Bloemen in talrijke platte schermpjes op hoge strak rechte, vertakkende stengels. Hoog maar niet massief, als jalousieën in de open stand.

Vorst gevoeliger dan Verbena hastata maar door uitzaai altijd blijvend. Ze laat zich overal toepassen en met bijna alles combineren. Door uitzaai ontstaan gemakkelijk grote natuurlijke groepen.

Heerlijk spontaan spul. Vlindervoer.

Een stevige plant met lange iets gebogen spits toelopende bloeiaren.

Lekker laat bloeiend.

Toch subtiel voor een reuzin.

Dit brave plantje kan van voor- tot najaar bloeien als je af en toe uitgebloeide aartjes wegknipt. Helder vibrerend, bijna lichtgevend violet blauw.

Deze kruising van Heather Philpott van Plant Haven heeft als een van haar ouders de Amerikaanse vaste plant van het jaar 1993; 'Sunny Border Blue' en werd dat zelf in 2001.

Uit een familie van koninklijke kaarsjes.

De meest natuurlijke uit de Balkan.

Beter tegen koude bestand en dus ook beter bladhoudend dan de meeste Vinca major.

De bloemen komen iets hoger boven het blad wat beter uit.

Fantastisch grote diep paarse bloemen.

Op een of andere manier voelde ik me opeens verplicht ook een paar goede cultivars van deze eenvoudige bodembedekker te vermeerderen.
Dit is onze relatief donkerblauwe suggestie van deze gemakkelijke bladhoudende bodembedekker met glimmend donkergroen blad voor de schaduw. Kan, als het er niet te gek droog is ook prima in de volle zon.
Een sterke gemakkelijke plant voor de luie tuinier. Ook geschikt voor romantici.

Zacht bleek lila mauve met fijne donker purperen strepen en hart, een adellijke kleur en goed vast. Wonderbaarlijk van kleur maar slechts zacht geparfumeerd. Uit de rubriek van de 'bedding viola's'. Dit mogen we hoewel de verleiding groot is niet Viola cornuta noemen van de specialisten.

Gewonnen door Richard Cawthorne, onze Violenvriend die we lang geleden voor het laatst hebben bezocht

Dit is de zwartste viool.

Grote bloemen met een verwaarloosbaar klein geel hartje.
Niet te verwarren met het zaairas 'Bowles Black' dat ook wel als Viola nigra wordt verkocht. De bloemen daarvan zijn minder donker en kleiner.

Er is geen zwartere.

Deze bossige plant kan wat te lang worden maar dat is te verhelpen door diep terugknippen. De bloemen zijn dan in korte tijd terug. Doe dat bijvoorbeeld als je op vakantie gaat.

Deze is voor een viool aardig standvastig. Ze bloeien met kleine witte bloemetjes eindeloos van het voorjaar tot de winter.

Makkelijk wit op je palet.

Ik vind deze klassieker geweldig met z'n vlinderachtige sterretjes bloemen.

Fijn magenta paars geaderd.

Tussendoor knippen is er goed voor. Ze gaan daarna snel weer bloeien.

Violen staan liefst met hun hoofd in de zon en de voeten in het water. (Wie niet?)

Eigenlijk zouden we moeten spreken van klimaf-viool. De ranken kunnen tot een meter lang worden en ook op die ranken komen bloemen. De witte bloemen hebben een ruim lavendelkleurig hart. Ze is heerlijk in een hangpot, maar verdraagt weinig vorst dus hartje winter wel even in de schuur zetten.

Super makkelijk, alleen elk voorjaar scheuren herpotten en delen met de buren.

Traditionele bloem voor parfum en snoep.

'Konigin Charlotte' werd in de voor-vorige eeuw gekweekt om de lange steeltjes zodat er boeketjes van konden worden gemaakt.

Sterk geurend, er hangen wolken parfum om de planten.

Zelfs in gemaaid gazon weten ze zich nog redelijk te handhaven.

De bijzondere witte vorm is net zo aantrekkelijk voor bijen en vlinders als de gewone monnikspeper en heeft datzelfde sierlijk gesneden handvormig en geurige blad maar dan met een zilveren waas.
Ze kan in strenge winters wat invriezen. Maar herstelt zich daar altijd prima van.
Atheense vrouwen zouden het blad in bed hebben gelegd om kuisheid te bewaren tijdens het feest van Ceres. Nog steeds is ze in gebruik als medicijn ter regulering van de geslachtshormonen huishouding.

