Itoh pioenen zijn kruisingen van kruidachtige pioenen met boompioenen.
Toichi Itoh was de eerste die dat voor elkaar kreeg.
'Pastel Splendor' werd eind jaren 80 geselecteerd door Bill Seidl uit gekregen zaad. Het is een zeer groeikrachtige plant, rijk bloeiend met halfgevulde bloemen met een goed gevuld hart.
Een plezierplant.
'Pink Ardour' is een intersectionele hybride, een kruising tussen een boompioen en een kruidachtige pioen. Deze pioenen blijven vrij laag en compact en verhouten gedeeltelijk. Ze maken elk jaar meer stengels vanuit de grond en zijn zeer standvastig.
Hun kleuren zijn fenomenaal.
Kruisingen tussen boompioen en kruidachtige pioenen hebben het sierlijk donker puntige blad van de houtige en de hanteerbare hoogte en groeikracht van hun kruidachtige ouders.
Deze extra bijzondere cultivar heeft keurig boven het blad uitstekende fenomenaal diep rode bloemen. (herkomst: Anderson 1999)
Hemels vuurrood.
steeds meer zien we dat die spectaculaire kruising tussen een kruidachtige en een boompioen ook nog eens voorzien is van rockii bloed. Dat is de zien aan het donkere hart. De bloemen van deze verkleuren van zacht roze naar wat donkerder purper.
Een van de beste gevulde roze. Van roze naar donker roze in het hart op stevige stengels.
Heerlijk geurend.
Deze 'kom van schoonheid' is een half gevulde kruidachtige cultivar, vroeg en rijk bloeiend roze met een opvallend hart.
Japans type heet dat.
Het krachtige roze wordt geblust door het crème gele hart.
Halfgevulde of gevulde, grote wijdopen bloemen met zichtbare gele meeldraden. Een snelgroeiende en geurende cultivar zeer geschikt voor snijbloemen. Middenvroeg
Deze wordt veel geteeld als snijbloem, mede vanwege de stevige stelen. Voor de zekerheid liefst wel wat steun geven.
Zoet van geur.
Het is een in Nederland gevonden kruising van 'Bunker Hill' met 'Sarah Bernhardt' van voor 1950.
Een lekker rijk bloeiende en sterk geurende gevulde cultivar.
'Duchesse de Nemours' werd in 1854 geïntroduceerd en is dus met recht een klassieker te noemen. De bloemblaadjes zijn leuk gefranst.
Het is bovendien een uitstekende snijbloem.
Zeer pompeus prachtig en stevig op eigen benen.
Ook heel geschikt voor de vaas. Geur is helaas maar zwak aanwezig.
De meest geteelde rode voor de snij. Verbloeiend van rood naar roze violet, bij pioen wordt dat al paars genoemd.
Uit 1908 maar nog steeds de meest geteelde rode snijpioen.
Compact, maar toch graag een beetje steun.
Licht geurend.
Halfgevulde rozerode, afkomstig van Orville, de Amerikaanse veredelaar uit Illinois die ook veel Hemerocallis cultivars heeft geïntroduceerd.
Zeer geliefd voor de tuin en als snijbloem vanwege de diep donkere kleur.
Glanzend groen blad dat in de herfst verkleurt.
Vroeg, dubbel wit met een vleugje roze als de knoppen net open zijn. Oudere bloemen zijn volledig wit.
Relatief hoog (100 cm), goed geurend.
Stevige lange stelen, ideaal als snijbloem.
Blauw-grijs blad in het voorjaar dat in de loop van de zomer purperrood verkleurt vanaf de punten. Uiteindelijk is het bijna helemaal rood.
In de herfst komen daar oranje en geel bij.
Redelijk rechtopstaand en niet zo hoog.
Zeer standvastig net als de rest.
Mijn favoriete gras nu ook geschikt voor de kleinere tuin.
Een van mijn favoriete grassen en nu nog donkerder.
Het blad begint grijs-groen en krijgt al snel purperen punten. Uiteindelijk wordt het volledig bruin-rood.
