beestjes.
'Serendipity' is een mutant van de spectaculaire 'Millenium' met iets blauw blad en dezelfde bloemen.
Wij zijn dol op deze reuzen biesloken en testen ze allemaal. Het fijne is dat ze wat later bloeien dan de reuzen trommelstokken en dat het blad gezond blijft. De bloemen zijn kleiner maar daarvoor aanzienlijk talrijker.
Serendipiteit is volgens J. Comroe
"Het zoeken naar een speld in een hooiberg, en eruit rollen met een boerenmeid."
Deze is echt heerlijk van smaak en reusachtig. De beste bieslook ooit. Geweldig voor je salade met blad tot 4 cm doorsnee in ringetjes gesneden. Bijna jaarrond verse voorjaarsui in je tuin die ook nog vast en winterhard is.
Permacultuur voor de makkelijke moestuin dus. Kenners weten dat er meer bij komt kijken, maar waarom niet af en toe een graantje mee pikken?
Leuk bloeiend bovendien.
Kan ook in pot, dicht bij de keuken.
De bloemen doen een beetje aan een minaret denken. De puntige knop barst open en dan gaan de gele belletjes daar heel elegant uit hangen.
Uit zuid en centraal Europa tot en met de Kaukasus.
Ik zag ze samen met Santolina, Satureja, tijm en wilde lavendel in de bergen bij het zuid-Franse Forcalquer en oostwaards. Ze zaait zich hier ook lekker uit. Leuk dus voor je mediterrane kruidenborder.
Tja, gewone bieslook dus.....
Snijd er lekker veel van, dan groeit er ook veel terug.
Niet kapot te krijgen.
De bloemen mag je ook een keer eten, of als decoratie gebruiken.
Maar eerst trek je de bloem stelen er aan hun nek uit, want die zijn te taai om te eten.
Vanwege de rangorde der zinnen heeft deze ogenschijnlijk nog meer citroengeur dan gewone verveine die al meer naar citroen geurt dan citroen zelf. De ogen gaan immers voor de neus. Deze geelbladige vorm prikkelt de zinnen nog meer dan we tot nu toe voor mogelijk hielden.
Ze proberen in de winter hun blad te houden. Meestal valt dat einde van de winter toch af. Zodra het warmer wordt lopen ze snel weer uit.
Officieel geen ijzerhard, wel ijzersterk.
Dit geschenk van de goden uit Chili is mijn kampioen citroengeur.
Het blad ruikt meer naar citroen dan citroen zelf naar citroen geurt. In Frankrijk heet ze Verveine, Italianen noemen haar Limoncello.
Zet ze ergens waar je in het voorbijgaan een blaadje kunt meepakken. De minuscule witte bloemetjes in schermen zijn net wolkjes. Knip naar hartenlust, dit schatje groeit en bloeit maar door.
Ze mag dan ook veel meer water en voeding dan je zou denken.