Vingerbrreed lang smal blad, oersterk en lekker lage compacte rand- of vulplant.

Zeer rijkbloeiend.

Dit is die simpele plant die je zag in een tuin en waarvan je dacht; "Wat een vondst, wat is dat ook alweer?"

Onverwoestbaar.

Van het zwarte veld, proefveld van Chris van Geyselen. Deze diep donker rode vorm.

Een wat lagere, later en langer bloeiende cultivar.

Persicaria raak je nooit kwijt. Ze kunnen op elke grondsoort en laten niet over zich heen lopen.

Hier vul je snel grote gaten mee. Het is een ijzersterke robuuste plant die tot diep in het najaar presteert. Eindelijk een die Eupatorium purpureum naar de kroon stoot.

Maak er samen met dat koninginnenkruid en Miscantus zo'n massief stevig najaarshoekje mee.

Een joekel van een dikkerd.

Een stevige op zichzelf staande cultivar met goed gave bloemen in volle aren.

Als allemaal, onverwoestbaar.

Deze selectie uit 2008 van Jan Spruyt is hot.

Chris heeft niet ook nog een oranje veld. Deze is afgeleid van 'Blackfield'.

Het is een ietwat elegant doorknikkende aar die naar oranje neigend roze bloeit.

Lekker met blauw en grijs of bijvoorbeeld zo'n porseleinen Clematis x jouiniana.

Even sterk en even makkelijk als de rest.

Chris Ghyselen, selecteert al zeker 15 jaar binnen zijn favoriete geslacht.

Ik herinner me goed hoe hij daar lang geleden over sprak. De afgelopen jaren plukken we de vruchten van zijn werk.
Dit is een zeer korte roze met elegant doorbuigende bloemaartjes.

De laatste en misschien wel meest fantastische nieuwe bodembedekkende Persicaria.

Een recente introductie van Chris Ghyselen, de Belgische tuinarchitect en tevens Persicaria koning. De meeste van onze Persicaria zijn door hem geselecteerd.

Deze nieuwe bloeit rijk en lang met zeer ranke lange bloemstengels.

Persicaria zijn heel sterk en makkelijk en bloeien meestal tot de eerste vorst waarna ze abrupt in elkaar zakken.

Persicaria amplexicaulis 'Alba' kan het schudden, dit wordt de nieuwe standaard.

Rijke bloei met fijne lange, zeer elegant doorbuigende spitse aren.

Net zo onverwoestbaar als de rest.

Met dank weer aan de specialist Chris Ghyselen.

Vanwege hun textuur die zo fijn combineert met Lamiaceae zoals Salvia en omdat insecten er zo veel baat bij hebben kijken we als jaren uit naar schermbloemigen die binnen ons sortiment passen.

Deze meesterwortel uit de Italiaanse Alpen en de Balkan is een recente toevoeging. Ze heeft fijn geveerd blad en losse schermen die verkleuren van zacht roze naar wit. Ook in zaad zien ze er nog aardig uit.

De bijzondere kleur bedankt deze Phlomis aan haar kruisingsouders. (P. purpurea x P. crinita) Phlomis laat zich maar moeilijk stekken. De meeste worden daarom gezaaid. Bij deze kan dat helaas niet. Zoals je ziet is het stekken gelukt. Massaal zullen we haar helaas nooit aan kunnen bieden.
Ze staat al jaren in onze tuin. In strenge winters vriest ze tot de grond terug om in het voorjaar weer uit te lopen. In dat geval bloeit ze niet in het voorjaar, maar in het najaar.

Eindelijk is ze er: De ideale Phlomis kruising (P. purpurea x P. italica), een fantastische tuinvondst van Joan Pere. Beide ouders zijn goed winterhard en bijzonder van kleur.
Het blad is langwerpig als bij P. italica en heeft ook die licht, grijs-groene, bijna kaki kleur. De bloemen zijn ouderwets roze. Een beetje normale winters houdt ze haar blad en bloeit vroeg. Bij strenge vorst kan ze bovengronds bevriezen. Knip haar dan diep terug. Ze loop snel weer uit en bloeit dan in het najaar.

Een goed winterharde struikvorm met grijs blad en oker gele bloemen.

Dit wordt een bladhoudende wat op Salie lijkende grote struik met prachtig grijs blad.

Prima winterhard.

Snoei ze alleen als het echt nodig is. En de uitgebloeide bloemen natuurlijk.

Voor het eerst ingevoerd in 1999. Nu eindelijk in productie. Kweken is een kwestie van geduld.
Een van de meest spectaculaire Phlomis die ik ken, hoog uit de bergen van Marokko.
We hebben haar jaren lang getest en ook wel eens verloren. Nu hebben we denk ik de slag te pakken.
Gigantisch blad en lange stengels met reusachtige zacht roze bloemen.
Grijp je kans zo lang de voorraad strekt.