Een nieuwe introductie die uitblinkt door vroege herfstverkleuring, namelijk in de zomer.
De rechte vorm van 'Squaw'. Steviger en strakker rechtop, bijna zo geweldige donker bruinrode herfstkleur.
Een van de meest recente en in Amerika, waar de soort inheems is, bejubelde vondsten van onze bondgenoot Dr. Hans Simon.
Als je genoeg plaats hebt plant je misschien toch liever 'Squaw'.
Breed uitgroeiende en uitwaaierende pol met roze in de bloemen en diep donker roodbruine herfstkleur. Een inmiddels wat oudere selectie van Kurt Bluemel uit de V.S.
Het feest hier is de elegante breed uitstaande groeiwijze en het diep purperen blad in het najaar.
Een van mijn favoriete grassen.
Een bats of panschop is vooral geschikt om grond of zand te verplaatsen.
Op Limburgse löss wordt er veel mee gespit. Dat werkt heerlijk omdat je zo'n lange hefboom hebt. Je leunt er lekker bij achterover.
De scherpe snijkant helpt ook: als boter.
breedte van het hoofd: 20 cm
lengte van het hoofd: 27 cm
lengte van de steel: 100 cm
totale lengte: 121 cm
gewicht: 1.70 kg
materiaal van steel: essenhout
Een bats of panschop is vooral geschikt om grond of zand te verplaatsen.
Op Limburgse löss wordt er veel mee gespit. Dat werkt heerlijk omdat je zo'n lange hefboom hebt. Je leunt er lekker bij achterover.
De scherpe snijkant helpt ook: als boter.
breedte van het hoofd: 20 cm
lengte van het hoofd: 27 cm
lengte van de steel: 130 cm
totale lengte: 121 cm
gewicht: 1.70 kg
materiaal van steel: essenhout
De meest spectaculaire heemplant die ik ken. Ze komt alleen schaars in Zuid Limburg voor. Het blad staat in kransen rond de uit de grond komende stengels waar bovenin één bloem komt later gevolgd door één donkerblauwe giftige bes. De symmetrische bouw is een architectonisch hoogstandje. Op een humusrijke beschaduwde plek kruipt de eenbes snel verder met ondergrondse stengels. In het vroege voorjaar komen de sterretjes boven de grond en doen hun ding.
Net zoals je soms klavertjes vier kunt vinden vind je bij Paris wel eens 'eenbesjes vijf'.
Heerlijk fris naar komkommer geurend blad en zeer kleine fel rode bloemen.
Het gaat hierbij vooral om de geur. De piepkleine bloemetjes vormen daarop een leuke aanvulling,
In de Barok was geur iets voornaams waar elk middel en zeker ook planten aan mochten bijdragen. Geurgeraniums werden in huis geplaatst waar de geur door wapperende damesrokken werd verspreid.
Voor de liefhebbers van de klassieke omaplant waarvan de geur misschien jeugd herinneringen naar boven brengt. Deze oma had een hele speciale, want bontbladig. Dat zie je niet overal. Die geur is heerlijk fris citroen en licht prikkelend.
Een tikkeltje ouderwets, maar wel lekker.
Een rijk bloeiend fontijngras met dikke wollige aren.
Ze is wat meer natuurlijk van uitstraling dan de meeste voor mij wat al te strakke lampenpoetsers.
In de herfst kleurt het blad oranje, later wordt het donker geel en uiteindelijk resulterend in een beige, zeer goed winterbeeld.
Fijn, strak opgeruimd en uitstekend presterend maar toch nog een beetje losjes.
Het heeft lang geduurd tot ik deze leerde waarderen. Ik vond de lampenpoetsers nogal stijfjes en begon met de wat minder gangbare vormen. In de loop der jaren viel mij op hoe mooi hun winterbeeld is. Tot de winter zijn het nette polletjes die voor siergrassen vrij vroeg bloeien met strakke pluimpjes.
Je ziet ze vaak in grote groepen in de voortuinen van strakke witgeschilderde villa's. Soms met een paar berkenboompjes en verder niets.