Trachelospermum asiaticum heeft een verfijnde geur van kaneel en rozen. Ze geurt vooral in de avond en nacht. Zet ze ergens waar je er regelmatig langs komt, liefst tegen een zuid-muur.
Wij hebben een aantal verschillende Trachelospermum in grote potten met een stalen klimrek op onze binnenplaats. In de zomer genieten we van de geur, in de winter van het aristocratische donker groene blad.
Ze verdraagt tot -15ºC is dus vrijwel volledig winterhard.
Trachelospermum asiaticum komt van nature voor in China, Korea en Japan.
Het zijn windende klimplanten.
'Mandanianum' is vrijwel niet te onderscheiden van 'Christabel Bielenberg' behalve door haar herfstklkeur. In de winter krijgt het blad een brons-rode kleur.
Ze heeft diezelfde verfijnde kaneel-rozengeur.
'Mandanianum' verdraagt makkelijk tot -15ºC, gaat vroeg een de groei en maakt in april al knoppen, is dus winterhard
Als de gewone Toscaanse jasmijn, maar dan roze bloeiend.
Dus diezelfde heerlijke jasmijngeur en dat prachtige glanzendxe blad.
Je moet ze wel aanbinden of in een (pyramide) rek laten groeien.
Trachelospermum jasminoides is iets minder winterhard dan T. asiaticum, maar ze overleven hier al jaren in pot buiten op de binnenplaats en in de volle grond tegen een zuid-muur..
Dit schatje wordt wel mediterraan maar eigenlijk is het een bladhoudende subtropische soort uit Azië. Ze doen het bij ons prima in de volle grond tegen een zuidmuur. Ook in potten met een klimrek staan ze bij onsd zomer en winter buiten.
op de binnenplaats.
We sparen ze allemaal want van jasmijn krijg je nooit genoeg.
Borage bloemetjes uit Oost Europa, maar dan met leuk gekrulde slipjes aan de bloemblaadjes. Gedraaid zoals de propellertjes die we als kinderen op de kermis wonnen. Bloeit vroeg voordat het grote blad verschijnt. Bloem, blad en wortel worden in Turkije gegeten als 'aci hodan'.
Ze woekert een beetje met rhizomen, dus een goede bodembedekker zelfs voor droge schaduw.
Voor een rijk onbekomkommerd schaduw plekje.
Deze 'witte boterbloem' is er weer zo een; een plant die iedereen moet hebben als ze bloeit.
Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die deze kon weerstaan, gek is dat.
Heerlijk romig wit-geel, sterk en gezond.
In Engeland wordt Tulbaghia, Society Garlic genoemd. Knoflook mag zich hierdoor vereerd voelen want we hebben het over een zeer edele plant. Het sierlijke blad met crème strepen in de lengte ruikt als knoflook. De lilaroze bloemen zijn fruitig geparfumeerd en verschijnen de hele zomer op lange stelen. Makkelijke potplant, mooi eetbaar alternatief voor Agapantus. Tulbaghia violacea komt uit Transvaal. Bij ons net niet winterhard, dus voor de zekerheid wel in de garage overwinteren.
Middellandse zee blauw uit Zuid Amerika, maar dan nog intensiever, nog meer 'wow!'.
Een potplant uit de asclepias familie, zijdeplant. De vrucht in de vorm van een 6 cm lange peul is gevuld met de zachtste zijde. Met die pluk zijde wol ga je onwillekeurig over je bovenlip strijken tijdens de zaadoogst.
Toppen mag, in het voorjaar.
Vorstvrij overwinteren, of jaarlijks zaaien als eenjarige.
Net als 'Emblue' een compacte bossige struik die ook in pot kan worden gehouden.
Matig grootvruchtig maar redelijk zelfbestuivend hoewel kruisbestuiving grotere vruchten geeft.
Een hybride ras met een zeer goede smaak ontstaan uit de kruising van Vaccinium corymbosum met Vaccinium angustifolium.
Klein maar fijn.
Deze kruising van Vaccinium ashei x corymbosum heeft een bijzondere kleur voor een bosbes. De klokjesbloemetjes doen mee met de grap en zijn ook leuk roze. Ze is uitstekend zelfbestuivend en zeer gezond. De bessen rijpen in augustus en smaken voortreffelijk fris zoet als een snoepje.
Ze houdt van humeuze licht zure grond.
Hier kun je echt indruk mee maken; roze blauwe bessen.