Vroeger in het westland in kassen geteeld. In Hampton Court staat een exemplaar dat in1768 werd geplant door Lancelot 'Capability' Brown en nu nog volop vrucht draagt.
Vroeg, grote opbrengst, dikke trossen.
Als er erg veel vruchten in de tros zitten kleuren ze minder door. Ze zijn dan wel rijp en zoet. Gevoelig voor meeldauw, dus wel wat verwennen.
Best in de kas of zeer zonnig tegen een warme muur.

Nog een dubbeldoel druif voor zowel verse consumptie als wijn.

Het is een zeer gezond ras, dus weinig gevoelig voor schimmels.

De sapstroom van druiven komt in januari al op gang. Snoei ze dus in de zomer of in het najaar.

'Leon Millot' heeft een zeer aangename cassissmaak.

Een recente ziekte resistente kruising die zeer veel wordt geplant in de Duitse wijngebieden en ook met succes buiten kan worden geteeld in Nederland.

Er is een diep gekleurde prachtige wijn van te maken met veel alcohol.

Vruchten bijna zwart en heerlijk fris van smaak, dus ook als tafeldruif geschikt.

Fantastische purperen herfstkleuren.

Japanse blauwe regen bloeit pas tegen het einde van het voorjaar en windt linksom.

'Okayama' heeft sterk geurende 10 tot 15 centimeter lange bloemtrossen in een heerlijke kleur.

Onderscheiden met een Award of Garden Merit.

Snoeien doet Wisteria bloeien.

Silk heet ze vanwege het grijs behaarde jonge blad. De trossen aan korte steeltjes worden zeer lang.

Met wat steun van een stok kun je er ook door op de gewenste hoogte te toppen een boompje van maken dat je elk jaar na de bloei flink terug snoeit. Dit boompje kan zelfs in pot.

Tegen een muur bind je haar aan op de gewenste hoogte.

Planten beschrijven die met een 'W' beginnen is altijd nachtwerk.

Gelukkig betreft het deze keer een makkelijke bloeier en een bekende klimmer.

Ze staan in knop terwijl ik dit schrijf.

Beste moment om een Wisteria te planten is 100 jaar geleden. Het op op een na beste moment is nu. En deze bloeit meteen.

Relatief vroeg bloeiend met bloemtrossen van 30 tot 50 cm in een heerlijke roze gerand wit.

Ook hier kun je een boompje van snoei voor de volle grond of in pot. Bind de plant daarvoor aan, top op de gewenste hoogte en snoei elk jaar stevig in.

Liefst warme muren van 3 tot 10 meter hoog bedekt ze ook zonder problemen.

Geurende diep gekleurde bloemen in tot 40 cm lange trossen.

Voor een warme muur, liefst wit zoals je ze bij Waterloo ziet, bijna huis aan huis.

Bloeit nadat het blad is uitgelopen.

De trossen van deze kunnen wel 60 cm lang worden. Schrik niet van de hoogte, ze worden niet hoger dan tot waar je ze aanbindt.

Aangenaam mild geurend, relatief laat bloeiend.
Je mag ze allemaal wat extra voeding geven omdat ze hard groeien en opdat ze zulke lange trossen maken.

Snoei zorgt voor bloei.

Blauwe regen staat graag in voedzame voldoende vochtige, wat vochtige grond.

Ze kan dan geweldig groeien en stokoud worden.

Deze maakt de grootste, wel 60 cm lange bloemtrossen en kan tot 10 meter hoog worden.

Ze geurt net zo heerlijk als violen.

Tot 45 cm lange, heerlijk geurende roze trossen aan lange windende stengels.

Wij laten ze door de bomen slingeren in ons Aziatisch hoekje. Maar tegen een muur op het zuiden vallen ze nog meer op.

Regelmatig snoeien zorgt voor meer bloei. En je kunt er ook een 'boompje' van maken door aan te binden aan een paal en regelmatig terug te knippen.

Uit Kentucky, echt waar, komt deze bijzondere wat trager groeiende maar prima bloeiende witte vorm.

De bloemtrossen zijn tot 30 cm lang.

Ook deze kan met wat steun tot een boom worden gevormd.

Je mag er flink aan snoeien, dat komt de bloei alleen maar ten goede.

Goed, er is veel verwarring omdat er ook een Amerikaanse blauwe regen bestaat onder deze naam.

Deze is zeer sterk geurend en heeft heel veel relatief korte trossen.

We hebben alleen geënte planten op naam. En die bloeien altijd binnen een of twee jaar als ze eenmaal uit hun pot verlost zijn.

Snoeien doet ook hier bloeien.