Phlomis russeliana mag in geen enkele tuin met mediterrane aspiraties ontbreken. De crème gele bloemen in etages maken veel indruk. Het is een warmte uitstralende plant met groot olijfgroen wollig blad. Dat blad heeft bovendien een sterk onkruid werende werking.

Kruidachtig en half-bladhoudend. Best in de zon. Prima winterhard.

Deze wordt wel verward met Phlomis russeliana, Het zijn beide kruidachtige, dus niet verhoutende soorten, maar deze is subtieler van kleur en veel hoger. De verfijnde combinatie van groen-grijs wollig blad met zacht roze met beige bloemen vind ik heel aangenaam. Het is mede vanwege haar hoogte een indrukwekkende plant die soms zelfs de 2m haalt.
Ze is prima winterhard en half bladhoudend.

Turkse salie, uit Griekenland.

Architectuur van het stoerdere, rechtovereind staande soort.

Etage na etage lieflijk roze bloemen aan donkere stelen.

Makkelijk, maar desondanks meer iets voor de gevorderde tuinier omdat die inziet hoe slecht hij zonder deze kan.

Deze vlambloem uit de Oostelijke VS staat van nature in de halfschaduw, tussen struiken of in bosranden.
De bloemen geuren lichtjes. De plant verspreid zich heel geleidelijk, dus niet overrompelend, met worteluitlopers.

'Blue Moon' wijkt af van de wildvorm door brede petalen die volle maan-ronde bloemen vormen.

Makkelijke, lieflijke maanwolkjes.

Geurende witte wolkjes die het voorjaarsgevoel aanjagen.

Heerlijk helder, lichtgevend bijna.

Ze verdraagt schaduw wonderwel.

Een leuke nieuwe freak onder de vlambloemen.

We maakten er voor de grap een kleine hoeveelheid planten van omdat het ook voor ons nog zo nieuw is.

Stelt tot nu toe niet teleur.

Je zou er bijna van gaan trouwen.

Lekker fijn selderijblad voor de afwisseling. Snij de bloemen zonder aarzelen voor de vaas want deze blijft bloeien indien tijdens de bloei terug gesneden.
Het blad bevat extreem veel vitamine C en hoort thuis in voorjaars salade.
Onze vrienden uit Frankfurt maken er Grüne Soße van.
Ook niet onbelangrijk is dat je deze schermen zo dringend nodig hebt om wat afwisseling in je borders te brengen.

Het donker purperen blad doorstaat milde winters ongeschonden. Mocht het bevriezen, dan krijg je prachtig nieuw blad in het voorjaar. Zoals meestal; hoe kouder, hoe donkerder. De combinatie met de heerlijke paarse bloemetjes is ook geslaagd. De bloemen zijn diep donker en bijzonder groot voor jakobsladder.

Een geweldige nog vrij nieuwe introductie.

'Stairway to heaven'.

Een makkelijke en betrouwbare plant die overal wil groeien.
De bloemen zijn groot en opvallend.
Bij hoge temperatuur kunnen ze wat lichter van kleur worden.
De beste rode wellicht, vooral als het niet zo warm is.

Ter ere van Paco en Cameron.

Duende voor je border.

Een van de fijnste ganzerikken die ik ooit heb leren kennen. Misschien ook mede dankzij de herinnering aan inmiddels overleden bondgenoot Michel waar ik haar het eerst van kreeg.

Diep rode bloemen op lange luchtige stengels met een donker bruin hart uit de zuidelijke staten van de VS.

Zilver-groen blad, gedeeltelijk ook nog in de winter. Makkelijke lang levende plant.

Vuurwerk roosjes.

Dit inheems schatje heeft me altijd vertederd. Een wonderlijk mooie voorjaarsverassing toch, als dit in je ruig grasland staat en zich daar dan uitzaait.

Het is bovendien een belangrijk geneeskruid.

Het blad wordt in Spanje gegeten en de bloemen kunnen versuikerd of in salade.

Echt voorjaar.

Eindelijk kunnen we ook deze klassieker van voor 1850 uit ons lieve buurland aanbieden. Ze heeft zeer goed smakende grote donkerpaarse vruchten met groen-geel vruchtvlees die vanaf half augustus rijpen. Ze is zeer ziekte resistent.
Ze is prima zelfbestuivend, maar de opbrengst kan worden verhoogd door kruisbestuiving met 'Anna Spath', 'Czar','Monsieur Hatif', Opal', 'Reine Claude d'Althan' en 'Victoria'.
Met mate snoeien in het voorjaar.