Spectaculair glimglanzend groot, diep groen blad, stevige, statige aren met heerlijke zuiver witte bloemen.
De bloemen van Acanthus stonden model voor een van de meest bekende en meest gekopieerde voortbrengsels van de decoratieve kunst: de Corinthische zuil ornamenten.
Acanthus bloeit meestal door tot de eerste vorst. Het begin kan na een strenge winter wat langer op zich laten wachten, maar ze zijn uitstekend sterk.
Een super freak met prachtig gemarmerd zeer stekelig hard blad, nog gemener dan hulst. En vreemd voor Acanthus; rode bloemen.
Voor de bloemen moet het heet zijn en niet te vroeg gaan vriezen.
Lijkt inderdaad winterhard, zoals beloofd, sterft wel bovengronds af in de winter. Als de grond opwarmt komt er dan weer prachtig nieuw blad aan.
Uit Ethiopië waar we allemaal vandaan komen.
Dat Acanthus een moeilijke plant zou zijn is grote flauwekul, integendeel; ze verdraagt alle denkbare omstandigheden. In het zuiden vermijden ze de grote hitte door in de zomer af te sterven. Bij ons doen ze dan juist maar wel een klein beetje verward hun ding.
Heerlijk donkergroen en fijn besneden blad, onontbeerlijk voor architectonisch bewuste tuiniers.
Doet het dus ook prima in de schaduw, onder een boom of struik.
Heel fijn ingesneden spits grijs blad en fris crème citroen (of is het zwavel) gele bloemen.
Een nieuwe uit 2013 waar we veel van verwachten, vooral in combinatie met diep donker paars van een Salvia of een Aconitum.
Half bladhoudend en tapijtvormend, dus bodembedekkend.
Nu geelvrees onder tuiniers vrijwel lijkt uitgeroeid is wit het nieuwe geel.
Tijd dus om deze klassieker vernoemd naar haar herkomst, het Zuid Griekse Taygetos gebergte, eindelijk een kans te geven.
Het is een prima winterharde een laag blijvende kruising met grijs-groen blad en een lange bloeitijd.
Fijn om blauw mee te blussen.